Nienke ’s Gravemade brengt haar personages naar de rand van de afgrond, met seks als rode draad

In het openingsverhaal van Dorsten, het prozadebuut van Nienke ’s Gravemade, schrijfster én actrice, ligt een meisje verlamd in bed. Ze kan niet praten en niet lopen, niet schreeuwen, dansen of rennen. Voelen kan ze wel, en denken, aan vroeger, aan toen ze nog op school zat, verliefd was. Olga heet ze, haar wereld is heel klein. Ze wordt misbruikt door haar verpleger zonder dat haar ouders het doorhebben.

Een schrijnend verhaal, schokkend ook, maar het kan nog veel naargeestiger en helser. In de verhalen die volgen brengt ’s Gravemade haar personages een voor een naar het randje van de afgrond. Seks is de rode draad, Dorsten barst van de expliciete seksscènes, ze staan geramd op het papier. ’s Gravemade omschrijft de man die een jonge stripdanseres oraal bevredigt als ‘een hongerige straathond in een stampvolle bak natvoer’.

Haar personages ontroeren, hun leed is voelbaar, maar het gebrek aan subtiliteit, het groteske dat meerdere keren de overhand krijgt, berooft hun verhalen wel wat van hun kracht.

Nienke ’s Gravemade
Dorsten
De Harmonie; 171 blz. €20