Femke Bol heeft de horden in haar hart gesloten

De haren zijn op de donderdag voor de wedstrijd al strak ingevlochten. De nagels mintgroen gelakt. Normaliter voegt ze er nog vier gouden speldjes aan toe om het startnummer vast te maken. Zo doet Femke Bol dat al sinds ze in de jeugd begon met het winnen van acht nationale titels.

De speldjes zijn afgelopen zaterdag niet te zien tijdens de testrace, een nummer is niet nodig. Het weerhoudt de studente communicatiewetenschappen er niet van om een dijk van een nationaal record te lopen. Met 53,79 seconden stormt ze naar plek zes op de wereldranglijst, gekeken naar de laatste twaalf maanden. De tijd was vorig jaar op het WK in Doha goed voor plek vier geweest. Toen strandde ze in de halve finales met een persoonlijk record van 55.32.

Met Bol heeft de Nederlandse atletiek weer een toptalent in de gelederen, die ook volgens haar ontdekker Bram Peters (die haar op vijftienjarige leeftijd onder zijn hoede nam) en de Zwitserse bondscoach Laurent Meuwly medailles kan winnen op de grootste podia, vertelden ze in een interview met NRC.

Haar progressie is verbluffend

Met haar 1.84 meter en lange benen is de Amersfoortse uitermate geschikt om de 76 centimeter hoge hekken te nemen. Haar frêle gestalte, gekoppeld aan duur- en denkvermogen, is volgens het duo de ideale combinatie. Haar progressie is verbluffend, ze verbetert zich met seconden. En dat terwijl ze pas iets meer dan een tiental races achter haar naam heeft staan.

Bol is een denker, geeft ze zelf toe, als ze aan een cappuccino nipt in het restaurant van Papendal. “Ik houd van de uitdaging, het schakelen tijdens de race. Het improviseren als je even niet uitkomt. Een 400 meter vind ik nu maar saai”, zegt ze lachend.

Ook op het vlakke volle rondje verbeterde ze zich dit seizoen tot 51.16. Het nummer is prestigieuzer, maar daar heeft Bol geen boodschap aan. “Ik heb de horden in m’n hart gesloten”, zegt ze resoluut. Bol blijft wel een belangrijke schakel in de 4x400 meter estafetteploeg waarvoor Nederland zich al voor de Olympische Spelen in Tokio heeft gekwalificeerd. “Hoe sneller de 400 meter, des te meer profijt heb ik op de horden.”

Iemand van de lange adem

Deze winter maakte ze de overstap van haar club Ciko’66 naar het kloppend hart van de Nederlandse sport: Papendal. In de bossen rondom Arnhem werkte ze tijdens de coronacrisis aan haar toch al goede uithoudingsvermogen. Rondjes van meer dan achthonderd meter waren eerder regel dan uitzondering. “Ik heb maanden geen horden gezien. Bij testen wist ik al dat ik vooruit was gegaan. Ik had zonder training dezelfde waarden als in februari.”

Bol is standvastig. Zo verplichtte ze zichzelf vorig jaar om het EK onder 20 jaar te lopen, ondanks dat ze zich had geplaatst voor het senioren-WK. “Ik wilde daar lopen, omdat ik dat al zo lang in m’n hoofd had.” Ze won er goud. En ondanks het lange seizoen was ze twee maanden later in Doha weer sneller.

Bol is een diesel, iemand van de lange adem. Waar anderen ‘sterven’ en de coördinatie verliezen op de laatste honderd meter, komt Bol op stoom. Op het eind past ze haar pasritme aan van vijftien naar zestien en loopt ze de rest voorbij. Stiekem geniet ze ervan zichzelf te pijnigen, nog een kwaliteit die van pas komt op het ingewikkeldste loopnummer. Mentaal weet ze de verzuring te verdringen. “Die komt toch wel. Dan kun je hem beter niet toelaten. Met mijn lengte is veertien passen ideaal. Alleen zo sterk ben ik nog niet.”

Punten van aandacht

Er zijn ook punten van aandacht. Techniek en start zijn nog niet van wereldniveau. Waar wereldrecordhoudster Dalilah Muhammad (52.16) over de hekjes scheert, zit Bol vaak nog te hoog, waardoor kracht en tijd verloren gaat. “Het is de kunst om te rennen en hordes te nemen. Niet van horde naar horde lopen.”

Ook moet de eerste tweehonderd meter rapper om ooit voor wereldgoud te strijden. Dat lukte zaterdag een stuk beter. Een seconde harder dan vorig jaar. “Het is nog steeds te sloom. Ik moet eraan wennen. Mijn eindschot heb ik van nature.”

Bol is uitgenodigd voor de Diamond League in Stockholm, die in augustus plaatsvindt. “Ik heb nog niet eerder in een race gelopen met alleen maar toppers waar ik mij aan kan optrekken. Daar heb ik zin in. Het kan harder.”

Lees ook:

Het record van Femke Bol telt niet... Als zij niet baalt, doe ik het wel

In haar column moest Marijn de Vries denken aan een koolmees, toen ze vertraagde beelden van Femke Bol bekeek. ‘Omhoog, bijna stil hangend in de lucht zweeft ze over de horde heen‘.