NBA-ster Kawhi Leonard is een wat saaie, vreugdeloze figuur die uit de toon valt in een competitie gedreven door uitgesproken persoonlijkheden. De nieuwe topspeler van de Los Angeles Clippers is een atypische basketbalvedette.
Al sinds zijn entree in de Noord-Amerikaanse basketbalcompetitie in 2011 proberen verslaggevers de raadselachtige persoonlijkheid van Kawhi Leonard (28) te ontrafelen. Het leverde al talloze ongemakkelijke interviewmomenten op. Bloemrijk is zijn retoriek immers allerminst.
Zo was er de presentatie bij de Toronto Raptors vorig seizoen, toen een journalist vanuit de perszaal hem vroeg om zichzelf te beschrijven. Leonards verveelde gezichtsuitdrukking bleef onveranderd, om vervolgens met zijn diepe, monotone stem te mompelen: “I’m a fun guy”. Het vreemde, kreunende lachje dat volgde leidt nu, een jaar na dato, een eigen leven leidt op het internet. ESPN-radiopresentator David Jacoby wierp de vraag op of Kawhi Leonard misschien een basketbalrobot was.
Basketbalscouts zijn vaak meesters in het uitpluizen van achtergronden van talentvolle spelers, maar bij Leonard konden ze geen vat krijgen op zijn persoonlijkheid. Nog het meest staat hij bekend om het feit dat we eigenlijk niets van hem weten. Er is slechts een plek waarop hij floreert: het basketbalveld. “Daar lijken twee uur voor mij tien minuten. Basketballen doet de tijd zo snel vergaan”, zei hij drie jaar geleden in het magazine Sports Illustrated.
LeBron ontmantelen
Tijdens de finalereeks van 2014 verscheen Leonard opeens aan de oppervlakte. Zijn team San Antonio Spurs verzekerde zich dat jaar van de NBA-titel door het sterrenensemble van Miami Heat te verslaan. Met briljant verdedigend spel wist een jonge Leonard het zo gevreesde spel van dé superster van zijn generatie, LeBron James, te ontmantelen. Hij werd verkozen tot de beste speler.
Bij de uitreiking van de trofee stelde ESPN-verslaggever Stuart Scott een verlegen Kawhi Leonard gerust: “Het is oké, je kan eindelijk lachen!” Scott doelde op het imago dat aan de dan 23-jarige Leonard kleeft, dat hij geen prater is en zelden emoties toont. De basketballer grinnikte onbeholpen en vond vervolgens verlossing in de armen van zijn teamgenoten. Het waren de eerste tekenen van een nadien snel ontluikende basketbalster. Gauw werd duidelijk wie de toorts zou overnemen in het gevierde, maar steeds meer aftakelende Spurs, een team vol oudjes. Inmiddels is Leonard een niet weg te denken vedette en wordt hij tot een select groepje topspelers uit de sport gerekend.
Eigenlijk is er weinig flitsend aan Leonards spel. Hij heeft niet de dodelijke schotprecisie van Stephen Curry, de speldominantie van LeBron James of de duizelingwekkende balvaardigheid van Kyrie Irving. Zijn speelstijl blinkt uit in eenvoud en mechanische precisie. Hij is gezegend met reusachtige handen – 25 centimeter lang en 29 centimeter breed – die hem tot een genadeloze verdediger maken. Ze leverden hem de bijnaam ‘The Claw’ op, de klauw. Die specifieke lichaamskenmerken koppelt hij aan een benijdenswaardige werkethiek. Hij is een gym rat, geobsedeerd door beter worden, zei Steve Fisher, zijn coach bij basketbaluniversiteit San Diego State in 2015 tegen basketbalmagazine Slam.
Totaalpakket
Leonard is het totaalpakket. Hij doet zijn oud-coach Gregg Popovich denken aan basketballegende Michael Jordan. “Hij kan zowel op verdedigend als aanvallend vlak uit de voeten. Ik bedoel niet dat hij Michael is, maar ook hij is op beide onderdelen dominant.”
In 2017 raakte Leonard in onmin met de Spurs, waardoor hij zich genoodzaakt zag die pagina om te slaan. Wat volgde was een eenjarig contract bij de Toronto Raptors. Een verstandshuwelijk – aan het einde van het seizoen was Leonard een vrije speler – dat vorige zomer uitmondde in Canada’s allereerste NBA-titel.
Wat zou de nieuwe basketbalbestemming van Kawhi Leonard worden? Met die vraag hielden fans zich tijdens een basketballuwe zomer zoet. De teams had hij voor het uitkiezen en op eigen houtje kon Leonard een wezenlijke machtsverschuiving veroorzaken. Het werden de Los Angeles Clippers, waar hij zich verenigde met een andere ster, Paul George. In Los Angeles Lakers van LeBron James. Afgelopen nacht, bij de start van het nieuwe NBA-seizoen, stonden beide teams voor het eerst tegenover elkaar. Leonards impact is al voor het seizoen voelbaar. De gokkantoren stipten de Clippers, voorheen een team uit de middelmaat, alvast aan als favoriet voor het kampioenschap.
Politiegeweld
Zijn introverte karakter wordt vaak toegedicht aan zijn troebele jeugd. Leonard groeide begin jaren negentig op in een door politiegeweld en ernstigste rassenrellen geteisterd Los Angeles. Zijn vader, Mark Leonard, bezat een autowasserij in Compton, waar de jonge Kawhi volle dagen auto’s hielp schrobben. Hun band was innig.
Op een winteravond in 2008 werd Leonard senior vanuit het niets door een voorbijganger doodgeschoten. “Ik kon het niet geloven. Het voelde niet als echt”, zei Kawhi drie jaar later tegen een journalist. De dag na het drama speelde Leonard het verdriet van zich af door met zijn schoolteam 17 punten te scoren, om vervolgens huilend in de armen van zijn moeder te belanden.
In een competitie met uitgesproken persoonlijkheden valt een wat saaie, vreugdeloze figuur als Leonard uit de toon. De NBA, waar kleurrijke figuren de dienst uitmaken, met hippe outfits wordt geparadeerd en met Hollywoodsterren wordt gedate. Aan hem zijn echter geen glimmende juwelen, trendy hoofdtelefoons of uitbundige dansjes besteed. Voor Leonard voldoen een simpele spijkerbroek en een zwarte capuchontrui. Het liefst zou hij in een lege arena basketballen. “Ik sta niet graag in de belangstelling. Ik wil niet de aandacht naar me toezuigen”, zei hij in Sports Illustrated.
Basketballers moeten tegenwoordig een merk worden. Leonard doet niet aan sociale media. Zijn mediaschuwheid maakt hem lastiger te verkopen. Schoenenproducent New Balance zag toch brood in Leonard en maakte van hem het gezicht van hun merk. Hun gok: Leonard zal zijn spel wel laten spreken.
Lees ook:
NBA-minnend Toronto danst nog, elders rolt alweer het geld
Het Canadese Toronto Raptors is, als winnaar van de NBA-finale, de beste ploeg in het Amerikaanse basketbal.
