InterviewRosalie Boeschoten
Rosalie kreeg zeven miskramen. De impact op werk en privéleven werd met iedere miskraam groter
Vóór de geboorte van hun dochter kregen Rosalie Boeschoten en Klaas Kroezen zeven miskramen. De impact op werk en privéleven werd met iedere miskraam groter.
Het is oktober 2016 als Rosalie Boeschoten en Klaas Kroezen hun eerste kindje verwachten. Dolblij zijn ze. Maar het geluk is van korte duur. Bij zes weken krijgt Boeschoten bloedverlies en horen ze bij de verloskundige dat het niet goed is.
Miskraamverlof zou een erkenning zijn: pril zwangerschapsverlies doet ertoe
Het kabinet gaat de mogelijkheden voor verlof na een miskraam of doodgeboorte onderzoeken. Een ‘gewone’ ziekmelding doet tekort aan het verlies van een prille zwangerschap. Lees hier verder.
Ze kan zich het gevoel nog goed herinneren. “Je weet dat je een miskraam kunt krijgen. Toch werd ik compleet overvallen en voelde ik me ontredderd. Het was een groot verlies”, zegt Boeschoten. Met lood in haar schoenen belt ze haar werkgever, waar ze nog maar kort in dienst is. “Dat was vreselijk, want zeker op mijn werk wist niemand van onze kinderwens. Ik kon zelf de situatie nog niet goed overzien, maar ik wilde me ziek melden en vond dat ik moest vertellen waarom.”
Na deze miskraam kreeg Boeschoten nog zes miskramen, steeds tussen de 6 en 12 weken. “Wat dat met je doet, is nauwelijks te beschrijven. Zodra je een positieve zwangerschapstest in handen hebt, ben je ‘in verwachting’, je krijgt samen een kindje. De teleurstelling en het verdriet als het misgaat, is enorm. Het maakt niet uit hoe lang of kort je zwangerschap heeft geduurd.”
Miskraamverlof
Bij een van haar miskramen hoorde Boeschoten onverwacht tijdens een echo dat het hartje niet meer klopte, een andere keer kondigde de miskraam zich aan met hevige bloedingen en buikpijn. “Ik was op mijn werk en wist meteen: dit is niet goed. Maar ik durfde niet te vertellen dat ik wéér een miskraam had. Mijn werkgevers reageerden empathisch, maar eigenlijk wisten ze niet goed wat ze moesten zeggen of doen. Mocht er een miskraamverlof komen, dan wordt dat misschien wat makkelijker. Als je weer voor het eerst op je werk komt is er een opening voor een gesprek.” Haar verdriet en emoties deelde Boeschoten maar met een paar mensen. “Het voelde niet bij iedereen goed om het erover te hebben, je wilt dat het veilig en vertrouwd is.”
De spanning rond hun kinderwens liep bij Boeschoten en Kroezen steeds verder op. Boeschoten besloot minder te gaan werken, omdat de miskramen zoveel impact hadden. “De herhaalde miskramen bleven veelal onbesproken op mijn werk. Ik maakte fouten, ik was niet fit. Ik wilde heel graag verder, ik keek het liefst weer vooruit en hield steeds hoop op een gezonde zwangerschap. Maar ik kon op een gegeven moment niet meer alle ballen hooghouden, dus besloot ik een baan te zoeken die minder ambitieus was.”
Het stel kwam in een fertiliteitstraject om te laten onderzoeken waarom het steeds fout ging. Na een lange reeks van miskramen ontstond er uiteindelijk een zwangerschap die wél goed bleef gaan. Inmiddels is hun dochtertje Madelief anderhalf jaar oud. “Na een spannende zwangerschap met veel bloedverlies en angst dat het alsnog fout zou aflopen, ging het nu gelukkig wel goed. Op haar geboortekaartje staat dan ook: ons wondertje.”
(Herhaalde) miskramen
Ongeveer 15 procent van de zwangerschappen eindigt in een miskraam, aldus de Nederlandse Vereniging van Gynaecologen (NVOG). Dat zijn zo’n 20.000 miskramen per jaar. Een op de vier vrouwen heeft ooit te maken met een miskraam, 1 tot 3 procent van de stellen heeft meerdere miskramen. De leeftijd van de moeder is de belangrijkste risicofactor. De kans op een miskraam voor vrouwen tussen 20 en 30 jaar is ongeveer 10 procent, rond de 40 jaar stijgt deze kans al naar zo’n 25 procent. Als een zwangerschap misloopt voor week 16 is er sprake van een miskraam. Na die termijn wordt gesproken van een doodgeboorte.
Lees ook:
Miskraamverlof: pril zwangerschapsverlies doet ertoe
Het kabinet gaat de mogelijkheden voor verlof na een miskraam of doodgeboorte onderzoeken. Een ‘gewone’ ziekmelding doet tekort aan het verlies van een prille zwangerschap.
