Veldrijden
Gretige Mathieu van der Poel weet toch weer te verbazen
Vrijwel niemand wist hoe het met Mathieu van der Poel was gesteld. In de wereldbekercross van Hulst zette hij met een imponerende overwinning een punt achter een lastige periode.
Nog voordat toeschouwers zich afvroegen hoe het toch met Van der Poel was, antwoordde de viervoudig wereldkampioen al met zijn benen. Als een pardoes afgeschoten kanonskogel joeg hij tijdens de wereldbekerwedstrijd op de stadswallen van Hulst langs alle concurrenten. Daarna denderde hij over de steile hellingen en dartelde hij heupwiegend richting de koppositie door in een halve ronde 24 renners te passeren.
De gretigheid spatte van elke pedaalslag. De camera registreerde een glimlach, het plezier sprak uit zijn ogen. Aanvankelijk was het de bedoeling om verderop in december aan het seizoen te beginnen, maar Van der Poel kon echt niet langer leven zonder competitie. Hij wilde een rugnummer en zich meten met anderen.
De renner van Alpecin-Fenix, die al zo vaak mensen versteld liet staan, verbaasde met zijn overwinning opnieuw. Hij kwam van ver. Het wegseizoen beëindigde Van der Poel begin oktober in mineur met een d.n.f., did not finish, in de bescheiden Giro del Veneto. Zijn laatste grote overwinning dateerde van 6 mei, de eerste etappe van de Giro d’Italia. In de Tour de France stapte hij halverwege zwaar gedesillusioneerd af.
‘Dit heb ik gemist’
“Dit heb ik gemist”, zei Van der Poel in opgewekte stemming een half uur nadat hij de finish passeerde. “Crossen lijkt een eeuwigheid geleden.” Daarbij refereerde Van der Poel aan de vorige winter waarin hij door aanhoudende rugklachten slechts één cross volbracht. “De sfeer is uniek, ik doe het heel graag. Trainingen in het veld zijn tien keer leuker dan op de weg.”
Van der Poel scherpte tegen het schitterende silhouet van de Zeeuws-Vlaamse vestingstad zijn eigen statistieken aan. Het was de tiende van twaalf keer dat hij de eerste cross van het seizoen won. Alleen regerend wereldkampioen Tom Pidcock kon lang op gepaste afstand volgen tot hij in de laatste ronde moest opgeven met materiaalpech. De Belgen Eli Iserbyt en Laurens Sweeck, de smaakmakers van de afgelopen weken, werden tweede en derde.
Vooraf sprak Van der Poel over een winstwaarschuwing. De viervoudig wereldkampioen verwachtte na een trainingsperiode in Spanje geen wonderen. Het was dit seizoen pas de vierde keer op een crossfiets, voor het eerst in natte omstandigheden en beginnen moest hij vanaf vierde startrij. De excuses bleken loos, al kwam hij door het ontbreken van crossritme een paar keer hard in aanraking met het decor in de vorm van palen en kuilen.
Zijn rug reageerde niet op die duikelingen. “Ik maakte zeker tien domme fouten. De vorm is goed, de techniek nog niet. Toch twijfelde ik nooit, nergens in de wedstrijd zat ik aan mijn limiet. Ik weet weer waar ik sta.”
Hoogerheide
Over het wereldkampioenschap wielrennen in Australië ging het nauwelijks. Van der Poel werd in september midden in de nacht gearresteerd na onenigheid in het hotel met twee tieners. In de wedstrijd gaf de Nederlandse kopman na dertig kilometer op. Zijn absolute dieptepunt van 2022. “Ik heb het inmiddels achter me gelaten. Er valt niets meer aan te veranderen.”
De cross in Hulst is net als de dertien andere wedstrijden in zijn agenda ondergeschikt aan het enige echte doel: het WK in Hoogerheide. Dan wil Van der Poel afrekenen met die andere mastodont, Wout van Aert. Volgende week bij de wereldbekerwedstrijd in Antwerpen treffen ze elkaar. “Zelfs als hij op negentig procent zit, is hij een taaie tegenstander. Dan heb ik mijn handen al vol aan hem. Tegen Van Aert mag ik deze fouten niet meer maken.”
Lees ook:
‘Mathieu van der Poel is een wetenschappelijk testobject’
Renners, ploegbazen en sportieve directeuren reflecteren op de staat van het wielrennen in Nederland. In deze aflevering: Kristof De Kegel, de wetenschapper achter Mathieu van der Poel.
