null Beeld

ColumnJohn Graat

De Jong en Janssen zijn tenminste verlost van Infantino’s zieke circus

John Graat

Als Oranje zich maandag in Zeist weer verzamelt, ontbreken Luuk de Jong en Vincent Janssen. Die werken misschien wel een dagje in de tuin. Ze zijn zelf gestopt als international. Rafael van der Vaart zei in Studio Voetbal dat ‘bijna kwalijk’ te vinden. Hij kon er ‘een beetje boos om worden’. Voor het Nederlands elftal bedank je niet, vindt hij.

Misschien staan de afzeggers wat minder eendimensionaal in het leven dan Van der Vaart. Janssen (28) is een avonturier voor wie er meer in het leven is dan de bal. Vorig jaar moest hij wekenlang de tijd doden met spelletjes in hotels met voetballers. Dé hel. De beloning: één keer mocht hij meedoen op het WK. Janssen bedankt nu om ‘persoonlijke redenen in combinatie met de steeds voller wordende voetbalkalender’.

Luuk de Jong (32) krijgt vaker last van pijntjes en blessures. Hij wil zuinig zijn op zijn lichaam en meer tijd voor zijn gezin. De Jong stond bij Oranje welgeteld zeven keer in de basis, was 32 keer invaller en kwam 39 keer (!) totaal voor niks opdraven. De Jong heeft nu wel wat beters te doen. Met broer Siem heeft hij een bedrijfje in duurzame, klimaatneutrale kleding. De PSV-spits is bezorgd, dat de wereld voor zijn kinderen straks onleefbaar is. Waarom moest hij bij zijn vorige clubs Sevilla en Barcelona altijd vliegen naar uitwedstrijden terwijl je vaak ook met de trein kon, vroeg hij zich laatst af in de Volkskrant.

Leven in een wasmachine

Het zijn gedachten die in de voetbalwereld aan dovemansoren gericht zijn. Net als het signaal van Janssen over de overvolle agenda. Raphaël Varane had na de WK-finale in Qatar welgeteld acht dagen vrij toen hij alweer met Manchester United moest spelen. Vorige maand bedankte hij voor de Franse ploeg. Hij vergeleek het bestaan als topvoetballer met leven in een wasmachine. “Het draait maar door.”

Fysiek piept en kraakt het bij de spelers, mentaal hebben ze steeds meer problemen. Toch besloot de wereldvoetbalbond deze week in Rwanda de kalender nog flink voller te proppen. De Champions League wordt al fors uitgebreid maar de Fifa gaat ook nog een WK voor 32 clubs opzetten én een ‘World Series’ voor landenteams. En aan het WK doen straks 48 landen mee, met een recordaantal van 104 (grotendeels overbodige) wedstrijden. Meer, meer, meer is geld, geld, geld. De overbelasting is nu al groot, zegt vakbond FIFpro, ook door het vele reizen en alle jetlags. De impact op het klimaat is géén issue bij de Fifa.

Postkoloniale sentimenten

De grote president Gianni Infantino koestert immers zijn fossiele vrienden in het Midden-Oosten. Deze week knuffelde hij ook met de gastheer van zijn congres, president Paul Kagame, notoir mensenrechtenschender. Infantino zei in een toespraak dat hij zich bij zijn kandidaatstelling voor Fifa-president had laten inspireren door de wederopstanding van diens Rwanda na de genocide in 1994.

De moord op 500.000 tot 1 miljoen mensen erbij halen, je moet het maar durven. Infantino komt ermee weg. Door in te spelen op postkoloniale sentimenten is hij buiten Europa almachtig. Hij kan lekker met geld strooien door topvoetballers als hamstertjes in een steeds dwazer draaiende tredmolen te dirigeren. Wat was het mooi geweest als De Jong of Janssen had verklaard niet langer in Infantino’s zieke circus te willen figureren. En dat ze zich nu ook afkeren van de KNVB die te laf was om zich tegen diens herbenoeming uit te spreken, met al dat geklets voor de bühne over mensenrechten.

John Graat is chef sport bij Trouw en schrijft wekelijks een column. Lees ze hier terug.

Wilt u iets delen met Trouw?

Tip hier onze journalisten

Op alle verhalen van Trouw rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@trouw.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden