Sanne Wevers laat zich weer leiden door de liefde voor de sport - en verrast zichzelf

Sanne Wevers staart stil voor zich uit. Het is dertig minuten voor haar rentree. Voor het eerst sinds de teleurstellend verlopen Olympische Spelen turnt ze weer een wedstrijd. Ze zit op de onderste trede van de nagenoeg lege tribunes in Topsportcentrum Rotterdam. Publiek is er niet. Wat gaat er in haar om?

Anderhalf jaar lang heeft ze geen wedstrijdspanning gevoeld, spanning daarbuiten des te meer. Haar vader en trainer Vincent Wevers is een van de centrale figuren in het omvangrijke turnschandaal rondom grensoverschrijdend gedrag. Hij begeleidt haar deze doordeweekse middag zoals gebruikelijk sinds haar jongste jaren. Alleen bij de Spelen in Tokio mocht hij er van de gymnastiekunie niet bij zijn, tot woede van zijn dochter.

Op de tribune neemt bondscoach Jeroen Jacobs, vorig jaar aangesteld, even naast Sanne plaats. Hij glimlacht naar haar, ze wisselen een paar woorden. Even daarvoor had hij ook elders in de zaal het gezelschap van Vincent gezocht. De boodschap is duidelijk: de familie Wevers hoort er weer bij.

Leven onder een vergrootglas

Dan is het zover. Sanne springt op de door haar geliefde balk, het toestel waarop ze in 2016 olympisch kampioene werd. Ze begint met de Wevers-pirouette, de dubbele pirouette met horizontaal gestrekt been die naar haar vernoemd is. “Mooi, goed”, zegt Vincent die vlakbij staat. Een losse radslag-flikflak en spagaatsprong volgen. Ze lacht als ze klaar is. Klapt één keer in haar handen, snel en onopvallend - alsof ze dat voor zichzelf wil houden. Is dat wat leven onder een vergrootglas doet?

Ze verklaart naderhand blij te zijn met hoe ze zich voelde, terug op de plek waar ze ook op 31-jarige leeftijd nog steeds wil zijn. “Als we de liefde voor de sport weer naar boven brengen, dan speelt dat wat geweest is allemaal niet meer. Hier in de hal hebben we allemaal dezelfde passie en dezelfde dromen. Dat is het mooie aan zo’n wedstrijd, dat je denkt: o ja, het gaat weer om de sport.”

Liefst 607 wedstrijdloze dagen liggen achter haar, rekent een verslaggever voor, en nog 492 dagen resteren tot de Spelen van Parijs. Wevers grinnikt. Dat vindt ze het leuke aan de uitdaging die voor haar ligt: terugkomen op haar oude niveau. “Dan kan ik me nog steeds meten met de allerbesten. Dat is fijn om te weten.”

‘Wedstrijdspanning kan je heel erg aanvliegen’

Ze heeft zichzelf vandaag in ieder geval positief verrast, zegt ze. Want ja, natuurlijk was ze extra nerveus geweest. “Wedstrijdspanning kan je heel erg aanvliegen en ik voelde dat ik het onder controle had.” Met 14,133 punten is ze op een niveau dat ze nu nog niet verwacht had. Pas in oktober hervatte ze de training. Haar score is ruim boven de EK-eis van 13,500 en verreweg de beste van de dag.

Dit is de eerste van twee nationale kwalificatiewedstrijden voor de EK, half april in Antalya. Jacobs mag vijf turnsters meenemen, daarbij moet hij een afweging maken tussen allrounders en specialisten. Sanne Wevers is de enige die slechts één toestel turnt. Daarbij zal de bondscoach moeten kiezen wie hij opneemt in de begeleidingsstaf. Ook Vincent Wevers, onlangs vrijgesproken van grensoverschrijdend gedrag, komt daar weer voor in aanmerking. Jacobs: “Vincent wordt net zo behandeld als elke andere coach.”

In Turkije staat de teamprestatie voorop. Daarmee kan Nederland WK-kwalificatie afdwingen. Op het mondiale titeltoernooi worden vervolgens de olympische startbewijzen verdeeld. Voor Sanne Wevers staat alles in het teken van ‘Parijs 2024’. Daar wil ze Tokio doen vergeten, dat middenin de storm rond alle gemelde misstanden viel. “Ik gun mezelf een ander einde. Dat gun ik ons allemaal. Ik denk dat we dat allemaal verdienen.”

Lees ook:

En opeens begrijpt Sanne Wevers dat haar olympische droom voorbij is

Olympisch kampioene Sanne Wevers weet zich na een moeilijk jaar niet voor de finale te plaatsen.‘Je wordt vandaag afgerekend. En de rekening is voor mij.’