Remco Evenepoel gaf dit weekend de concurrentie het gevaarlijkste gevoel: hoop

Het kan verkeren: een tijdrit in de Giro winnen, de leiderstrui heroveren en toch niet helemaal tevreden zijn. Het gebeurde Remco Evenepoel. Er moet in zijn achterhoofd wat knagen: de concurrentie staat dichterbij dan gehoopt.

Niet dat de tijdrit van Evenepoel slecht was zondag, integendeel. Hij reed de 35 kilometer van Savignano naar Cesena in 41 minuten en 24 seconden, ruim 50 kilometer per uur gemiddeld. Maar waar hij hoopte de concurrentie op minuten te rijden, bleef hij Geraint Thomas welgeteld één seconde voor. En een andere concurrent, Tao Geoghegan Hart, slechts twee. Primoz Roglic eindigde op zestien seconden. Andreas Leknessund, tot zondag leider in het klassement, verloor wel zoveel tijd dat Evenepoel de roze leiderstrui overnam.

De tijdritten, drie zijn er in totaal deze Giro, waren vooraf aangeduid als de sleutelmomenten van deze Ronde van Italië. Al op de eerste dag bleek waarom, toen Evenepoel de concurrentie wegblies. Maar in de tussenliggende dagen was het regelmatig slecht weer en op een van die dagen ging Evenepoel twee keer onderuit. Hoewel hij slechts schaafwonden opliep, kwam er ’s nachts flink wat vocht uit de wond.

In helikopter naar zijn hotel

Evenepoel, die de Giro tot in de puntjes heeft voorbereid en vrijdag nog in een vooraf geboekte helikopter in dertig minuten naar zijn hotel vloog terwijl andere teams 2,5 uur naar hun slaapplek moesten rijden (volgens wielerunie UCI was dat tegen de regels van fair play en zeker niet ecologisch verantwoord), was alleen niet voorbereid op vallen. Zeker de eerste dagen na de valpartijen leek hij niet helemaal senang.

Maar helemaal zeker zal niemand dat ooit weten. Evenepoel werd niet aangevallen, ook niet bij de eerste eerste echte aankomst bergop. Pas zaterdag verloor hij veertien seconden op Roglic, Hart en Thomas, die op de laatste steile berg waren weggereden. Een stomme fout, noemde Evenepoel dat. Hij had geprobeerd Roglic te volgen en blies zichzelf daarbij op.

Het waren veertien seconden die veel meer betekenden dan de tijd alleen. Ze gaven ook hoop aan de concurrentie. Thomas en Hart reden Evenepoel voorbij en weten zich gesteund door nog drie ploeggenoten in de top-14, onder wie Thymen Arensman.

Tegelijkertijd heeft Roglic gevoeld dat hij bergop de sterkste is. En ook Joao Almeida (UAE Emirates) en Damiano Caruso (Bahrein Victorious) konden vertrouwen putten uit het feit dat ze zaterdag bergop ineens Evenepoel voorbijreden. Allemaal werden ze in de tijdrit ook niet weggereden.

Maandag rustdag

In dat krachtenveld bewees Evenepoel zondag toch zijn wilskracht. Hij startte razendsnel, stortte halverwege met wind tegen wat in, maar was in het laatste stuk net rap genoeg. Zo won hij ‘gewoon’ de tijdrit en na één week Giro staat hij ‘gewoon’ weer in de roze trui. Zijn voorsprong op nummer twee Thomas is 45 seconden, op Roglic 47 en op Hart 50 seconden. Op een goede dag zouden de verschillen wellicht meer richting de twee minuten zijn gegaan. “Al met al een mooi verschil”, zei de jonge Belg na afloop wel, terwijl hij vooral aangaf dat hij heel blij was dat maandag een rustdag is.

Lees ook:

Wielrenners worden steeds lichter en magerder, kan dat kwaad?

Wielrenners die een klassement rijden in een grote ronde worden steeds lichter en magerder. Hoe gevaarlijk is dat?