InterviewWK schaatsen
Dai Dai N’tab zag het even niet meer zitten na gemiste Winterspelen. ‘Een droom was mij afgepakt’
Zijn olympische droom spatte uiteen, opnieuw. Dat hakte erin bij schaatser Dai Dai N’tab. Pas vlak voor de WK afstanden wist hij zich te herpakken.
Tegenzin om het ijs op te gaan. Niet eerder had Dai Dai N’tab dat in zijn schaatscarrière ervaren. Maar het missen van de Winterspelen in Peking vorig jaar februari bracht hem aan het wankelen. De sprinter zat in de put. “Ik raakte gedesillusioneerd, zag het even niet meer zitten.”
Aversie in plaats van plezier. Voor N’tab was het een nieuwe gewaarwording. Natuurlijk had hij weleens eerder met tegenslag te maken gehad, fysiek of mentaal. Alleen: nooit eerder bracht het hem zo uit balans als na de onheilstijding na het olympisch kwalificatietoernooi.
Als tweede was N’tab bij dat zogeheten OKT geëindigd. Niet hij maar Merijn Scheperkamp, nota bene uitkomend voor de opleidingsploeg van Jumbo Visma, de grootmacht waarin hijzelf de status van talent al was ontgroeid, won de 500 meter, verzekerde zich zo van het zekere startbewijs en dwong N’tab in de wachtkamer plaats te nemen. Bevreesd voor wat komen ging en óók gebeurde: Sven Kramer werd aangewezen voor de ploegachtervolging, als uitvloeisel van de kansberekening op medailles die schaatsbond KNSB hanteerde, een matrix die ervoor zorgde dat de naam van de met potlood geschreven N’tab werd uitgegumd. Zo werd hij het grootste slachtoffer van het gelimiteerde deelnemersaantal per land. “Ik ervoer het als onrecht.”
‘Het kwam te dichtbij, was te confronterend’
N’tab reisde nog wel mee naar Peking, als reserve. Hij trainde er, maar verbleef in een hotel buiten het olympisch dorp. In het besef dat de kans om alsnog te kunnen meedoen verwaarloosbaar was. “Verschrikkelijk vond ik het, pijnlijk ook. Ik wilde daar niet zijn, althans niet in die positie. Het kwam te dichtbij, was confronterend. De tien dagen die ik er verbleef, waren vreselijk. Ik voelde me echt slecht. Telkens drong de rauwe werkelijkheid zich op, terwijl ik mij er niet van kon afsluiten.”
Na terugkeer ebde het terneergeslagen gevoel niet weg. Integendeel. “Ik ben drie weken op vakantie gegaan naar Bonaire. We hadden een prachtig huis, aan het water. Maar ik kon er niet van genieten, mijn gedachten waren ergens anders. Het maalde door mijn hoofd. Ik wilde me voor iedereen verschuilen, het was een vlucht.”
De psychische ballast wist hij maandenlang niet van zich af te werpen. “Altijd keek ik uit naar de start van het nieuwe seizoen. Nu niet. Dat was een vreemde gewaarwording. Zelfs na het missen van de Spelen in 2018 (voor N’tab volgde na twee valse starts diskwalificatie bij het OKT, red.) had ik er zin in. Destijds wilde ik mij revancheren, ik was ook nog jong. Nu durfde ik niet aan een langetermijnplanning te doen. Ik leefde bij de dag, wilde niet vooruitkijken, had geen verwachtingspatroon. Een droom was mij afgepakt.”
‘Pas in december kon ik het loslaten’
Rugproblemen dienden zich vervolgens als spelbreker aan. N’tab moest aanpassingen in het krachtprogramma doen, raakte achterop. Mede daardoor miste hij het eerste deel van de wereldbekercyclus. “Ik bleef in die negatieve spiraal zitten. Pas in december kon ik het loslaten. In januari ging het weer een beetje lopen, verdwenen de klachten.”
Het was net op tijd om zich via de NK afstanden voor de wereldtitelstrijd, van donderdag tot en met zondag in Heerenveen, te plaatsen. Hij noteerde de tweede tijd, opnieuw achter Scheperkamp. “Maar ik had toen nog niet het niveau om me enige illusie te maken.”
Dat perspectief veranderde anderhalve week geleden. Bij de wereldbekerfinale in het Poolse Tomaszów Mazowiecki was hij de beste Nederlander en eindigde N’tab als derde op de 500 meter, zijn eerste podiumklassering in wereldbekerverband sinds januari 2021. “Eindelijk liep het. Een opluchting.”
‘Schaatsen is weer leuk, het geloof is terug’
Die morele opsteker voedt het zelfvertrouwen bij de winnaar van het WK-brons twee jaar geleden. “Schaatsen is weer leuk, het geloof is terug. Als ik het trucje goed kan uitvoeren, sluit ik niets uit. Jammer eigenlijk dat het seizoen daarna meteen over is. Voor mij is het pas net begonnen.”
Dat hij de zwarte bladzijde heeft afgesloten, blijkt uit de olympische lokroep die hoorbaarder wordt, merkt N’tab (28). Een goed teken. “Als die er niet was, had ik hier niet meer gestaan. Maar: het is een vergezicht. De komende jaren focus ik me eerst op andere doelen en kampioenschappen. En hoop ik te profiteren van de dikke huid die ik heb gekregen; het enige winstpunt van deze ellendige periode.”
Lees ook:
Dubbele sprinttitel EK: Scheperkamp voegt zich als uithangbord nieuwe schaatsgeneratie bij Leerdam
De EK sprint werd een Nederlands machtsvertoon. Jutta Leerdam prolongeerde haar Europese titel van twee jaar geleden, terwijl Merijn Scheperkamp zijn eerste internationale hoofdprijs pakte.
