Tennis
Ook de rolstoeltennissters hebben nu hun podium in Nederland
Nederlandse rolstoeltennissters heersen in het internationale circuit. Toch ontbrak een vrouwentoernooi in eigen land. Het ABN Amro Open heeft de primeur.
Diede de Groot is een grootheid in het rolstoeltennis. Ze is al vijf jaar de aanvoerster van de wereldranglijst, veroverde vorige maand bij de Australian Open haar zeventiende grandslamtitel in het enkelspel en is de regerend paralympisch kampioene. Maar in Nederland is ze amper te bewonderen. Het ABN Amro Open gunt haar nu een thuispodium.
Als De Groot aan de vooravond van haar vuurdoop met haar rolstoel door sportpaleis Ahoy rijdt, kan dat in betrekkelijke anonimiteit. Slechts af en toe is er een blik van herkenning, tikken bezoekers elkaar aan of wordt haar naam gefluisterd. Het valt in het niet bij de aandacht die Stefanos Tsitsipas trekt op weg naar een signeersessie in het promodorp, daarbij begeleidt door een beveiligingsman. Zijn verschijning heeft een magneetwerking op handtekeningenjagers.
Hoewel De Groot vorige maand de Australian Open won, haar negende grandslamtrofee in het enkelspel op rij en zeventiende in totaal, geniet ze niet dezelfde statuur als de Griek, die in Melbourne de finale van Novak Djokovic verloor en zo de kans verspeelde om ook de nieuwe mondiale koploper te worden. Toch hebben ze de rolstoeltennisdiva er maar wat graag bij in Rotterdam.
Een rolmodel verdient deze atmosfeer, zo werd geredeneerd toen Esther Vergeer, toernooidirecteur van het rolstoelevenement, de wens opperde om veertien jaar na de mannen ook de vrouwen aan het ABN Amro Open te laten meedoen. Zij maken donderdag voor het eerst hun opwachting. Het past in haar streven om tot een integratie met het valide proftennis te komen.
Nog sprake van gescheiden werelden
Sinds 1992 maakt rolstoeltennis deel uit van het paralympische programma en vanaf 2007 is er een volledige grandslamcyclus. Het zorgde ervoor dat de sport tot bloei kwam. Maar anno 2023 is er niettemin nog altijd sprake van behoorlijk gescheiden werelden.
Het rolstoeltennis valt onder de internationale tennisfederatie ITF en heeft geen directe banden met de ATP en WTA, de organisaties die de motor zijn achter de ‘gewone’ proftour. Ook de gehandicapte sporters hebben weliswaar hun wereldwijde circuit, bestaande uit 160 toernooien met een totaal aan prijzengeld van miljoenen dollars, maar de standaarden en individuele beloningen liggen beduidend anders. Bovendien speelt zich dat op andere speellocaties af, de vier grandslamtoernooien en enkele andere evenementen uitgezonderd. Dat komt de zichtbaarheid niet ten goede.
Zo erg als vroeger is het gelukkig niet meer, meent Vergeer. Amateurisme vierde hoogtij in de jaren dat ze zelf actief was. “Ik herinner me toernooien waar de lunch bestond uit hamburgers en frites”, diept de in 2013 gestopte Vergeer uit haar geheugen op. “Waar we in aftandse hotels werden ondergebracht, waar we met z’n tienen in bestelbusjes werden vervoerd en van de ene kant naar de andere rolden, en waar je blij was als je je inschrijfgeld terugverdiende.”
De Groot moet glimlachen als ze die schets hoort. Soms gaat het nog steeds zo, vertrouwt ze Vergeer toe. “Veel kleinere toernooien staan in geen verhouding tot de vier grand slams, de evenementen uit de Super Series én het ABN Amro Open. Alleen daar krijgen we dezelfde behandeling.”
Rolstoeltennissers delen alles met valide collega's
In Rotterdam delen de rolstoeltennissers de spelerslounge, de fitnesszaal en trainingsbanen met hun valide collega’s. De Groot: “Het wordt als normaal gezien. We groeten elkaar en maken een vluchtig praatje.”
Aanvankelijk lag dat anders. “In de beginjaren was het nog een toernooi binnen het toernooi”, kijkt Vergeer op die periode terug. “Scheidsrechters, ballen, vervoer, noem maar op: het werd afzonderlijk geregeld. Er werd ook op een achterafbaan gespeeld, waardoor we niet zo opvielen. Maar inmiddels is er sprake van een volledige gelijkschakeling. Sterker: voor het eerst zal er zelfs een finale, die van de vrouwen, op het centercourt worden verspeeld. En op de trofee ontbreekt het woord wheelchair, om te benadrukken dat de winnaars gewoon de kampioen van het ABN Amro Open zijn - zonder enig voorbehoud.”
Vergeer (41) hoopt dat haar opvolgster zaterdag in de eindstrijd staat. Met haar prestaties trad De Groot (26) in de voetsporen van Vergeer, die met 21 grandslamtitels in het enkelspel, paralympisch goud op vier opeenvolgende Zomerspelen en een recordreeks van 470 opeenvolgende winstpartijen een icoon in de gehandicaptensport is. Dat heeft de ambitie niet gesmoord. “Waar Esther een voorbeeld voor mij was, hoop ik dat voor anderen te zijn. Daarom is het gaaf dat ik en de andere Nederlandsen nu voor eigen publiek in zo’n ambiance kunnen spelen.”
Griekspoor stunt, ook Van de Zandschulp wint
Tallon Griekspoor heeft woensdagavond bij het ABN Amro Open voor een verrassing gezorgd. Hij troefde de Alexander Zverev af: 4-6 6-3 6-4.
Met zijn zege tegen de Duitse nummer 17 van de wereld drong de 44 plaatsen lager geklasseerde Nederlander in Rotterdam voor het eerst door tot de kwartfinale. “In de eerste set had ik één mindere game, maar voor mijn gevoel zat ik er goed in. Ik bleef daarom agressief spelen, wilde de punten halen. Ik kreeg het publiek achter me, en dan is het genieten. Hier tennis en werk ik voor."
De rechterenkel waar Griekspoor in zijn partij uit de eerste ronde nog last van had, kwelde hem nu niet. “’s Ochtends was ik nog naar mijn eigen masseur in Uithoorn gegaan, dat heeft geholpen. Het vertrouwen is er, de vorm ook. Ik ben blij dat ik een dag vrij ben, zodat ik even kan bijkomen. En dan hoop ik vrijdag weer zo te spelen.”
Botic van de Zandschulp bereikte eerder op de dag met pijn en moeite de tweede ronde. De kopman van het Nederlandse tennis versloeg de Fransman Quintin Halys in een marathonpartij: 5-7 6-4 7-6. “Ik maakte zo nu en dan de verkeerde keuzes, maar ik ben erg blij met deze overwinning.”
Tim van Rijthoven redde het niet. Ook hij knokte zich weliswaar terug van setverlies tegen Maxime Cressy, maar bleek in de beslissende set niet opgewassen tegen het serve-volleygeweld van de Amerikaan: 3-6 7-6 3-6. “Het voelde af en toe als een gokspelletje. Niet eerder heb ik het meegemaakt dat iemand zijn eerste en tweede service zo hard en zo dicht tegen de lijnen sloeg.”
In het dubbelspel dropen ook Robin Haase en Matwé Middelkoop af. De titelverdedigers gingen verrassend onderuit tegen de Mexicaans-Franse combinatie Santiago Gonzalez/Edouard Roger-Vasselin: 6-7 4-6.
Lees ook:
Diede de Groot won alles, maar was doodop. ‘Ik wist niet of ik het mentaal zou halen’
Diede de Groot won alle grote wedstrijden in het rolstoeltennis. Maar het mooist vond ze dit jaar de overwinning op zichzelf.
