Na de wereldbekerfinale shorttrack ijlt de kritiek op bondscoach Kerstholt na

Sjinkie Knegt en Suzanne Schulting staken vorige week de lont in het kruitvat. Bij de wereldbekerfinale in Dordrecht was afgelopen weekeinde het ontploffingsgevaar niet geweken, ondanks de steunbetuigingen aan de aangevallen bondscoach Niels Kerstholt. De prestaties waren daarvoor te grillig.

Succes is het beste medicijn. Als de gemengde aflossingsploeg zaterdagmiddag voor het eerst in wereldbekerverband naar goud snelt, is de ontlading groot. Het uitzinnige publiek trakteert het viertal Suzanne Schulting, Xandra Velzeboer, Itzhak de Laat en Jens van ’t Wout, de regerend Europees kampioenen, op een klaterend applaus. Bondscoach Niels Kerstholt en diens assistent Annie Sarrat gooien alle remmen los en springend juichend op. De rijders vallen elkaar in de armen. De lach regeert, in verschillende varianten wordt het overwinningsgebaar gemaakt. Even lijkt er geen vuiltje aan de lucht, maar dat euforische gevoel ebde snel weg.

De triomf was de uitkomst van een verbluffend samenspel, iets waar Jeroen Otter altijd zo de nadruk op legde. Hij, de architect van de doorbraak van het Nederlandse shorttrack, hamerde steevast op het collectief. De aflossing zag hij als de sleutel. Het strijden voor hetzelfde doel en trouw aan elkaar blijven, leidde in zijn visie ook tot persoonlijk gewin.

Saamhorigheid kreeg een knauw

Juist die saamhorigheid kreeg vorige week een knauw. Boegbeelden Suzanne Schulting en Sjinkie Knegt richtten hun pijlen op bondscoach Niels Kerstholt, de opvolger van Otter die een sabbatical heeft. Beiden uitten scherpe kritiek op het trainingsprogramma, waarbij Knegt zei te hopen “snel van het zootje ongeregeld af te zijn”. “Als het zo doorgaat, ligt het hele Nederlandse shorttrack volgend jaar op zijn gat.”

Knegt werd op het matje geroepen. In een gesprek met technisch directeur Remy de Wit van schaatsbond KNSB kreeg hij een officiële waarschuwing. Bovendien moest hij zijn verontschuldigingen aanbieden. “Het is eigenlijk tegen mijn principes excuses te maken”, verklaarde de criticaster zaterdag in de catacomben van het Sportboulevard. “Maar ik snap dat het moest gebeuren, vanwege de woorden die ik gebruikt heb. Ik had daar even twee keer over moeten nadenken. Terugnemen doe ik het niet. Het zou zwak zijn als ik nu zou zeggen: nee, er is toch niks aan de hand.”

Knegt stoorde zich overigens aan het persbericht dat naderhand werd verspreid, zei hij na de uitschakeling in de halve finale van de mannenaflossingsploeg, volgens hem het gevolg van ‘een gebrek aan inhoud’. Daarin stond dat De Wit en disciplinemanager Wilf O’Reilly deze week met hem gaan zitten om over zijn toekomst in de nationale selectie te praten. “Ik vond het heel apart dat te lezen, wist dat niet. Dat is niet netjes. Maar zorgen, nee, dat maak ik me niet.”

Ongemak voelbaar

Het ongemak over de confrontatie die Schulting (“Wat ik heb gezegd, heb ik gezegd”) en Knegt zochten, was het hele weekend voelbaar. Kerstholt ging er met tegenzin op in. “We hebben het uitgesproken, en daarmee is het voor mij klaar en heeft het geen nut erop terug te blijven komen. Ik weet dat ik grote schoenen te vullen heb. Alles is nieuw. Ik snap dat het wennen is, voor de een meer dan de ander.”

Hoewel Knegt (33) met zijn olympisch brons op de 1000 meter in 2014 en zijn bravoure-uitstraling de sport nadrukkelijk op de kaart zette, is zijn status tanende. Sinds het houtkachelongeluk begin 2019, waarbij hij over zijn hele lichaam ernstige verwondingen opliep en meer dan een jaar moest revalideren, raakte de Fries gaandeweg op de achtergrond.

Jongeling Jens van ’t Wout overvleugelde hem dit seizoen. In de wereldbeker pakte die op elke losse afstand (500, 1000, 1500 meter) een keer goud, en bij het EK eiste hij drie individuele medailles voor zich op. Ook in Dordrecht reed hij zich met brons op de 1500 meter in de kijker, ondanks een liesblessure die hem op zondag tot terugtrekking op de kilometer dwong. En nam hij het op voor Kerstholt. “Binnen de ploeg gaat het perfect. Wat Sjinkie zegt, boeit me daarom niet. Al vind ik het wel twijfelachtig.”

Vormdip van Suzanne Schulting

Van ’t Wout kreeg bijval van Itzhak de Laat en anderen. Toch is het de vraag of het Kerstholt geruststelt. De plotse vormdip van Schulting, de veelvraat van de afgelopen jaren met een trits aan olympische, wereld- en Europese titels, baart zorgen voor het WK volgende maand.

Bij het recente EK in Gdansk kon de nederlaag op de 1000 meter tegen Hanne Desmet nog als een slippertje worden afgedaan, maar tijdens de wereldbekerfinale moest Schulting opnieuw twee tikken incasseren: niet alleen versloeg haar Belgische trainingsgenote de shortrackkoningin van de Winterspelen in Peking op de 1500 meter, ook werd ze op haar geliefde 1000 meter afgetroefd door zowel de Canadese Courtney Saralt als Kim Gilli uit Zuid-Korea. Het voedt haar angst dat ‘ik zo geen wereldkampioen word’.

Dat ze van het aura van onoverwinnelijkheid werd beroofd, leidde tot chagrijn bij Schulting, die zaterdag in de halve finale op de vrouwenaflossing ook nog eens viel. Na die valpartij stak ploeggenote Selma Poutsma haar een hart onder de riem, door te zeggen dat ‘de supervrouw ook maar een mens is’. Die uitspraak ontlokte een traantje bij Schulting. “Ik ben boos en teleurgesteld. Verliezen is zuur, dan baal ik.”

Lees ook:

Shorttrackbondscoach Kerstholt zoekt in eigen stijl naar nieuw succes

Bij de eerste wereldbekerwedstrijd shorttrack in Montreal wonnen de Nederlandse vrouwen afgelopen weekend alle gouden medailles. En dat onder een nieuwe bondscoach, die het vertrouwen van de toppers in de selectie nog moet winnen.