Juanita is verpleegkundige, maar werkt in de drive-in van McDonald’s

Wat doe je met je geld? Juanita van der Zwart (38) stopte onlangs als verpleegkundige in de ouderenzorg. Ze ging er in inkomen flink op achteruit.

Trok onlangs de beurs voor

“Twee Ikea-kledingkasten voor de kinderen. Daar ­waren we afgelopen november zo’n 400 euro aan kwijt. We hebben er niet voor hoeven sparen, ons salaris was toen nog toereikend genoeg. Sinds kort werk ik bij de McDonald’s, dus nu zou het wel lastiger worden.

Ik ben verpleegkundige. De meeste mensen kijken vreemd op als ik vertel dat ik achter de kassa zit bij de drive-in. Er is toch zo’n groot personeelstekort in de zorg, hoor ik dan. Dat klopt, maar mijn wensen zijn nogal specifiek als het gaat om mijn uren. Ik heb een baby, een kind van drie jaar en een man die als beveiliger op onregelmatige uren moet werken.

In de ouderenzorg heb je ook onregelma­tige werktijden. Je komt dan al snel in de knel met de kinderopvang. Ik wil vooral overdag werken, ook zodat we elkaar als gezin nog een beetje kunnen zien. Dat is in de ouderenzorg nauwelijks te organiseren. De afgelopen maanden heb ik op verschillende functies gesolliciteerd, maar ik kwam er niet uit met die uren. Ik werd moedeloos van het thuiszitten.

In mijn huidige baan is het best hard werken, maar de werkdruk is niet te vergelijken met die in de zorg. Ik zou hier kunnen blijven plakken, ik verdien alleen veel minder dan met mijn oude baan.”

Beknibbelt op

“De aanschaf van nieuwe kleding en schoenen. Mijn man en ik besparen op luxeartikelen voor onszelf. Pas vond ik een oud vest, dat heb ik terug in de kast gehangen. Dat kan ik nog best eens aan.

We letten ook op tijdens het boodschappen doen. In het dorp zijn twee supermarkten. Bij de ene halen we de grote boodschappen, bij de andere de A-merken, brood, en we letten goed op de aanbiedingen. We zijn er de afgelopen tijd in inkomen behoorlijk op achteruitgegaan, maar we hebben gelukkig nog geen grote problemen. Mijn man en ik hebben nooit in luxe geleefd, we geven niets om feestjes of om duur uit eten gaan, dat scheelt.”

Zet geld opzij voor

“Een airco. Mijn partner en ik sparen los van elkaar, maar met hetzelfde doel: een buffer voor als er iets ­kapotgaat, of voor als we een grote uitgave willen doen. Tot ik mijn baan verloor spaarde ik voor de aanschaf van een airco voor in de hete zomers. De af­gelopen periode heb ik alleen mijn spaargeld moeten aanspreken, dus die buffer is behoorlijk geslonken.

Ook spaar ik met koopzegels bij de supermarkt. Ik laat ze twee keer per jaar uitbetalen. Dat bedrag besteden we aan de verjaardagen van de kinderen. Soms kopen we er cadeaus van, soms lekkere dingen voor het verjaardagsfeestje.”

Bespaart niet op

“Vlees. Als we zin hebben om een keer vlees te eten doen we dat, al is vlees echt schreeuwend duur geworden. Daarnaast bezuinigen we niet op ­leuke dingen doen met de kinderen. We nemen wel ons ­eigen eten en drinken mee. Zulke uitstapjes zijn ­belangrijk; je wilt toch ook leuke herinneringen met ­elkaar maken.”

Werkt over vijf jaar

“Misschien werk ik nog bij de Mac, misschien nog in de zorg, ik heb geen idee. De zorg zou alleen echt flexi­beler moeten worden wil ik weer terugkeren. Ik mis de band die ik had met de cliënten in het ­verpleeghuis. Maar de werkdruk, het haasten en jezelf voorbijlopen, dat mis ik niet.”