Turnen
En opeens begrijpt Sanne Wevers dat haar olympische droom voorbij is
Olympisch kampioene Sanne Wevers weet zich na een moeilijk jaar niet voor de finale te plaatsen. ‘Je wordt vandaag afgerekend. En de rekening is voor mij.’
In de mixed zone van het Ariake Gymnastics Centre, de plaats waar sporters en journalisten elkaar treffen, komt Sanne Wevers nog best monter aangelopen. Ze is net gestrand in de kwalificatieronde en mag haar olympische titel op de balk niet in een finale verdedigen. Maar dat weet ze nog niet.
Even daarvoor heeft tweelingzus Lieke de pers al te woord gestaan en gezinspeeld op een finaleplaats voor Sanne. Op ieder toestel plaatsen de beste acht turnsters zich van de geschoonde ranglijst – met een maximum van twee per land. Sanne staat dan al negende. Gevraagd om opheldering mompelt Sanne: “Ik weet niet hoeveelste ik nu sta”. Lieke, die schuin achter haar is blijven staan: “Wij denken dat ze nog achtste staat”.
Nee dus.
Sanne: “Oh, ok”. Even rekenen de zussen. Twee Chinezen eraf. Zit er ook nog een Japanner boven? En opeens begrijpt ze dat haar olympische droom voorbij is. Tijdens al die moeilijke maanden die achter haar liggen, waarin haar sport en haar vader onder vuur kwamen, bleef zij door trainen met maar één doel: de balkfinale in Tokio. Even valt ze stil. Of ze rekening had gehouden met een voortijdig vertrek? “Het is altijd moeilijk om een finale te halen. Wij weten als geen ander dat je echt eerst die stap moet zetten en dat is misschien wel een grotere opgave dan uiteindelijk die finale turnen.”
Wat-als-scenario’s tellen niet in topsport
Dan mengt de enige buitenlandse journalist zich in het gesprek, kennelijk onwetend van het feit dat Sanne’s vader na lang juridisch getouwtrek in Tokio ontbreekt. Coach Vincent Wevers is een van de turntrainers die van grensoverschrijdend gedrag is beschuldigd. De Engels sprekende vrouw wil weten of Sanne het als een geheim wapen ervaart dat zij hier met familie is? Ze wijst blij naar Lieke. Sanne geeft een vriendelijk nietszeggend antwoord.
Want ja, hoe had zij kunnen presteren als de voorbereiding anders was geweest? “Dat is heel moeilijk te zeggen. De wat-als-scenario’s tellen nou eenmaal niet in topsport. Je wordt vandaag afgerekend. En de rekening is voor mij.”
Wat nu? Lachend: “Morgenochtend om 11 uur zit ik in het vliegtuig, omdat ik geen finale heb gehaald.” Behalve een vakantie zegt ze nog geen toekomstplannen te hebben. “Eerst er even tussenuit.” Het WK in oktober laat ze schieten.
Dan, voor de camera van de NOS, komt ze nog even terug op de turnaffaire. “Het is jammer dat Vincent er niet bij is. Het is jammer dat de sport kapot is gemaakt in Nederland. Het had anders gekund en gemoeten. Ik ben zorgelijk over de toekomst van het turnen in Nederland. Ik hoop echt dat een nieuwe generatie de kans krijgt het anders te doen.”
Ze had vooraf getwijfeld of ze zonder haar vader naar Tokio zou afreizen. Toch heeft ze geen spijt van haar beslissing om te gaan. “Het is nu moeilijk om blij te zijn met de situatie hier. Maar uiteindelijk is het wel zo dat ik ooit als klein meisje altijd de droom had om op de Spelen te staan. Al het andere, zeg maar, heeft dat heel erg wazig gemaakt. Toch zit dat er wel nog steeds heel erg onder. Ik hou nog steeds van deze sport.”
Lees ook:
De zussen Wevers voelen geen boosheid, maar pijn
Terwijl de politiek met hulp voor de slachtoffers komt, worstelen de huidige topturnsters met hun niveau. Voor het eerst wordt duidelijk hoe de crisis in de gymsport haar weerslag heeft op Team NL.
