Hybride ‘roman’ door Nicole Montagne over een scheiding, een pension en kunst

Hoe noem je een boek met herinneringen, essays en een vleug fictie? ‘Essay’ schrikt af (volgens het CPNB), en een memoir van een niet al te bekende auteur, wie is daar nou in geïnteresseerd? ‘Roman’ dan toch maar, moet Nicole Montagne gedacht hebben.

Haar boek Het Keizerpanorama bestaat uit drie delen. Het eerste deel gaat grotendeels over haar scheiding, het tweede over de gasten van haar pension in Brandenburg aan de Havel (50 km ten westen van Berlijn), en het derde bestaat uit persoonlijke essays over kunst.

Bittere beschrijving

Dat lijkt een vreemde combinatie, en dat is het ook, maar dat is juist wel een aanbeveling. Het memoir-deel over haar ex is sappig, temeer omdat haar ex (Chrétien Breukers) onlangs ook een roman publiceerde. Waar hij zich wentelde in goed gestileerd zelfbeklag, doet Montagne haar best zichzelf niet te beklagen: ‘Ik onderzocht beelden’. Dit is het thema van het boek, maar het onderzoek naar de ex wordt een bittere beschrijving van zijn slechte karakter. Het was misschien interessanter geweest als ze had onderzocht wat haar destijds aantrok in hem.

De pensiongasten zijn koddig, vooral de huishoudster met DDR-verleden, maar een verhaal komt niet van de grond – Montagne essayeert vooral over kunst. Had er ‘memoir in essays’ op de cover gestaan, dan had dat de lading beter gedekt.

Nicole Montagne
Het Keizerpanorama
Wereldbibliotheek; 174 blz. €22,99