Lezen is als dwalen in een onbekend huis

Arie Storm (1963) is schrijver en vertaler. Zijn nieuwste roman De harp verscheen in oktober 2022.

Wat ik nu lees

Ik ben bezig met het vertalen van The Singularities van John Banville. Vertalen is een vorm van langzaam lezen. Dus het boek dat ik nu lees is dát boek. Ik zie alles heel duidelijk voor me: de taferelen die Banville oproept, de beelden. Banville is een moderne Nabokov. Er zit een scène in The Singularities waarin een van de personages in zijn geest de voortgang van een ander personage in het grote huis waarin hij zichzelf ook bevindt heel precies volgt. In werkelijkheid begeeft de ander zich heel anders door het huis. Dat komt uit Lolita. Ik heb er zelf een variatie op geschreven in mijn roman De harp: een personage luistert naar het lopen in huis van een ander personage dat zich helemaal niet in dat huis bevindt.

Waar ik steeds naar terugkeer

Banville en Nabokov zijn twee schrijvers naar wie ik steeds terugkeer. Andere schrijvers die ik altijd om me heen heb: Saul Bellow, Frans Kellendonk, Gerard Reve en Patricia Highsmith. In Vreemden in de trein van Highsmith zit ook zo’n prachtig hoofdstuk dat zich afspeelt in een huis: Guy loopt in opdracht van Bruno in het donker in het huis van de vader van de laatste rond om er een moord te plegen. Guy kent het huis alleen uit de beschrijving ervan door Bruno. Alles blijkt anders te zijn in het huis dan hij van Bruno heeft gehoord.

Waar ik me op verheug

Een schrijver leest niet alleen voor zijn plezier, maar ook om er iets aan te hebben, is mijn ervaring. Mijn volgende project is een roman over het vrije woord. Ik verheug me op de stapel boeken die ik daarvoor ga lezen. Het bovenste boek op de stapel is De terrorist van John Updike.

Wekelijks tipt een schrijver enkele favoriete boeken