Nederlandse springruiters illustreren bij The Dutch Masters de aansluiting met de wereldtop

Niet de uithangborden Maikel van der Vleuten en Harrie Smolders excelleerden tijdens The Dutch Masters, waar de mondiale elite liefst één miljoen euro aan prijzengeld verdeelde. Toch speelde Nederland een belangrijk deuntje mee op het paardensportevenement, wat past bij de internationale opmars en perspectief biedt voor de Olympische Spelen van volgend jaar in Parijs.

Eén plus één is lang niet altijd twee in de hippische sport. Ruiter en paard moeten een klik hebben, de belangrijkste factor voor succes. In het springen is die synergie misschien nóg belangrijker. Obstakels van 1,60 meter hoogte, dertien in totaal in Den Bosch, kunnen angst inboezemen. Juist dan is blindelings vertrouwen in elkaar een randvoorwaarde.

Jaren investeren om innige band op te bouwen

Maikel van der Vleuten en Harrie Smolders kunnen erover meepraten. Jaren investeerden ze om een innige band op te bouwen met respectievelijk Beauville Z en Monaco, de hengsten met wie de huidige boegbeelden van het Nederlandse springen de afgelopen twee jaar voor nieuw elan in het Nederlandse kamp zorgden. Dat deden ze met engelengeduld, en zonder enige garantie. Want lang niet altijd betalen de langdurige inspanningen zich sportief uit, waardoor doorgaans op meerdere paarden wordt gewed.

Smolders vestigde in 2017 zijn naam door de Global Champions Tour, Global Champions League en de Nations Cup te winnen, plus ook nog eens vice-kampioen van Europa te worden. De sleutel tot dat succes was de luxe van twee toppaarden, de halfbroers Emerald en Don, die elkaar afwisselden en tussendoor voldoende rust kregen. Tóch stagneerden na dat doorbraakseizoen de resultaten, waarna de in de schaduw acterende Monaco zich vorig jaar met de tweede plek in de wereldbekerfinale als de nieuwe hoop presenteerde en sindsdien de voorkeur krijgt.

Hetzelfde gold voor Beauville Z. Van der Vleuten twijfelde over diens capaciteiten voor het allerhoogste niveau, maar werd aangenaam verrast. Bij de uitgestelde Olympische Spelen in 2021 veroverde hij met hem individueel brons, een prestatie die een jaar later bij het WK werd gekopieerd. Komende zomer aast hij op een podiumklassering bij het EK, om zo een unieke trilogie te voltooien.

“Met Beauville Z ging ik aan de slag toen hij zeven was, nu vijf jaar geleden”, aldus Van der Vleuten in de catacomben van de Brabanthallen. “Hij ontpopte zich tot een paard dat alles geeft, die het moet hebben van zijn instelling en vechtersmentaliteit. Zo groeide hij naar een hoger niveau dan verwacht.”

‘Een kwajongen die je prima als vriend kunt hebben’

Sprekend over zijn oogappel plooit de mond van Van der Vleuten zich tot een glimlach. Bij Smolders is het niet anders. Monaco omschrijft hij ‘als een kwajongen die je prima als vriend kunt hebben’. “Hij is ondeugend, in de goede zin van het woord. Houdt van aandacht, is energiek en leeft voor de wedstrijden.”In die gretigheid vergaloppeert Monaco zich ditmaal. Met vier strafpunten, opgelopen bij de lastige driesprong, weet Smolders, de nummer vier van de wereldranglijst, niet tot de barrage door te dringen. Net zomin als Van der Vleuten trouwens. Diens bijrol is daarentegen ingecalculeerd. Beauville Z heeft, met het oog op het beoogde piekmoment later in het seizoen, deze zondagmiddag vrijaf gekregen. Vervanger Dywis HH wordt bevangen door de plankenkoorts, wat zich vertaalt in twaalf strafpunten en tijdsoverschrijding.

Dat Smolders en Van der Vleuten hun status niet kunnen waarmaken, zorgt in een uitverkocht huis voor de ‘oh’s’ bij The Dutch Masters, van oudsher bekend als Indoor Brabant. De ‘ah’s’, en bijpassend gejuich na een foutloos optreden, zijn onder anderen gereserveerd voor het drietal Willem Greve, Marc Houtzager en Lars Kersten, die zich wél voor de spannende ontknoping weten te kwalificeren.

Kersten oogst tijdens die climax gejuich. De 23-jarige benjamin komt opnieuw tot een onberispelijke exercitie en wordt slechts op tijd geklopt. Als beste Nederlander op de zesde plaats, achter de Amerikaanse winnaar McLain Ward, beleeft hij zijn doorbraak. Waardoor ook hij, plotsklaps, mag dromen van een plekje in de al voor de Spelen gekwalificeerde ploeg die, na het WK-teamzilver van 2022, tijdens ‘Parijs 2024’ een podiumklassering najaagt.

Lees ook:

Maikel van der Vleuten en Beauville Z opnieuw een bronzen combinatie

Jos Lansink kende een prima debuut als bondscoach van de springruiters op de WK. De toekomst richting de Spelen van Parijs ziet er goed uit.