Basje Boer: Mooie boeken reiken voorbij een mensenleven

Basje Boer (1980) is schrijver en filmessayist. Ze debuteerde in 2016 met Bermuda. Haar laatst verschenen boek, de essaybundel Pose belandde op de shortlist van de Jan Hanlo essayprijs 2023.

Wat ik recent las

Ik hou erg van whodunits, ­zowel van de cosy mysteries van Agatha Christie als van hard-boiled misdaadliteratuur. Als ik iets wil lezen wat totaal losstaat van mijn eigen schrijven, wend ik me dan ook graag tot deze boeken. Recent koos ik voor The Goodbye Look (1969) van Ross MacDonald. Zijn boeken over privédetective Lew ­Archer – dit was het tweede dat ik las – zijn melancholisch, ­cynisch en nogal bizar.

Halverwege begon ik zelfs aantekeningen bij te houden om de plot nog te kunnen volgen. Zo ging het lezen steeds meer op puzzelen lijken, wat alleen maar bijdroeg aan het hobby-gehalte.

Waar ik steeds naar terugkeer

Op zich ben ik niet zo van het herlezen, daarvoor heb ik te veel boeken liggen die ik nog wil lezen. Maar sinds een paar jaar heb ik een nieuwe traditie opgevat waarbij ik tijdens Kerst enkele werken herlees of voorlees aan anderen, zoals James Joyce’s korte verhaal The Dead, het gedicht The Rime of the ­Ancient Mariner van Samuel Taylor Coleridge en, vooral, het prachtige korte verhaal A Christmas Song (1950) van H.E. Bates, waarin een jonge vrouw een man helpt om zich een bepaald kerstliedje te herinneren en zich tussen de regels een ­beklemmende toekomst ontvouwt waarin ze het niet zelf voor het zeggen zal hebben.

Waar ik me op verheug

Ik heb recent borstkanker ­gehad en sindsdien zit ik één keer per jaar in ziekenhuizen op enge uitslagen te wachten. In zo’n wachtkamer las ik eens ­Excellent Women (1952) van ­Barbara Pym, een boek dat ik zo geestig en ontroerend vond dat het mijn doodsangst relativeerde.

We gaan allemaal dood, dacht ik, maar mooie boeken reiken voorbij een mensen­leven. Sindsdien wil ik meer van Pym lezen, maar hoewel ik meerdere boeken van haar in huis heb, is het er nog niet van gekomen.