Sabalenka wint de Australian Open, en wordt een speelbal van Loekasjenko’s propaganda

Aryna Sabalenka componeerde zaterdag het grootste succes uit haar tenniscarrière. Voor de Wit-Russische president Aleksandr Loekasjenko was het reden politieke munt uit haar triomftocht bij de Australian Open te slaan.

In een videoboodschap proostte hij op haar overwinning en feliciteerde hij zijn landgenote, die sinds 2016 in de Verenigde Staten woont en eerder afstand nam van de Russische invasie in Oekraïne, de oorlog waarin Vladimir Poetin in Loekasjenko zijn trouwste bondgenoot heeft. Die publiciteitsactie paste bij het ongemak in Melbourne, waar het spelen onder neutrale vlag door (Wit-)Russen de afgelopen twee weken slechts controverse uitlokte. “Ik denk dat iedereen weet dat ik een Wit-Russische speelster ben”, stelde de in Minsk geboren en getogen Sabalenka. “That’s it”, was het enige dat ze over het gevoelige onderwerp wilde zeggen.

De retoriek leidde af van de veerkracht van de 24-jarige hardhitter. De service vormt haar achilleshiel, iets wat ook in de eerste set bleek. Maar nadat die mentale barrière was overwonnen, overklaste ze met mokerslagen Elena Rybakina: 4-6 6-3 6-4.

Qua aantal dubbele fouten kwam vorig jaar niemand in de buurt van Sabalenka. Liefst 428 sloeg ze er in het seizoen. Met desastreuze gevolgen.

Een dubbele fout nestelt zich in het hoofd

Een dubbele fout nestelt zich in het hoofd. Weliswaar tikt het niet zwaarder aan dan een afzwaaiende fore- of backhand, een gemiste volley of een dropshot dat in het net belandt, maar het kan iemand tot wanhoop drijven. Zeker als het een ritueel wordt. Elke herhaling van zetten verhoogt dan de geestelijke druk.

Die worsteling nam Sabalenka in 2022 in een wurggreep. Na weer eens een door dubbele fouten ontsierde verliespartij barstte ze in huilen uit. “Ik kan niet meer opslaan”, zei ze snikkend. Zo nu en dan ging ze het gevecht met haar psyche zelfs uit de weg door de tweede service onderhands te slaan.

Sabalenka nam een onorthodox besluit. Ze zocht haar toevlucht tot een arts in de biomechanica, nadat andere pogingen om het tij te keren geen effect hadden gesorteerd. Samen analyseerden ze beelden, filosofeerden ze erover en probeerden ze mogelijke oplossingen uit.

Die inspanning betaalde zich uit. Vorig jaar vloog Sabalenka er bij de Australian Open nog in de vierde ronde uit, na 56 dubbele fouten. Twaalf maanden later was er het contrast, in positieve zin. Met nog niet de helft van het vervloekte aantal baande ze zich via zes zeges voor het eerst een weg naar de finale in Melbourne, zonder setverlies bovendien.

Even waren er de oude demonen

Dat die primeur aanvankelijk oude demonen opriep, bleek in de openingsset. Vijf dubbele fouten, uitmondend in een verloren akte, deden het ergste vrezen voor het restant. Maar Sabalenka herpakte zich. De nummer 5 van de wereld verjoeg de spoken en won de tweede set zonder ook maar een opslag te verprutsen. Even sloeg de nervositeit nog toe: het eerste wedstrijdpunt werd tenietgedaan door een dubbele fout. Drie mogelijkheden later volgde alsnog de bevrijdende klap.

Een herboren Sabalenka, die tegen Rybakina overigens ook 17 aces produceerde, sprak na afloop van een ‘vermakelijk toernooi’. Maar refereerde in haar toespraak ook aan de gedaanteverwisseling en vergat haar coachstaf niet. “We zijn door vele dalen gegaan afgelopen jaar. Jullie verdienen deze trofee meer dan ik.”

Lees ook:

Worsteling met (Wit-)Russen in Melbourne is voorbode van de discussie bij de Spelen

Een Wit-Russische en een geboren Russin staan zaterdag in de finale van de Australian Open. Dat zorgt voor ongemak en is typerend voor de politieke discussie rond sporttoernooien.