‘Het is fijn je eens in de vier jaar te laven aan het pais en vree van een WK’, zegt Neri

De Souq Wakif is ook deze middag een overweldigende smeltkroes. De smalle straat is het toeristische hart van Doha. Boven de volle terrassen hangt een weeïge, zoete damp van de waterpijpen waar mannen uit de hele Arabische wereld aan zitten te zuigen.

Ghanezen maken muziek, Kroaten dansen. Voetbalfans uit Tunesië, Australië, België, Iran, Japan, Costa Rica, Amerika, Nederland, Marokko, ze schuifelen hier in alle talen en alle kleuren langs de Arabische (nep)gevels. Hoofddoeken, Qatarezen in hun traditionele kleding, vrouwen met decolletés, beschilderde mannen, gesluierde vrouwen, alles vermengt zich hier met elkaar. Een Koreaan schreeuwt naar een groep: ‘’Maroc! Maroc!”

In de menigte tikt ineens een man op mijn schouder. In het Engels: “Kom jij uit Nederland?” Dat had Neri Ihitz goed gezien. Hij woont in Amsterdam, niet ver van het Vondelpark. Neri (31) is Argentijn. “Ik heb in Maastricht gestudeerd, econometrie en wiskunde. Ik ben toen verliefd geworden op Nederland. De kaas, de vis, de fietsen.”

Waarom hij in Qatar is? Het simpele antwoord: Lionel Messi. “In Argentinië is voetbal niet alleen een sport. Het is een cultuur, een manier van leven. Wat Messi voor mij betekent is moeilijk uit te leggen. Ik ben voor hem ook naar het WK in Brazilië en Rusland geweest.”

‘Er is zoveel meer aan de hand in de wereld’

Neri voelde zich aanvankelijk ‘niet comfortabel’ om naar Qatar af te reizen. Het is geen land voor een WK voetbal, zegt hij. Het alcoholverbod rond stadions vindt hij niet gastvrij. Een vriendin van hem kreeg in een luxebar geen bier omdat ze vrouw is. En dan de doden die vielen voor het WK. “Dat is erg. Maar, er is zoveel meer aan de hand in de wereld. Wij vermoorden dieren voor ons eten. Mensen gedragen zich over de hele wereld niet zoals het hoort.”

In de bubbel van het WK lijkt wel alles pais en vree. Het is fijn om je daar eens in de vier jaar aan te laven, vindt Neri. Hij kijkt om zich heen, in de overvolle Souq Wakif. “Al die verschillende mensen en culturen.” Hij praat met iedereen in Qatar. “Ik heb ook vrouwen met een sluier aangesproken. Ik heb hen gevraagd of ze vrij waren.” Hij is het meest onder de indruk van Japanners. “Het lijkt voor mij bijna een andere soort mensen. Ik krijg de indruk dat ze zelfs anders ademen.”

Maar het is niet alleen culturele antropologie die hij hier bedrijft. De hoofdzaak blijft Messi. “Hij heeft ons Argentijnen zoveel gegeven, ik ben hier om hem wat terug te geven.”