Rob Mes was leraar Frans, nu is hij met pensioen en werkt hij in de horeca

Na 38 jaar docent Frans geweest te zijn op een middelbare school, ging Rob Mes (67) als gepensioneerde aan de slag in de horeca. Voor het geld hoeft hij het niet te doen, maar de gesprekken met gasten vindt hij goud waard.

Trok onlangs de beurs voor

‘Een Ted Baker-jas waar ik lang naar had gezocht. Zo’n navy-kleurige peacoat met grote knopen. Ik had hem eens via een winkel besteld, maar die viel erg tegen. Laatst keek ik op Marktplaats en ja hoor, daar zag ik meteen de goeie. Hij zat als gegoten, was 80 euro, alsof hij voor mij bedoeld was.”

Heeft spijt van

“Een Spaanse elektrische fiets die er heel mooi uitzag; ik liet me verleiden door het uiterlijk. Mijn vrouw Roos zei nog: niet doen. Zij heeft daar een zesde zintuig voor. Na vier maanden ging er van alles stuk en hij viel steeds uit. De fiets ging terug naar Spanje en ik kreeg intussen een leenfiets. Toen ik hem terugkreeg deed hij nog steeds raar. Ik heb de importeur gebeld en ben naar een andere dealer geweest. Die zei: gooi maar in de plomp, dat wordt nooit meer wat. Inmiddels heb ik er eentje die wél goed is.”

Heeft voor zijn oude dag

“Weer een baantje. In 2020 ben ik met pensioen gegaan. Zoals een collega zei: ik heb nog veel energie, maar heb geen onderwijsenergie meer. Ik heb er altijd veel naast gedaan, was mentor, afdelingsleider, zorg­coördinator en decaan, wat ik heel leuk vond. In 2020 knalde corona erin. Een koksopleiding waar ik met hoge verwachtingen aan was begonnen mislukte, ook door het corona-onderwijs. Ik drumde in een band en leidde voor de lol toeristen rond; ook dat stopte. Op een school zoemt het altijd, er zijn altijd mensen die iets van je willen. Ik wilde iets voor mensen betekenen. Toen ik met een vriend langs de Sloterplas aan het wandelen was, kwamen we langs café Hotel Buiten. Ze zochten personeel. Ik heb een middagje meegedraaid en was compleet van de wereld. Sindsdien werk ik er elke donderdag. Het is financieel niet nodig, want ik heb een goed pensioen en Roos werkt nog – hoewel het hartstikke leuk is om iedere maand zo’n envelop met fooien te krijgen. Vooral de gesprekken met gasten zijn goud waard.”

Zou niet snel besparen op

“Luxe uit eten, mét wijnarrangement. Dat doen we een paar keer per jaar. Laatst waren we in het nieuwe restaurant van Peter Lute op de Zuidas, op de 27ste verdieping van de Valley. Je gaat er via een flagstore naar binnen, met een lift die alleen dáár stopt. Ze koken fantastisch vegetarisch eten. Ik wil ontzettend graag nog eens eten bij Jonnie Boer in de Librije, mét overnachting. Dat je heerlijk in de watten wordt gelegd en een beetje rozig naar bed gaat, met de volgende ochtend een heerlijk ontbijt. De Librije is toch het summum in Nederland.”

Heeft schulden bij

“De bank, alleen nog een kleine hypotheek. Vijf jaar geleden hebben we onze eengezinswoning in Diemen, waar we met onze drie zoons gewoond hebben, goed kunnen verkopen. Nu wonen we in een appartementencomplex in Amsterdam Nieuw-West op de elfde verdieping. Het is net alsof je in New York woont, met ramen tot de vloer en een balkon van glas. Daarom vielen we erop. We hebben naar alle kanten uitzicht; het centrum, de Arena en de Zuidas, Nieuw Sloten en Badhoevedorp. Je kunt zelfs de torenspits van de Sint-Annakerk tegenover mijn oude school zien.”