Steun voor Oekraïne? Op de WK atletiek blijft het nagenoeg stil

Een officiële steunbetuiging voor Oekraïne kwam er niet, bij de WK indoor in Belgrado. World Athletics – de mondiale bond – wilde Servië niet voor het hoofd stoten. De gastheer heeft immers een neutraal standpunt ingenomen over de Russische invasie. Individuele solidariteitsacties werden wel getolereerd. Maar het bleef nagenoeg stil.

Kun je dat de atleten kwalijk nemen? Dit toernooi onderstreepte het ingewikkelde spanningsveld tussen sport en politiek. Is het eerlijk om naar de deelnemers te kijken als de beleidsbepalers, op de uitsluiting van de Russen na, niets durven? Atletiek heeft toch de warme bijnaam de moeder aller sporten te zijn.

Sommige Nederlanders worstelden ermee. Kogelstootster Jessica Schilder verklaarde niet met het onderwerp bezig te zijn. Waarom niet? “Mag ik daar geen antwoord op geven?” Lisanne de Witte had voor het estafetteteam geel-blauwe-linten gekocht, maar die bleven uiteindelijk in de tas. Collega Lieke Klaver: “Ik vind zo’n politiek statement als team heftig. Dat is toch wat anders dan een bericht op Instagram. Er is zoveel onrust in de wereld. Waarom zouden we dan alleen hiervoor aandacht vragen? Ik vind de situatie van de Oeigoeren net zo erg.”

Surrealistisch toernooi

Het was in meerdere opzichten een surrealistisch toernooi. Corona leek iets uit lang vervlogen tijden. Officieel moest iedereen een mondkapje dragen, maar niemand controleerde dat. De Nederlandse vrouwen van de 4x400-ploeg ontvluchtten zondagochtend de volgepakte warming-uphal. Zij liepen hun rondjes in de koude buitenlucht rond de Stark Arena. Langs een metershoog portret van Sifan Hassan, dat aan de buitenzijde van dat stadion hing. Alleen deed zij niet mee.

Bij de laatste WK indoor, vier jaar geleden in Birmingham, won Hassan zilver en brons op de 3000 en 1500 meter. Dit jaar slaat zij het indoorseizoen over. Nadine Visser, nu geblesseerd, pakte destijds brons op de 60 meter horden. Toen bleef de medailleteller van Nederland steken op drie. In Belgrado werd het ereschavot vier keer beklommen.

Dat aantal is lichtelijk teleurstellend, na de vele atletiek successen op de Spelen van Tokio afgelopen zomer. Femke Bol snelde over 400 meter naar zilver, debutante Schilder stootte naar brons. De vorig jaar mondiaal doorgebroken estafetteploegen veroverden zilver (vrouwen) en brons (mannen). Meer nog dan individueel succes zeggen de prestaties van de relayploegen wat over het niveau van een land, omdat de geluksfactor van een toevallig toptalent minder bepalend is.

Oekraïne is met hele andere statistieken bezig. Hoogspringster Jaroslava Mahoetsjich (2.02 meter) hoopte dat haar goud haar landgenoten kracht geeft. “We moeten overal vechten om onze macht te bewijzen. Mijn frontlinie was deze wedstrijd.” Woord voor woord zong ze op het erepodium het volkslied mee. De Australische nummer twee, Eleanor Patterson, stond ernaast en wie goed keek zag geel gelakte nagels met blauwe hartjes erop.

Lees ook:

Kogelstootster Jessica Schilder kan nauwelijks geloven dat ze bij de beste drie van de wereld hoort

Vlak na haar wedstrijd spreekt kogelstootster Jessica Schilder over de wereldtop alsof ze daar zelf nog niet toebehoort. Ze praat in ‘zij’ in plaats van ‘wij’, terwijl ze toch echt zojuist met een afstand van 19,48 meter de bronzen medaille heeft veroverd op de WK indoor.