Kampioenschap
‘We zijn dit seizoen gewoon écht de beste’
Feyenoord behaalde de zestiende landstitel in een sfeer van onoverwinnelijkheid. “Je voelt aan alles dat dit niet meer mis kan gaan.”
“Er staat hier wat te gebeuren hè.” Rinus Verhart, al twintig jaar seizoenkaarthouder van Feyenoord, zegt het zondagmiddag om kwart over drie met gevoel voor understatement voor het plein van stadion De Kuip. Om hem heen gezang, vuurwerk, het ritmische gedreun van housemuziek en natuurlijk roodwit geklede Feyenoord-supporters, waarvan de meeste getooid zijn met de sjaal ‘Feyenoord, landskampioen 2022/2023’.
Voor Verhart (40) is het een speciale dag. Niet alleen vanwege de kampioenswedstrijd van zijn club tegen Go Ahead Eagles, maar vooral ook omdat hij 14 mei 2023 samen met zijn zoon Luuk (10) mag beleven. “Dit is zo bijzonder”, zegt Verhart vol trots in zijn Feyenoord-shirt. “Het lijkt wel of alles goed valt dit seizoen.”
Twijfels over de missie van Feyenoord zijn er niet. “Natuurlijk spookt ‘Excelsior 2017’ [toen Feyenoord de kampioenswedstrijd verloor bij Excelsior, red.] wel eens door je hoofd en denk je: het zal toch niet? Maar Feyenoord speelt dit seizoen zo makkelijk, zo overtuigend. Het voelt alsof we gewoon niet kunnen verliezen.”
Opgekropte frustratie
Het zelfvertrouwen is een van de kenmerken van dit Feyenoord en hun supporters. Waar de vorige titel, in 2017, er eentje was van pure vreugde en ontlading na achttien jaar van opgekropte frustratie, is dit het gevolg van een onbegrensd geloof in eigen kunnen, waarvan de uitkomst al enige weken duidelijk was. “Het klinkt wat onwerkelijk om te zeggen, maar we zijn dit seizoen gewoon echt de beste”, stelt Verhart.
Terwijl Verhart zich met zijn zoon naar de toegangspoorten van het stadion begeeft, staat Giovanni van Bronckhorst, de architect van het succes in 2017, zwaaiend en lachend op het veld in De Kuip. Hij proeft dezelfde sfeer als op 14 mei 2017, toen Feyenoord in de laatste speelronde oppermachtig bleek tegen Heracles Almelo. “Je voelt aan alles dat dit niet meer mis kan gaan”, stelt Van Bronckhorst. “Dit is de beste ploeg van Nederland.”
En dat gegeven maakt veel los bij de achterban. De Feyenoord-gekte liet zich afgelopen week voelen bij de lokale middenstand. Ineens kregen allerlei producten de opdruk van de Rotterdamse volksclub. Van Feyenoord-rompertjes tot Feyenoord-tompoezen, en van mini-kampioensschalen tot speciale Feyenoord-condooms (‘die van Ajax zijn zo lek als een mandje’). “De stad shaked”, zei burgemeester Ahmed Aboutaleb bij aankomst in De Kuip.
‘U komt in de hemel’
Station Rotterdam Stadion, een uur voor de wedstrijd. Op het perron kijkt iedereen naar de Kuip waar Feyenoord straks kampioen zal worden. Maar tussen de duizenden voeten op weg naar het geluk ligt een seizoenkaart op de grond. Vak W2, R. Scheel. Ik raap hem op en neem me voor naar de klantenservice te lopen – daar moet iemand zijn met een ledenlijst, een telefoonnummer, verlossing.
Als ik heb uitgecheckt bij de NS-palen, zie ik links bij het hek een man staan die de pasjes uit zijn telefoonhoesje staat te halen. “Bent u wat kwijt?’” vraag ik. “Ja, mijn seizoenkaart”. “Hoe heet u?” “Robert Scheel.” ”Ik hem hem gevonden”, zeg ik, en haal de kaart uit mijn broekzak.
Robert kijkt naar de kaart die ik hem geef, kijkt naar mij, maar vindt geen woorden voor zijn opluchting.
“Hij lag op het perron”, zeg ik. “Fijne wedstrijd.”
Robert slaat met zijn vlakke hand op mijn borst, en zegt: “Jij komt in de heme”.
Jan Beuving
Sfeer van onoverwinnelijkheid
Alleen trainer Arne Slot predikt wat voorzichtigheid voor de aftrap. “We moeten nog wel eerst een wedstrijd spelen”, zegt hij voor het duel met Go Ahead. De sfeer in De Kuip is echter een sfeer van onoverwinnelijkheid, zoals zelden vertoont in een Nederlands stadion. Met klassiekers van Lee Towers, een reusachtig spandoek en oorverdovend gezang.
Al na twintig minuten, als Giménez de openingstreffer van Idrissi heeft verdubbeld, kan het feest beginnen. “Ga staan voor de kampioen”, golft er door het stadion na de fraaie 3-0 van Paixão, een oproep waar ruim veertigduizend toeschouwers gehoor aan geven.
Als om iets over half zeven het laatste fluitsignaal heeft geklonken, trilt De Kuip als nooit tevoren. Slot balt zijn vuisten voor een uitzinnige menigte, spelers vallen elkaar in de armen en sommige supporters huilen tranen van geluk. De titel is van Feyenoord.
Een jongensdroom
“Ik was heel de dag al emotioneel”, zegt Quilindschy Hartman na afloop met tranen in zijn ogen op het veld voor de tv. “Omdat ik terugdenk aan alle dingen die ik ervoor heb gedaan. Ik ben echt, echt heel blij.” Doelman Justin Bijlow: “Dit is echt een jongensdroom die uitkomt.”
Rond acht uur meldt aanvoerder Orkun Kökcü zich in de perskamer van Feyenoord. Hij neemt geëmotioneerd plaats op een barkruk. “Ik had in de voorbereiding een klein trauma opgelopen om bepaalde privé-redenen en had moeite om de dagen door te komen”, vertelt hij zijn verhaal. “Dat kwam allemaal naar boven. Vandaar ook mijn tranen na afloop.”
Even later schuift ook Giménez aan. “Vanaf het begin van het seizoen had ik het geloof dat we kampioen konden worden”, straalt hij. “Nu is het zo. Dat is echt ongelofelijk.”
Lees ook:
Feyenoord glansrijk naar de titel met Arne Slot als architect
Trainer Arne Slot (44) is de onbetwiste architect van het succes. Wat maakt hem zo goed en blijft hij in Rotterdam?
