Raafke verhuist naar een stacaravan: blijf je dezelfde als alles om je heen verandert?

Annejan Mieras schreef een sprankelend boek over vriendschap en gemis, dat holle gevoel, ‘een soort heelal van binnen’.

Met haar tweede boek Homme en het noodgeval, was Annejan Mieras al hard op weg om zich bij de beste moderne Nederlandse kinderboekenschrijvers te voegen. Met haar derde, Het kleine heelal, kan ze zich meten met Griffelwinnaars als Anna Woltz en Marjolijn Hof. Het is een origineel en stilistisch sterk verhaal over gemis, vriendschap en grip krijgen op een wankele wereld, met sprankelende personages, avontuurlijke elementen én psychologische diepgang.

De ogenschijnlijk stoere, maar ontwapenende hoofdpersoon is Raafke (10). Met haar moeder is ze halsoverkop verhuisd naar een aftandse stacaravan ‘vol oude lucht’ op de filmisch opgeroepen, verlopen camping ‘Het kleine heelal’, door de wintersluiting ook nog eens uitgestorven als een spookdorp.

Stiekem verstopt

Ze moesten verkassen vanwege lekkage thuis, zegt Raafs moeder, maar haar vader, die op een sleepwagen werkt, blijft ook opeens weg. Wat er precies aan de hand is, houdt haar moeder vaag en dat maakt nieuwsgierig. Ook spannend: een dubieuze kennis van pa is wel érg geïnteresseerd in diens gereedschapskoffertje, dat Raaf stiekem heeft verstopt.

Omdat ze is geschorst van school hangt het meisje rond op de camping en groeit het ‘holle’ gevoel in haar buik: wat gebeurt er toch allemaal? ‘Blijf je dezelfde als alles om je heen verandert?’ Haar vriendschap met klasgenootje Miracle voelt in elk geval opeens anders aan, terwijl ze in de stugge zoon van de campingbaas, met wie ze samen gaat sterrenkijken, onverwacht iets herkent. Hij heeft ervaring met het holle gevoel: ‘Missen is een soort heelal vanbinnen.’

Mooi dat de metaforen rond de sterren en het heelal het verhaal dragen, al zet Mieras het motief misschien wat vet aan (zelfs op school werken ze met zon-, maan- en sterrengroepjes).

Bijdehante humor

De ontroerende ernst in het verhaal, die hier onbesproken moet blijven, wordt nergens zwaar dankzij Raafs eigengereide, ietwat bozige toon en haar bijdehante humor. ‘Sinds wanneer ben jij in sterren geïnteresseerd?’, vraagt haar moeder. Raaf: ‘Sinds vanmiddag. Half een.’ En als ze véél later thuiskomst dan afgesproken en haar moeder roept ‘Even sterrenkijken, zei je. Het is bijna half negen!’, antwoordt Raaf droogjes: ‘Het waren er nogal veel.’

Mieras’ proza is uitgekiend en leest toch vloeiend, de dialogen klinken levensecht en er staan fraaie zinnen in: zo ‘treuzelt’ het laatste licht boven de bomen en klinkt papa’s stem ‘alsof hij net gelijmd is’. Erg fijn boek.

Annejan Mieras
Het kleine heelal
Ill. Evelien Jagtman.
Lemniscaat; 205 blz. € 14,99
Vanaf 10 jaar