BoekrecensieJeugdboek
Een prachtige balans tussen licht en droevig in Tiny Fisschers Vogel is dood
Tragiek en luchtigheid zijn in balans in prentenboek met bonte collagevogels.
‘Op je rug + poten omhoog = dood’, concluderen de vogels nuchter als een soortgenoot is overleden. Maar in tweede instantie reageert iedereen anders. Geschrokken: ‘Wat? Gisteren leefde hij nog!’ Verdrietig: ‘Ik moet geloof ik een beetje huilen’. Onverschillig: ‘Ik vond het een klier’. Dat laatste las ik niet eerder in een prentenboek.
Over de doden niets dan goeds? Niet in de verfrissende, staccato dialogen van Tiny Fisscher: ‘Hij pikte altijd al het eten voor mijn neus weg’. Er wordt bovendien gekibbeld over wie het best de begrafenis kan regelen en waarom een vogel bij de uitvaart een vrolijk lied zingt: ‘We zijn toch verdrietig?’
Dat alles pakt geestig uit, vooral in combinatie met de wonderlijke collagevogels van Herma Starreveld, die elk een eigen karakter hebben. Tegelijkertijd blijft er die serieuzere ondertoon – want ja, Vogel is dood – die combinatie van licht en droevig is knap uitgebalanceerd. Vogel is voor altijd weg, realiseren de vogels zich, maar ‘niet in ons hoofd, daar is Vogel nog’.
Tiny Fisscher
Vogel is dood
Ill. Herma Starreveld
Gottmer; 34 blz. € 14,99
Vanaf 5 jaar
