Beatrice Forshall over waarom we tientallen (bijna) uitgestorven dieren en een elftal planten moeten redden

In de afgelopen eeuwen heeft de mensheid honderden plant- en diersoorten laten uitsterven. Een nog groter aantal staat aan de rand van de afgrond. Van sommige soorten weten we niet eens zeker of ze nog bestaan, zoals de vaquita, ook bekend als de Californische bruinvis.

Beatrice Forshall behandelt in Het boek van (bijna) verdwenen dieren tientallen met uitsterven gedoemde diersoorten. De oorspronkelijke Engelse titel (The book of vanishing species) dekt de lading beter, want ze bespreekt ook een elftal planten, zoals de kievitsbloem, de mammoetboom en de saguaro, een reuzencactus die in groten getale is platgewalst om plaats te maken voor de nieuwe grensmuur tussen Mexico en de Verenigde Staten.

Forshalls boek is geïllustreerd met ietwat naïeve, kubistische tekeningen, waardoor het soms wat op een kinderboek lijkt. Haar korte essays beginnen steevast met een romantische inleiding (‘De bladeren zwieren zachtjes, reikend naar het nevelige licht’), waarna ze op alarmerende toon oorzaken en gevolgen bespreekt van de teloorgang van de soorten. Die oorzaken kennen we: overbejaging, milieuvervuiling, ontbossing en andere habitatvernietiging.

Bescherming kan zinvol zijn: als bijvoorbeeld de populatie baleinwalvissen wordt teruggebracht naar de aantallen van vóór de walvisvangst, vangen de zeezoogdieren de jaarlijkse CO₂-uitstoot op van een land als Brazilië. Redden wat er te redden valt.

Beatrice Forshall
Het boek van (bijna) verdwenen dieren
Fontaine; 255 blz. € 29,99