Een gouden avond voor Nederland op EK baan, dankzij Wild en Hoogland

Gouden Hoogland

Het koningsnummer van het baanwielrennen werd gedomineerd door Nederlandse krachtpatsers. Een jaar voor de Spelen toonden Jeffrey Hoogland en Harry Lavreysen wederom hun suprematie. Hoogland won dit keer, na twee razendsnelle finales. “We zijn de sport wel aan het veranderen”, aldus Hoogland.

Op dit moment zijn zij elkaars grootste concurrenten. In het toernooi kwam de buitenlandse concurrentie er niet aan te pas. Toch respectabele tegenstanders als de Rus Denis Dmitriev en de Pool Mateusz Rudyk werden door het duo met gemak verslagen. “In de finale begint ons toernooi pas”, zei winnaar Hoogland dan ook na afloop.

De sprint is de enige plek waar Lavreysen en Hoogland elkaar als tegenstander treffen, en dat steeds vaker in een finale. Daarbuiten zijn het twee vrienden die elkaar altijd opzoeken. Bij de WK in Polen lagen ze op dezelfde kamer. In trainingen toepen ze op de baan over. In Apeldoorn rijden ze deze week vaak zij aan zij bij de warming-up. Alleen met welk verzet ze reden werd niet gedeeld. Dat ging toch net te ver.

In Polen, in maart, won Lavreysen (22) met overmacht. Zijn beloning was een regenboogtrui. Hoogland (25) pakte hem in juni op de Europese Spelen in Minsk terug, maar daar zat geen trui aan vast. In Apeldoorn mochten ze op voor een Europese titel, op het onderdeel dat niet voor niets wordt betiteld als het aansprekendste onderdeel in de baansport.

De sprint is de ideale combinatie van tactiek en kracht. Twee renners maar in de baan. Eentje voor, eentje achter. Drie rondjes, en zie maar dat je als eerste aan de finish bent. Een langzaam begin, waarin beide renners elkaar bijna in slow motion beloeren, wordt gevolgd door een laatste ronde die onder de 10 seconden gaat. De gemiddelde snelheden liggen rond de 75 kilometer per uur. Wie als eerste twee heats heeft gewonnen, is de winnaar.

Hoogland, die op de teamsprint meestal de laatste ronde rijdt, is de man met inhoud. Hij heeft één goede kans: de aanval zoeken en al op anderhalve ronde voor het einde de tegenstander op meters rijden. Lavreysen is juist meer de tacticus, de man die ook intrinsiek sneller is dan zijn beste maat. Hij kan de tegenstander opvangen, hoog in de baan houden om diegene zo meer kracht te laten verspelen.

In Apeldoorn begon Hoogland in de eerste heat als eerste. Laag in de baan ving hij enkele prikken op van Lavreysen, die als jager hoog in de baan bleef rijden. In de laatste ronde ging de turbo aan. Sneller reed hij tot dan toe nog niet. Hoogland hield de binnenlijn en kwam voor: 1-0. Later bleek dat Lavreysen daar zelfs nog zijn absolute topsnelheidsrecord had gebroken: 79.6 kilometer per uur. Met die snelheden is tactiek bijna overbodig.

In de tweede heat wilde Lavreysen zich revancheren en vooral de snelheid niet al te vroeg al hoog laten zijn. Dat mislukte. Hoogland kwam anderhalve ronde voor de finish al voorop en reed de rit op topsnelheid uit. Enige onzekerheid na afloop werd op de baan al helder: Hoogland toonde zich ‘regenboogtrui waardig’, zo lachte hij toen hij een stoel had gevonden om op te zitten.

Gouden Wild

Kirsten Wild wist het na de finish van de puntenkoers niet zeker. Ze priemde met een vinger op haar borst. Ben ik de winnaar? Een rondje later hoorde ze haar naam door de speakers. Toen kon ze pas echt juichen.

De overwinning was des te mooier omdat ze net aan de Britse Laura Kenny versloeg, die tot haar trouwen in 2016 Trott heette. Het kwam aan op de allerlaatste sprint van het hele toernooi. Kenny kwam daar eerder over de finish, maar omdat Wild (37) vlak achter haar bleef, werd de Nederlandse eerste in het klassement. Wild: “Ik heb zo vaak van haar verloren. Ze is zo goed. Ik heb mezelf echt afgevraagd hoe ik haar kon verslaan.”

Dit keer lukte het, maar een specifieke verklaring had ze niet. Misschien ligt het antwoord wel in de lengte van de wedstrijd. De vierkamp ligt haar als duurrenster perfect. Eerst de scratch, 7,5 kilometer en de winnaar is degene die het eerst is. Daarna de temporace, waar elke ronde een punt te verdienen is. Het derde onderdeel is de afvalkoers, waarin om de ronde de laatste renster afvalt. Het omnium wordt afgesloten met de puntenkoers, waar slechts in enkele rondes punten te halen zijn.

Het kan enigszins overkomen als eenheidsworst, maar het zijn alle vier onderdelen waar wereldkampioen Wild met haar kracht goed op uit kan komen. Met haar nieuwe coach Tim Veldt traint ze op haar eindsprint voor de afvalkoers, dankzij haar oude coach Peter Schep is ze uiterst bedreven in de puntenkoers. In Apeldoorn vond ze zich na de scratch en de temporace terug op plek vier. Een slechte start, vond ze zelf. Maar op de afvalrace, daar waar ze donderdag al de titel op pakte, poetste ze dat vlekje met grote overmacht weg. Op het oog met meer gemak dan donderdag reed ze naar de eerste plek. De laatste bocht kon ze al een klein feestje vieren met het publiek in Apeldoorn.

Op het laatste onderdeel moest ze vooral Kenny in de gaten houden. Lange tijd plakte ze aan het achterwiel van de Engelse. De tactiek werkte, zij het op het nippertje. Na afloop op de roller kreeg ze als beloning een paar pepernoten van het zoontje van commentator Bobbie Traksel. Ze stak er eentje in haar mond, de anderen gingen in een achterzak. Zondag volgt voor haar nog een onderdeel, namelijk.

Geen medaille voor Van Schip

Jan-Willem van Schip haalde geen medaille. Hij werd vijfde op het omnium, nadat hij in de puntenkoers niet meekon met het Franse geweld van Benjamin Thomas. Van Schip heeft nog geen ploeg voor volgend jaar, omdat Roompot als sponsor is gestopt. In Apeldoorn reed hij zich op de baan in ieder geval even uit die zorgen. Hij was vooraf nog wat gefrustreerd geraakt omdat hij daar zo veel vragen over kreeg. Zelf had hij alleen invloed op wat hij op de weg of op de baan kon laten zien.

In Apeldoorn was dat donderdag een vierkamp zoals hij die altijd rijdt: aanvallend. In de afvalkoers trok hij ineens het hele groepje op een lint. Niet per se nodig, maar zo zorgde hij er wel voor dat enkele concurrenten eerder dan ze wilden moesten afvallen. Uiteindelijk kon hij in de afsluitende puntenkoers niet genoeg punten halen. Helemaal kapot strompelde hij naar de teambox van de Nederlanders. Het toernooi had pijn gedaan.

Lees ook:

Het harde regime is terug bij Kirsten Wild

Donderdag won Kirsten Wild de afvalkoers. Ze had er extra op getraind.