Schansspringster Sara Marita Kramer houdt zich in moeilijke tijden vast aan het familiemotto

Sara Marita Kramer hoopt dat de winter definitief in aantocht is. De beste schansspringster van Nederlandse bodem ooit heeft vanuit haar huis in de bergen rond het Oostenrijkse Salzburg lang genoeg tegen het groen aangekeken. Ze houdt van de sneeuw en van sprongen van ver over de honderd meter. Niet voor niets wordt ze soms de Vliegende Hollander genoemd; volgens Oostenrijkse media is het alsof ze met haar lange en lichte gestalte (1.73 meter) na een aanloop op kan stijgen.

Als ze naar buiten kijkt, beseft ze hoe anders het een jaar geleden was. Een melding op haar telefoon herinnerde Kramer (21) aan begin november vorig jaar. Op de foto kleurden de flanken van de Alpen al wit van de sneeuw, een enorm contrast met de lenteachtige omstandigheden van nu. “Dat is zoals ik het graag zie natuurlijk”, zegt de schansspringster, uitkomend voor Oostenrijk. “Ook hier merken we dat het weer steeds wisselvalliger en extremer wordt.”

Ik vertrek

Afgelopen weekend begon Kramer, die in 2008 door de verhuizing met haar ouders naar de Alpen landelijke bekendheid kreeg door het televisieprogramma Ik vertrek, het wereldbekerseizoen in Polen met een tweede en een zesde plek op de grote schans. Ze landde op 125 en 124 meter van de plek waar ze zich even losmaakte van de aarde.

Vanwege het voorlopig uitblijven van winterweer landden de springers op kunstmatten. Ook in Wisla waren geen vlokken gevallen. Kramer werd als een van de favorieten bestempeld nadat ze vorig jaar niet alleen het eindklassement won maar ook de beste was in het prestigieuze Silvestertoernooi, de vrouwelijke tegenhanger van het Vierschansentoernooi.

Desondanks was Kramer na een periode van kwakkelen tevreden. “Ik had geen idee waar ik stond. In de zomer ging trainen moeizaam, ik kreeg niet het goede gevoel bij mijn sprongen. Dat kwam waarschijnlijk door krachttraining. Schansspringen is heel gevoelig. Wanneer je vermoeide spieren hebt, verandert de techniek en raak je jezelf kwijt.”

Plafonddienst

Dat was nog boven op de coronabesmetting die ze vlak voor de Winterspelen opliep waardoor ze niet naar China kon. Kramer – Sara voor vrienden en familie, Marita voor de buitenwacht – bracht doelloos haar dagen door. Tijdens de quarantaine had ze plafonddienst, uren achtereen staarde ze verveeld naar boven. Een medaille was vanaf jonge leeftijd haar vurige wens. “Supernaar om dan te horen dat je niet mag springen voor goud. Daar stond ik vroeg voor op en ging ik voor trainen. Mijn motivatie was helemaal weg, wat moest ik doen?”

Kramer wandelde daarna vaak langs de ski’s in de kelder om haar hoofd vervolgens weer af te wenden. Geen zin om te trainen. Ze voelde zich vermoeid en leeg. Uiteindelijk trok haar omgeving haar uit de dip. Ze omarmde het familiemotto ‘keep on going’, net zoals ze vijftien jaar geleden samen met het gezin deed na het overlijden van haar moeder Anneke: haar vader Ronald zette met succes het hotel en restaurant in Maria Alm voort, ook tijdens de coronapandemie wist hij het hoofd boven water te houden.

Herpakken

Voor zijn dochter was er na de Spelen nog een ander doel. Kramer, die springt met een Nederlandse vlag en de Hollandse leeuw op haar helm, wilde het wereldbekerklassement winnen. Ze won nog in Lillehammer en bleek de meest constante schansspringster van het circuit. “Ik ben daar trots op, zeker omdat ik mij moest herpakken. De hele winter lang presteerde ik en daardoor kijk ik niet met een heel naar gevoel terug op 2022.”

Stoppen was ondanks haar motivatieproblemen nooit een optie. Vol vertrouwen en plezier kijkt ze uit naar de komende wedstrijden. Haar focus ligt inmiddels al op de Olympische Spelen van 2026 (in Milaan en Cortina d’Ampezzo, red.). “Hopelijk komen daar veel Nederlandse fans naar het schansspringen kijken. Ik ben er sowieso bij. Nooit opgeven, keep on going.”

Lees ook:

De beste schansspringster van de wereld wil niet meer met een lege maag door de lucht vliegen

In hun strijd met de zwaartekracht ontwikkelen skispringers niet zelden een eetstoornis. Regerend olympisch kampioene Maren Lundby heeft zich daarom voor deze Spelen teruggetrokken.