Zijn de barstjes bij de waterpolovrouwen na een slecht jaar gelijmd?

De KNVB-campus ligt prachtig verscholen in de bossen van Zeist, maar juist in die tot rust en kalmte uitnodigende omgeving woedde de laatste maanden een hevige storm. Diep verscholen achter de bomen ligt het KNZB-bad waar de waterpolovrouwen vanaf september een hernieuwd collectief probeerden te smeden.

Hun olympische droom had na het teleurstellend verlopen WK van afgelopen zomer een flinke knauw gekregen. Nederland ging als Europees kampioen en nummer twee van de wereld naar Zuid-Korea, maar in de kwartfinales werd na een dramatisch begin (6-0) met 12-8 verloren van runner-up Spanje.

Vooral het vertoonde spel deed in niets denken aan de ploeg die in 2018 met flitsend spel de Europese titel veroverde. “We hebben gewoon niet gepresteerd. De speelsters waren vermoeid en er vloeide aandacht weg naar andere zaken, zoals de keeperskwestie”, concludeert bondscoach Arno Havenga op een persdag aan de vooravond van het EK. Media willen het verhaal weten achter het plotselinge slechte presteren.

Gemis van Aarts bleek te groot

Laura Aarts bedankte in het voorjaar wegens motivatieproblemen voor de nationale ploeg. Het gemis van de goalie, al jaren behorend tot de besten in de wereld, bleek te groot. Tegenstanders roken bloed en schoten vanuit alle hoeken en standen haar jonge vervangster aan flarden.

Het noopte Havenga tot een belletje richting Debby Willemsz, die wegens te weinig speelminuten achter Aarts eerder had bedankt. Willemsz wilde graag gebruikmaken van haar tweede kans en meldde zich snel in Zeist. “Ze is weer fit en heeft veel gespeeld op het laatste oefentoernooi, dus het zou goed kunnen dat zij gaat spelen”, zegt Havenga.

Al ruim vóór de teleurstellende zomer was besloten de internationals terug te halen uit het buitenland en gezamenlijk te gaan trainen. Eenzelfde keuze als voor de Spelen van Rio, nu om herstelwerkzaamheden te verrichten. “We hebben geïnvesteerd in de onderlinge relaties en nieuwe spelpatronen geïntroduceerd in aanval en dekking”, zegt Havenga. “De dynamiek en snelheid in onze ploeg kunnen we nu nog beter gebruiken.”

‘Soms lijkt het wel chaos’

“Soms lijkt het wel chaos”, lacht schutter Sabrina van der Sloot. “We moesten weer terug naar ons oude spel. Met snelheid en lef.”

Ook in de onderlinge verhoudingen waren barstjes gekomen. Van der Sloot voelde zich zo nu en dan een eenling, omdat er veel van haar werd verwacht als wereldspeelster van het jaar. “Ik had het gevoel dat meiden bang waren om naar me toe te komen. We zagen elkaar weinig.” Terwijl ze juist iemand is die anderen wil helpen. “Het geeft niet als je nu fouten maakt, het gaat erom dat je straks op dat ene belangrijke moment dan wel het juiste doet.”

Dat beaamt ook spelverdeelster Maud Megens. “Deze selectie is zo lang bij elkaar dat we steeds minder gingen benoemen. Nu zeggen we het weer tegen elkaar, als iets niet goed gaat. Ik wil dat de speelster naast mij haar beste wedstrijd speelt”, aldus de spelverdeelster die in Los Angeles actief was bij het fameuze universiteitsteam USC Trojans.

Socialer leven

Van der Sloot gaf haar leven in Italië bij topclub Orizzonte Catania tijdelijk op. Ze mist vooral het eten en het goede weer. “Maar ja, ik had een huis pal aan zee. Ik heb hier nu een socialer leven. Dat vind ik heel fijn.” Zo ervaart Megens het ook. “Het gaat vanzelf. Het is geen opgave, we weten waarvoor we hier zijn.”

Twaalf landen zullen in Boedapest strijden om de Europese titel, die toegang tot de Spelen verschaft. Havenga: “Als we top presteren, kunnen we weer de finale halen. Maar het kan ook zijn dat we in de halve finales verliezen. Dan moet het op het kwalificatietoernooi gebeuren.”

Het moeten spelen van weer zo’n kwalificatietoernooi waar het erop of eronder is, boezemt geen angst in. Een scenario zoals in 2016, toen de ploeg na de verloren EK-finale zo teleurgesteld was dat die niet nog een keer kon pieken, zullen we nu niet zien, verzekert Havenga.

Van der Sloot kijkt al verder: “Wij willen een medaille op de Spelen. Dit is een toernooi op weg naar dat doel”.

Lees ook:

Succescoach Robin van Galen trok het waterpolo uit de goot

Na 31 jaar zegt waterpolocoach Robin van Galen het trainersvak vaarwel, anderhalf jaar eerder dan gepland.