Hoera, ik ga ‘Oorlog en Vrede’ dit jaar niet lezen, en volgend jaar ook niet

Februari, de meeste goede voornemens zijn inmiddels een zachte dood gestorven, zodat iedereen weer licht ontevreden over zichzelf verder kan. Sommige voornemens kunnen hardnekkig zijn en een jaar lang standhouden, bijvoorbeeld het voornemen om die ene klassieker te lezen die je vanuit de boekenkast al jaren vol verwijt aanstaart. Toch weet je dat er ook dit jaar weer andere boeken tussen zullen komen, boeken die je veel liever wil lezen – en zo blijft dat voornemen je achtervolgen tot diep in december.

Het kan ook anders. Sadie Stein schreef in The New York Times een essay waarin ze voor zichzelf toe durft te geven dat ze al die onvermijdelijke klassiekers domweg nooit zal gaan lezen. Bevrijd jezelf! Het hoeft helemaal niet! Ze sluit het boek van al die zich maar voortslepende leesvoornemens. Een verfrissend geluid.

Een voornemen dat bij voorbaat geslaagd is

Dit jaar ga ik Oorlog en Vrede niet lezen, hoera, en volgend jaar ook niet. Een voornemen dat bij voorbaat geslaagd is. Ik laat het boek ook gewoon staan in de kast, om mij te herinneren aan het fijne voornemen, en om iedere bezoeker ervan op de hoogte te stellen: een speciaal klein plankje met boeken die ik nooit zal lezen!

Zou Tolstoj – met Joyce en Proust misschien – hoog scoren bij de nooit (uit)gelezen boeken? Vroeger stond bij vrijwel iedereen Gödel, Escher, Bach van Douglas Hofstadter in de kast. Misschien wel de minst gelezen bestseller uit de vorige eeuw. Hoe zou dat zitten met recente bestsellers van bijvoorbeeld Anjet Daanje en Mohamed Mbougar Sarr? Hun boeken zijn de hemel in geprezen maar – vooruit laten we het toegeven – ook dik en taai. Je kunt in ieder geval aannemen dat ze minder (uit)gelezen worden dan verkocht.

Niet dat ik niet-lezen propageer, maar komaan, neem van ten minste één boek dat in de kast staat te loeren het bevrijdende besluit dat je het niet meer zult lezen.