Het koninkrijk was even één grote familie, dankzij de honkbalploeg

Dat de Nederlandse honkballers gisteren werden uitgeschakeld in de halve finale van de World Baseball Classic, was maar kort een teleurstelling. De tegenstander was onverslaanbaar. Wat overheerst na een maand honkbal op het hoogste niveau, is trots en de zekerheid dat samenwerken loont.

Wie de teamlijst van Oranje bekijkt, ziet een allegaartje aan spelers. Van gearriveerde Major League-vedetten tot hoofdklassers. Van drukke Antillianen tot gortdroge Hollanders. Dat is de werkelijkheid op papier. De werkelijkheid op de grote tournee van de WBC 2013, die via Scottsdale, Taiwan, Tokio, Phoenix en San Francisco liep, was anders. Er was een hechte groep die alles samen deed.

Best verdienende sporter

Niet alleen op het veld, ook daarbuiten. Spelers trokken zich niet terug op hun hotelkamer, ze verzamelden zich op de gang om te kaarten of te kletsen. Vaker nog doken ze de kamer van Andruw Jones in. Coach Tjerk Smeets zag er soms wel zestien man tegelijk rondhangen.

Jones (35) is het cement dat de veelkleurige ploeg bij elkaar heeft gebracht en gehouden. Samen met coach Hensley Meulens, die volgens de spelers wonderen heeft volbracht als het gaat om het kweken van zelfvertrouwen in het team. Andruw Jones staat al jaren bovenaan de ranglijst van best verdienende Nederlandse sporters. De man van Curaçao werd vijf keer tot All Star gekozen in de Major League en won tussen 1998 en 2007 tien keer op rij de 'Golden Glove' (de Gouden Handschoen) voor beste outfielder.

Jones maakte er nooit een geheim van dat hij graag voor Nederland wilde spelen op grote toernooien. Maar zijn Major League-carrière stond dat vaak in de weg. Toen het er in 2006 eindelijk van kwam, eindigde zijn optreden in een teleurstelling. Hij sloeg geen enkele honkslag en raakte geblesseerd. Jones was toen nog op het hoogtepunt van zijn Amerikaanse profbestaan en er werd misschien wel te veel van hem verwacht.

Afgelopen zomer meldde Jones, inmiddels actief in Japan, zich opnieuw bij de bondscoach. Ouder, wijzer, en klaar voor een leidersrol. “Andruw is sinds augustus de grote voortrekker”, zegt Hensley Meulens. “Hij heeft jongens gebeld, ge-sms’t, omdat hij graag met ze wilde spelen. En zij willen met hem spelen. Iedereen volgt hem. Hij is een lichtend voorbeeld, ook op het veld.”

Waarom geen ‘Eilandenteam’?

Meulens geniet van de teamgeest in zijn ploeg. “Iedereen is blij om samen te zijn. Het maakt niet uit waar we vandaan komen, uit Nederland, van Aruba, van Curaçao, Sint Maarten, Statia... we zijn één grote familie.” Dat Jurickson Profar, ook van Curaçao, pas twee keer in zijn leven in Nederland is geweest, doet niet ter zake. Het grote talent van de Texas Rangers hoort bij de familie van het ‘koninkrijk der Nederlanden’.

Toen de WBC nog maar net begonnen was, vroeg menigeen zich af waarom de ploeg zich plots zo was gaan noemen. De naam bleek met zorg gekozen. De ploeg is Nederlandser dan alleen ‘Nederland’ zou dekken. Met trainingskampen afwisselend op Curaçao en in Nederland en spelers uit alle windhoeken is het een koninkrijksteam.

Vanuit Amerikaanse hoek werd voor de halve finale tegen de Dominicaanse Republiek gevraagd of Meulens niet beter een ‘Eilandenteam’ kan opstellen. Daarbij werd verwezen naar Puerto Rico, waarvan de inwoners ook burgers van de Verenigde Staten zijn, maar dat toch een eigen honkbalteam heeft. Vannacht speelde die ploeg de WBC-finale tegen de Dominicaanse Republiek.

We hebben allemaal een Nederlands paspoort

“Onze kracht is dat we het koninkrijk zijn”, riposteerde de coach. Hij weet dat Curaçao inmiddels bij de wereldbond staat ingeschreven als zelfstandig landenteam. En dat die ploeg in juni meedoet aan het World Port Tournament in Rotterdam. Maar hij ziet daarin geen heil. “Daarom hebben we de naam ook veranderd. Om samen te zijn.”

Juist nu iedereen zich heeft geschikt in het collectief, varen de spelers individueel wel bij het Oranjesucces. Curt Smith en Dashenko Ricardo tekenden tijdens de WBC contracten bij de Los Angeles Dodgers en de Minnesota Twins. Voor Neptunus-pitcher Diegomar Markwell, die het vier innings lang goed volhield tegen de sterke Dominicaanse Major-Leaguers, is ook volop belangstelling.

Meulens: “We hebben nu een mooie samenstelling, je krijgt niet makkelijk zoiets goeds terug als je dat breekt. We houden iedereen bij elkaar en gaan op deze manier door. We zijn allemaal Nederlanders, we hebben een Nederlands paspoort en zo hebben we de sterkste ploeg.”