Filosoferen met verzuurde benen en zadelpijn

Als gymnasiast uit Eindhoven wilde Bram Witvliet ooit in puberale bravoure alle 340 dorpen en steden van de provincie Noord-Brabant per fiets bezoeken. Jaren later heeft hij, ­inmiddels docent klassieke talen, alle steden, dorpen, gehuchten en buurtschappen van de twaalf Nederlandse provincies per stadsfiets of op een oude racefiets bezocht en er een boek over geschreven: Bram fietst.

In de vorm van soms monsterlijke ritten, enkele langer dan 300 kilometer, verenigde Witvliet meerdere doelen. Alle oorden voorzien van een plaatsnaambord (die op de foto moesten) waren zijn hoofddoel. Alleen al in Gelderland fotografeerde hij er 392 tijdens 38 tochten – in totaal 4168 kilometer. Daarnaast zamelde hij in een aantal provincies geld in voor een milieu­gerelateerd goed doel. En onderweg was er de kans veel te mijmeren.

Witvliet filosofeert over fietsen als doel én middel, poièsis en praxis (Aristoteles), omschrijft het als absurde bezigheid (Camus), peinst bij het bordje van Gronings buurtschap De Lethe over de mythologische ­rivier met dezelfde naam, en ondervindt landschapspijn bij het zien van wegkwijnend natuurschoon.

Veel oude filosofen mijmerden wandelend, Witvliet deed dat met verzuurde benen en zadelpijn.

Bram Witvliet
Bram fietst. In 12 jaar langs alle dorpen en steden van Nederland
KNNV; 240 blz. € 22,50