Een marathon onder de twee uur: ‘Ik heb niet gewonnen door mijn schoenen’

In zijn hoofd was Eliud Kipchoge (34) er al. Als in een droom had hij zichzelf talloze keren voorgehouden hoe hij de finishlijn zou overschrijden, vertelde hij dinsdagmiddag op een persconferentie in het NN-gebouw in Den Haag. De Keniaan beschouwt dat visualiseren als wezenlijk onderdeel van zijn loopsucces want, zo denkt Kipchoge, mentale fitheid ondersteunt nu eenmaal het fysieke kunnen.

Gek, vindt hij het, hoe vaak hij zichzelf ook over de streep heeft gedroomd. “Nu, een paar dagen later, denk ik soms aan wat er gebeurd is. Nu is het moeilijk te geloven. Nu is het realiteit.”

Op een wat pompeuze manier werd Eliud Kipchoge dinsdag in Den Haag gelauwerd. Zondag leverde hij een unieke prestatie door op de marathon als eerste onder de grens van twee uur te duiken (1 uur 59 minuten en 40 seconden) op een tot in minutieuze details toe geregisseerd evenement in Wenen.

De nieuwe Armstrong

Terwijl de moderator hem inleidt als de ‘nieuwe Armstrong’ komt de ranke verschijning wat schuwtjes de ruimte binnengelopen op de dominante tonen van ‘What doesn’t kill you’, van Kipchoge’s favoriete artieste Kelly Clarkson.

Een journalist van een nationaal dagblad verzoekt Kipchoge zijn versleten loopschoen te signeren. Er worden talrijke selfies genomen en de Keniaan wordt zelfs naar zijn politieke ambities gevraagd. Vier dagen na zijn krachttoer kleeft aan Kipchoge een nieuwe heldenstatus. Geheel zijn aimabele zelf neemt Kipchoge het onverstoorbaar in zich op.

Maar er klonk de voorbije dagen ook wat kritiek. Er waren de hazen, de mysterieuze schoenen die hem een tijdwinst van 4 procent zouden hebben opgeleverd, het perfecte parkoers en de halve wetenschap die Kipchoge tot zijn beschikking had. Is deze obsessieve manier om fysieke grenzen te omzeilen de nieuwe weg die het afstandslopen inslaat?

Hoe moeten we naar deze ­prestatie kijken?

“Dit is mijn sportieve erfenis. Ik hoop dat dit veel mensen bijblijft en dat een hele generatie hierop terugkijkt en beseft dat ik geschiedenis heb geschreven. Onder deze grens gaan bewijst alleen maar: doe iets met je hele hart, vertaal het naar je geest, dan is niets onmogelijk.

“Eigenlijk is het net als met het leven. Een mislukking hoeft nog niet het einde te betekenen. Kijk naar mijn mislukte poging in Monza vorig jaar, toen ik slechts 26 seconden boven de twee uur bleef steken. Daar zit een metafoor over het leven in. Wie positief blijft denken zal succes hebben. Elke dag is een uitdaging. Maar als je hard werkt, als je ergens in gelooft, is alles mogelijk. Zolang je maar blijft doorgaan.”

U kreeg hulp van 41 zogeheten hazen, tempomakers. Is dat iets wat in de sport in de toekomst vaker te zien gaan krijgen?

“Ja, ik vertrouw erop dat het op zeer korte tijd zal gebeuren. Marathons zullen over enige tijd een collectieve prestatie worden. Aan het einde van de race zal er niet een persoon gevierd worden, maar een heel team. Ik zie het voor me: een twintigtal teams, met een puntensysteem, vergelijkbaar met de Formule 1. Teams zullen worden behandeld als constructeurs, zoals Mercedes, Ferrari, of McClaren. Het is ook een manier om veel fans te vergaren. Ik werk niet alleen. Je werkt met een team, een groot en fantastisch team, high class, zeg maar. Dat mag zich aan het einde van de rit uiten.”

De perfecte omstandigheden werden gecreëerd voor u om succesvol te zijn. Wat doet het met u dat critici naast uw recordtijd een kanttekening willen plaatsen?

“Weet je, zelfs als er iets goed gebeurt zullen er altijd critici in de wereld zijn. Ik ben blij dat die critici er zijn, en de pessimisten. Dat is nu eenmaal de wereld waarin we leven. Een natuurwet staat ons niet toe om helemaal hetzelfde te denken. Met mijn sponsors kwam ik samen om deze tot de verbeelding sprekende grens te verleggen. Daar wilden we mensen mee inspireren. Zo wilden wij het aanvatten. Als anderen daar op een andere manier over denken, accepteer ik dat. Jij en ik hoeven niet altijd op eenzelfde lijn te zitten.

“Ja, de schoenen zijn belangrijk. Ze zijn licht, ze zorgen voor een spoediger herstel en ze rennen heel snel. Maar dat is met andere elementen in het proces ook zo. Ik heb niet gewonnen door de schoenen.

“Die critici kunnen je niet ­wegwissen. Een Keniaans spreekwoord zegt: ‘Je kunt niet voorkomen dat vogels over je hoofd heen vliegen, maar wel dat ze een nest in je haar bouwen’. Het gaat erom dat je die ­critici niet in je hoofd laat doordringen. Dat ze niet je gedachten gaan vertroebelen. Het doet me niets.”

Lees ook:

Voor het eerst rent een mens een marathon binnen twee uur

Eliud Kipchoge, de beste marathonloper van de wereld, slechtte zaterdag in Wenen een bijzondere barrière. Zijn tijd: 1 uur, 59 minuten en 40 seconden.