Haar laatste dag op de middelbareSamenleving Ze is vertrokken voor haar laatste eindexamen. Engels. Vmbo-tl. [...]
Moord en doodslag in Gent en Mosul, ga dat zienSamenleving Elsie de Brauw, groots en geliefd actrice, werd voor mijn ogen gruwelijk vermoord. Ik kon het nauwelijks aanzien. Ze speelde Klytaimnestra en de moordenaar was haar zoon Orestes.
Een update over mijn gezondheidstoestand, als u mij toestaatCultuur Graag zou ik even van deze kolommen gebruik willen maken om al die lezers te bedanken die reageerden op wat ik enige weken geleden schreef over mijn gezondheidstoestand, toen die werd ondergraven door een aandoening van de blaas.
Een lust voor het oog was Ajax, een dansOpinie Vanavond eindigt het dus, dat uitzonderlijke en sprookjesachtige seizoen van Ajax, als in Doetinchem, diep in de provincie, in de lieflijke Achterhoek, de schaal wordt opgehaald.
En maar luisteren, knikken, zwijgenCultuur De Vlaamse tv vertoonde een serie over mensen in therapie. Ik heb zoiets niet eerder gezien. Uitgezonderd dan de NCRV-reeks ‘In therapie’ uit 2010. [...]
Hoe overleef ik een treinreis? Praktische tips tegen treinpijn Per fiets op weg naar Rotterdam CS werd ik kortgeleden van achteren aangereden door een bakfiets-burger. De schade viel gelukkig mee, maar ik was wel geschrokken. “Ach”, legde de jongen uit, “toen jij stopte voor overstekende voetgangers, keek ik net naar links. [...]
Zolang we zoiets irrationeels als een monarchie hebben, koester ik de Oranjes Thuisgekomen na het debat over de monarchie, waarover Klein Verslag gisteren handelde, dacht ik: wat zijn er toch verstandige dingen verteld.
De Oranjes als speciale diersoortSamenleving Het was geafficheerd als een debat in de geest van Erasmus: een respectvolle discussie over het koningshuis, zonder elkaar te bekladden. En waar kon dat beter dan in Erasmusstad Rotterdam?
Het wrede lot dat mensen treffen kanCultuur Weliswaar scheen de zon af en toe, maar het was nog verraderlijk koud, gisteren, op de derde mei. Ik maakte me op om naar de bibliotheek te gaan om daar wat te gaan lezen en werken, toen onze werkster binnenkwam.
Wim Boevink besefte in Dordt weer eens hoeveel achteloos mooie steden we rijk zijnOpinie Afgelopen zondag brachten we in Dordrecht door, met geen andere reden dan dat daar in de buurt zich ons hotel bevond. We hadden dus vooral voor het hotel gekozen en niet voor de stad.
Ajax, dit Ajax, heeft cultuurgeschiedenis geschreven Goed, ik zat ernaast met die uitslag. Geen 1-3, maar 0-1. Maar de wedstrijd in Londen bevatte alles waar ik op hoopte, En eigenlijk ook alles waar ik voor vreesde.
De ondraaglijke lichtheid van Ajax Ruimte en tijd. Het is dinsdagmiddag, de middag voor de match, en ik schrijf in mijn werkkamer in Midden-Nederland, met uitzicht op bomen. Een pruim, een berk, een conifeer.
Murnane reidsde nooit voorbij de route tussen gehucht en stad, maar die plaatsen kende hij wel heel goedCultuur Gisteren eindigde ik mijn verslag met de melding dat de Australische schrijver Gerald Murnane een literaire prijs van de stad Melbourne wilde weigeren, omdat het ermee verbonden geldbedrag moest worden besteed aan een overzeese reis. Murnane was absoluut niet van plan zo’n reis te ondernemen.
Op zoek naar Australische literatuur in Sydney Berichten van veraf. In Australië deed ik wat ik in Nederland tussen toiletbezoeken ook graag doe: even binnenlopen bij boekhandels en bibliotheken.
Maar ik wilde berichten van het nabije. Van die zonnige dagen van geluk, vol Ajax en Mathieu van der Poel. Berichten van het nabije. Wat een glorieuze dagen waren dit. Lente in alle uitbundigheid. [...]
Wat de gekwelde kroniekschrijver schrijft, nu hij weer schrijftCultuur Wat zou ik schrijven als ik weer schrijven zou? Weken achtereen ben ik van deze rubriek weggebleven. Niets in het hoofd, niets geschreven. [...]
Na ‘Dinge dong’ zat niemand meer op Getty Kaspers te wachtenSamenleving Zo’n 71 jaar is ze nu, Getty Kaspers, de laatste Nederlandse artiest die het Eurovisie Songfestival won. Ik trof haar in de Rotterdamse boekhandel Van Gennep, waar de voormalige zangeres van Teach In haar biografie presenteerde: ‘Een leven lang geleden’.
Troost voor verloren zielen: de kerk concurreert met de pubReligie en Filosofie De kerk valt weinig heil ten deel: schandalen, leegloop en andere drama’s. Nu weer de geblakerde Notre-Dame, een tragedie die voor de tv overigens geen reden was om te stoppen met het BN-iseren van nieuws.
Op bezoek bij de cast van ‘The Passion’, waar Jezus erop staat te worden getutoyeerdCultuur De ontvangst was in restaurant Merz in Dordrecht. De EO en KRO-NCRV hadden de lunch al klaargezet. Terwijl het journaille binnendruppelde, werd Jezus geschminkt in een hoekje van de bar.
De Vlamingen pakken het klimaatdebat heel anders aan dan de Nederlanders Pas zag ik op de Vlaamse tv een programma over morele druk. ‘Nachtwacht’ heette het, en de stelling luidde: we moeten stoppen met ons schuldig te voelen over vliegen, vlees eten, borrelen en goedkope T-shirts, want het helpt allemaal toch niets. Uiteraard zat er een voorstander van dat standpunt in de studio en een tegenstander, alsmede iemand die de rol van de media belichtte.
De dood is een feestje gewordenSamenleving In De Telegraaf stond het artikel ‘Met knipoog de kist in’. Het handelde over de cultuuromslag in rouwadvertenties: van het vroegere ‘met verdriet en verslagenheid’ tot het huidige ‘niet treuren, ik heb geleefd’. Overledenen laten complete lijsten met culinaire tips achter: ‘Ga naar Bar Pulpo en Dennis Frietpaleis’. [...]
Iedereen wil wel een keer juf Ank zijnSamenleving Ik zal haar gaan missen: juf Ank. Juf Helma ook wel, maar juf Ank toch nog meer. Wat een fenomenale vrouw. [...]
Het is onbegrijpelijk dat Judas geen genade kreeg Geen mooiere tijd dan de lijdenstijd, want je kunt ongelimiteerd stukken uit de Matthäus-Passion draaien.
De Matthäus is van ons allemaalCultuur Vroeger, toen ‘iedereen’ nog geloofde, was de ‘Matthäus Passion’ het domein van christenen. Tenminste, voor zover het oratorium werd opgevoerd, wat zelden het geval was. Nu ‘niemand’ meer gelooft, lijkt er geen dorp meer te bestaan dat het lijdensverhaal van Jezus niet op de planken brengt.
Elk jaar openbaarden zich nieuwe parels in de Matthäus PassionCultuur In 1987 ging ik voor het eerst naar de Matthäus Passion. Het werd een muzikale ervaring die ik voor die tijd nooit had beleefd en daarna ook nooit meer zou beleven.
