Letterlijk trappelen van ongeduld voor een uitgesteld NK

Terwijl de ruiters verkoeling zoeken achter witte tenten op het fonkelnieuwe terrein van Equestrian Centre de Peelbergen, staan sommige paarden letterlijk te trappelen van ongeduld. Eindelijk mogen ze na maanden van alleen maar trainen weer eens hun springkunsten vertonen. De hoge temperaturen vormen geen belemmering. Paarden, zeker de lichtere van kleur, kunnen zich via de zweetklieren prima koelen. Dit in tegenstelling tot hun ruiter, die na iedere omloop met een rood en opgeblazen gezicht uit de ring stapt.

Prijzengeld valt er amper te verdienen, het is de eer die op het spel staat op het uitgestelde nationale kampioenschap. Toch geven alle topruiters vanwege de maandenlange pauze acte de présence, gekleed in een witte polo die de traditionele ruiterjas vervangt. De favorieten maken hun rol meer dan waar. Marc Houtzager doet dat in de finale met zijn merrie Sterrehof’s Dante als beste. De winnaar van Jumping Amsterdam laat overtuigend Harrie Smolders en Jeroen Dubbeldam achter zich.

Na de laatste hindernis gaat de hand in de lucht, applaus van het publiek is echter nauwelijks hoorbaar. Door alle coronabeperkingen besloot de organisatie alleen een beperkte VIP-tent open te stellen voor zo’n tweehonderd genodigden.

Sponsoren haken af

En het beeld voor de komende maanden is nog veel donkerder. Veel prestigieuze indoorwedstrijden zijn al afgelast. Sponsoren zien er geen heil in als er geen tot weinig publiek mag komen. En dat is een grote klap voor veel ruiters. Het merendeel, ook in Nederland, beheert een stal waar een groot deel van de financiering uit de verreden wedstrijden en inkomsten komt.

Dat geldt ook voor Maikel van der Vleuten, die met Edinburgh als zevende eindigt. De vaste waarde van het nationale team bestiert samen met vader Eric een stal in Noord-Brabant. Hij is normaliter met zijn prijzengeld de grootverdiener voor de stal. Alleen al in de lucratieve Global Champions Tour harkte hij vorig jaar meer dan een half miljoen euro bij elkaar. “Dat geldt voor veel ruiters. Al maken we nu ook veel minder kosten door niet te reizen.”

De Brabander maakt zich zorgen om de nabije toekomst. Zonder wedstrijden kan hij zijn relatief onervaren paarden niet klaarstomen. “Die moeten wennen aan publiek. Daar reageren ze heel verschillend op. Maar ook moeten ze grote wedstrijden ‘leren’ rijden. Een kampioenschap over meerdere dagen is zwaarder dan een eendaagse proef. Daarom was dit NK voor mij heel waardevol.”

Een nieuw succesteam op de been brengen

Van Vleuten is sceptisch over Tokio. “Denk jij dat het doorgaat? Ik weet het niet. Zoveel mensen uit zoveel landen. Dan zal er toch een vaccin moeten zijn?”

Bondscoach Rob Ehrens toont zich in de schaduw een aandachtig toeschouwer tijdens het toernooi. De uitgestelde Spelen geven hem tijd om een team te formeren dat weer kan meedingen om een medaille. Dat was de laatste jaren, na alle successen, nimmer meer het geval.

Hij kreeg te maken met blessures en succesvolle paarden die afscheid namen. “Voor mijn ruiters is het geen nadeel, denk ik. Dat jaartje uitstel kan net het verschil maken. Ik heb nooit de luxe gehad dat er veel viel te kiezen. Je moet een beetje geluk hebben dat de beste ruiters ook hun paarden fit en in vorm hebben. Dat lijkt nu weer het geval. Alleen in onze sport geldt: een jaar is lang. Een paard kan zomaar verkocht worden of geblesseerd raken.”

Lees ook:

Paardensport worstelt met kritiek: lijden de dieren niet?

De paardensport worstelt met de kritiek rond dierenwelzijn, maar op Jumping Amsterdam worden de teugels niet gevierd. ‘Als zij hard roepen, moeten wij dat ook.’