Opeens werd Evelien (37) verliefd op een vrouw. Dat voelde raar, maar meteen goed

Tijdgeest verkent het wel en wee van de liefde: hoe het hart soms nieuwe wegen inslaat. Evelien (37) vond in haar nieuwe vriendin alles wat ze altijd zocht in een man.

“Ik weet niet of ‘mannenverslinder’ het goede woord is, maar ik had altijd een project lopen. Mijn langste relatie duurde drie jaar, verder was ik vooral vele jaren vrijgezel – met scharrels. Het begon zo’n beetje tijdens mijn studententijd; ik ben een een laatbloeier. Ik houd van avontuur, dat zit ’m ook in naar huis gaan met een man die je niet kent. Ik was niet degene die versierd werd, ik was zelf de jager.

“Ik viel altijd op mannen, en dat is nog steeds zo. Ik beschouw mezelf niet ineens als bi of lesbisch. Ik voel me aangetrokken tot mannen, maar nu ben ik gewoon enorm verliefd op haar.”

Flirterige appjes

“Ik leerde haar kennen op een landelijke dag voor docenten, toevallig hadden we twee keer allebei dezelfde workshop gekozen. De eerste was een sessie acrobatiek. Je moest met je ogen dicht naar achteren vallen en je door anderen laten opvangen. Ik dacht er nog niks bij, toch maakte het moment dat ik haar aanraakte diepe indruk. Ik vond haar een heel tof persoon en wilde bij haar in de buurt zijn. We lunchten samen, en ­later op de dag bij de borrel raakten we nog steeds niet uitgepraat.

“Ik vroeg haar nummer. Als ze een man was geweest, zou ik me heel bewust zijn van de ondertoon van die vraag: waar gaat dit naartoe? Maar die dubbele laag was nu totaal afwezig, ik wist alleen dat ik met haar in contact wilde blijven.

“Haar appjes werden al snel flirterig. Dat vond ik leuk. Het voelde precies zoals wanneer je een man leuk vindt: de hele tijd op je telefoon kijken of je al een berichtje hebt. Het grappige was dat het maar heel lichtjes verwarring bij me zaaide. Rationeel was het misschien raar – ik viel toch op mannen? – maar het voelde zó goed, dat ik me nergens zorgen over maakte.”

Stoere vrouw

“We zijn allebei geen afwachtende types, dus we wilden ­elkaar snel weer ontmoeten. Omdat we allebei een drukke agenda hebben, was de enige mogelijkheid om elkaar snel te zien met mijn nichtjes erbij op wie ik had beloofd te passen, en zij nam haar dochter mee die van dezelfde leeftijd is. Onze eerste date was dus met drie meisjes erbij.

“Ergens in m’n achterhoofd had ik er rekening mee gehouden dat het een bevlieging was, dat ik haar had geïdealiseerd. Maar nee, meteen toen ik haar weer zag, wist ik: je bent prachtig, van binnen en van buiten.

“Zij heeft alles wat ik altijd in een man zocht. Ik val op mannelijke types met een baard, veel haar en een gespierd lichaam. Maar ik zocht ook altijd naar vrouwelijkheid: een zacht innerlijk, iemand die emotioneel in staat is zich met een ander te verbinden en zich kwetsbaar durft op te stellen. Meestal kwam ik daarin bedrogen uit. Misschien komt het doordat ik zelf een stoere vrouw ben. Ik ben opgegroeid met twee broers: als ik de sterke Evelien liet zien, mocht ik meedoen. Ik denk dat die versie van mezelf bij mannen de overhand heeft genomen. Mannen die bang zijn om zich bloot te geven, dachten: ­relaxt, een stoere vrouw, ik hoef me niet kwetsbaar op te stellen.

“Zij is heel sportief en stoer, met een gespierd lichaam en ze heeft prachtig lang donker haar. Ze is ook super vrouwelijk: lief en attent. Ze laat zich niet, zoals veel mannen, leiden door angsten uit haar jeugd, die heeft ze aangekeken en aangepakt. Ze durft aan mij te laten zien wie ze is.”

Als een onzekere puber

“Tijdens die eerste date hebben we in keuken, toen de meisjes bezig waren, heel voorzichtig een kusje uitgewisseld. Later spraken we af met z’n tweeën. Super spannend en onwennig, zo’n vrouwenlichaam. Ik voelde me als een onzekere puber die voor het eerst experimenteert met seks. Ik had totaal geen ervaring, en zij ook niet. Maar we zijn er heel relaxt in, maken er grappen over en nemen de tijd om alles te ontdekken.

“We zijn pas twee maanden samen, maar dit gevoel van diepe verbintenis gaat alles te boven. Dit heb ik nooit gehad met een man. Oké, toen ik twintig was voelde ik iets vergelijkbaars voor een jongen, daardoor wist ik dat dit bestond. Het was ook de reden dat ik meestal vrijgezel bleef: met minder neem ik geen genoegen. Desnoods wachtte ik tot mijn tachtigste, want als vrijgezel was ik ook gelukkig.

“Ik voel nu minder testosteron bij mezelf. Ik denk dat ik gevoeliger en zachter ben. Ik doe ineens moeite mijn huis gezellig te maken met kaarsjes en geurblokjes. Dat deed ik nooit voor een man. Bij haar ben ik veilig om mijn mannelijke én vrouwelijke kant te laten zien.”