InterviewPaardensport
Na de eenzaamheid van Tokio wil dressuuramazone Sanne Voets in Parijs haar succes graag delen
Dressuuramazone Sanne Voets (36), opnieuw gekozen tot Ruiter van het Jaar, hoopt de Paralympische Spelen in Parijs met een ander gevoel te gaan beleven dan die van Tokio, ondanks het succes daar.
Haar deelname aan de Paralympische Spelen van Tokio, in 2021, was op het eerste oog één grote triomftocht. Sanne Voets won tweemaal goud en eenmaal zilver. “In Tokio was ik mentaal op mijn allerslechtst. Op de dag van mijn eerste proef heb ik de hele dag gehuild. Op zo’n moment denk ik alleen maar: ‘Waarom doe ik dit?’”
In een cafeetje in Oss, vlak bij haar woonplaats Berghem, vertelt ze over de Spelen, die op persoonlijk vlak zwaar waren. “Ik had het op dat moment niet zo door, maar de Spelen in Tokio waren best eenzaam. Ik vind het fijn om succes te delen, want je doet het niet alleen.”
Amper toeschouwers, weinig begeleiders
Alleen kon dat in Tokio niet. Vanwege de strenge coronamaatregelen waren er amper toeschouwers en weinig begeleiders aanwezig. “Er zijn zoveel mensen die achter de schermen betrokken zijn bij wat je doet. Ik heb toch altijd al een beetje het gevoel dat ik ze tekortdoe. Als jij de medaille wint, dan krijg jij die om. Terwijl je het echt samen voor elkaar hebt gekregen.”
Voets’ team bestaat uit 25 mensen. Dat varieert van een inspanningsfysioloog die aan de hand van de hartslag van het paard de trainingen zo efficiënt mogelijk opstelt tot een voedingscoach die bekijkt wat het paard op welk moment het beste kan eten.
“De paardensport is best conservatief, er is weinig behoefte om mee te gaan met verandering. Zelf probeer ik dat opener te benaderen.” Voorafgaand aan de Spelen van Tokio liet Voets al zien hoe technologie en wetenschap bij kunnen dragen aan een beter sportresultaat, door thuis in Berghem met ‘hittebakken’ het warme Japanse weer na te bootsen. “Het gekke is dat anderen het niet overnemen. Ik begrijp oprecht niet waarom we heel veel dingen blijven doen, terwijl we weten dat het niet zo handig is.”
Een paard vraagt nooit: ‘Waarom loop jij zo raar?’
Voets (36) werd geboren met een afwijking in haar onderbenen, hoewel dat vanaf het begin niet meteen duidelijk was. “Ik leerde als kind pas laat lopen en liep een beetje raar. Pas later werd duidelijk waarom.” Onder meer haar gewrichten waren stijver dan normaal. Diverse keren onderging ze een operatie.
Op haar tiende mocht ze van haar ouders, die helemaal niet uit de paardensport komen, eindelijk naar een manege. “Toen ik op een paard zat, merkte ik meteen dat ik helemaal niet anders was dan anderen. Een paard vraagt nooit: ‘Waarom loop jij zo raar?’”
Na een val van haar pony raakten haar benen verder beschadigd waardoor ze veel kracht verloor in haar beenspieren. Maar ze ging door. Tijdens het paardrijden ervaart Voets vrijheid. Zowel fysiek als mentaal. In 2010, na een zware operatie, ontbrandde haar paralympische ambitie pas echt. Ze werd beter en beter, en wilde naar de Spelen in Londen (2012).
Na een vierde plek daar wilde ze méér. De volgende ambitie: een medaille. In Rio (2016) won ze haar eerste goud. En er volgde nog veel meer succes. Behalve de twee gouden plakken van Tokio staan er inmiddels ook vele nationale titels en wereldtitels op haar naam.
Misschien zeg ik over anderhalf jaar als ik in Parijs zit: ‘Shit, geintje’
Het vizier staat nu op Parijs, waar de dressuur wordt afgewerkt in de romantische tuinen van het Paleis van Versailles. Waar Voets in Tokio haar triomfen veelal alleen moest vieren, wil ze volgend jaar zomer alles delen met haar team. Ze twijfelde daar wel even over: ze wist dat het nóg meer druk ging geven. Kon ze dat aan? Het antwoord was ja. Ze heeft het gevoel dat ze nu beter met de druk kan omgaan. “Misschien zeg ik over anderhalf jaar als ik in Parijs zit: ‘Shit, geintje’, maar nu voelt het wel zo.”
“Ongetwijfeld krijg ik in Parijs weer zo’n moment van complete breakdown, maar dan ben ik in elk geval niet alleen.” Volgende maand gaat Voets als voorproefje met vriendinnen voor het eerst de Franse hoofdstad bezoeken. “Dan gaan we natuurlijk ook langs de tuinen van Versailles.” Ze pakt haar telefoon en laat een foto van de locatie zien. “Je snapt wel toen ik dit zag, dat ik dacht: ‘Dit gaan we doen’. Echt waanzinnig.”
Voor de tweede keer Ruiter van het Jaar
Komende zaterdag, tijdens The Dutch Masters in Den Bosch (voorheen Indoor Brabant) wordt Sanne Voets voor de tweede keer in haar carrière uitgeroepen tot Ruiter van het Jaar. Tijdens het WK in 2022 veroverde ze met haar paard Demantur driemaal goud. Voets kreeg er al een felicitatietelefoontje over van Anky van Grunsven, net als zij een gelauwerd dressuuramazone.
“Ruiter van het Jaar worden, is iets heel bijzonders. Om als parasporter dit te winnen, maakt het nog specialer. Toen ik in 2016 deze prijs won, werd de hele tijd benoemd dat er voor het eerst een pararuiter won, wat natuurlijk ook heel bijzonder is. Maar nu staat er nergens iets over dat ik een pararuiter ben. Dit is nog zo veel mooier, dat het er gewoon bij hoort.”
Lees ook:
Sanne Voets creëerde een overdekte ‘hittebak’ om samen met haar paard in Tokio topfit te zijn
In elk interview kreeg Sanne Voets de laatste dagen dezelfde vraag: gaat het lukken, drie keer goud?
