BMX-favoriet Niek Kimmann gooide het over een andere boeg. Hij woont al vier maanden in Zwitserland. Hij leert bij door vrienden uit andere culturen. ‘Je leert niet zo snel te oordelen.’
Een week geleden legde BMX’er Niek Kimmann zijn Zwitserse teamgenoot Simon Marquart uit hoe schaatsen, die typisch Nederlandse sport, precies werkt. Samen keken ze op Kimmanns telefoon vanuit een Frans appartement naar het wereldkampioenschap in Thialf. Kimmann, groot fan van de sport, had genoten. “Echt gaaf was dat.”
Ze keken naar Patrick Roest, en Nils van der Poel. Kimmann herkent wel iets in de Zweedse schaatser, die zich niets aantrekt van traditionele trainingsprogramma’s. “Ik wil me niet vergelijken met bijvoorbeeld Nils van der Poel, maar we doen wel iets anders dan anderen.”
Ook Kimmann heeft een bijzonder verhaal. De nummer twee van de wereldranglijst, voormalig wereldkampioen ook, wilde na negen jaar wonen en trainen op het Nederlandse trainingscomplex op Papendal “een nieuwe wind voelen”.
Sinds 1 november traint hij daarom mee met de internationale trainingsgroep van de wielerunie UCI in het Zwitserse Aigle. Of inmiddels: in het Franse Beaumes-de-Venise, want in Zwitserland ligt nu een meter sneeuw die Kimmanns coach met een gasbrander niet kan laten smelten.
Completer wereldbeeld
Via de telefoon vertelt hij waarom hij koos voor de overstap naar Zwitserland. Het heeft niets te maken met de faciliteiten en programma’s in Nederland, zegt hij. Kimmann blijft gewoon voor Nederland uitkomen en keert voor medische testen terug. Maar, zo zegt hij, hij was nieuwsgierig. “Sommigen willen hun leven in Nederland houden zoals het is, ik wilde weten wat er nog meer is.”
Wat meespeelde, was dat hij weet dat hij een houdbaarheidsdatum heeft als topsporter. Daarom wilde hij verhuizen terwijl hij nog fit was, zelfs met de Olympische Spelen aan de horizon. Hij geeft zekere programma’s op, routes waarlangs hij vorig jaar zijn twaalfde wereldbekerwedstrijd won. Niemand won er meer. Ook neemt hij afstand van zijn familie, van de talloze uren met broer Justin op de zelfgebouwde BMX-baan in de grote ouderlijke achtertuin.
Hij vond dat hij een beetje vastliep. Corona speelde zeker een rol. In de maanden dat hij niet kon fietsen, trainde hij twee maanden mee met de baanwielrenners. Eenmaal terug op de BMX-fiets zag hij een nonchalance in zijn trainingen. Niet goed, wist hij. Het kind in hem moest terugkeren.
Daarom is het ook zo’n pluspunt om in Zwitserland te zijn, zegt Kimmann, nog los van het fabelachtige uitzicht in de achtergrond. Hij krijgt een completer beeld van de wereld. “Het was altijd zo makkelijk. Als topsporter word je ontlast. Ga jij maar hard fietsen, dan regelen wij de rest. En als het echt niet gaat, dan wonen je ouders op een uur rijden. maar nu zijn zij tien uur weg, en moet je het zelf maar oplossen.”
Kimmann: “Het is goed om af en toe te beseffen dat er daar, buiten de topsportwereld, ook zo veel is. Hier traint een Ethiopiër mee die zijn ouders al een maand niet heeft kunnen spreken omdat er in zijn dorp een burgeroorlog heerst. Dan word je wel met beide benen op de grond gezet. Je leert niet zo snel te oordelen.”
Het zijn woorden die een 24-jarige topsporter niet altijd uitspreekt, zeker niet als hij met oogkleppen voor toewerkt naar een groot doel, in dit geval: olympisch goud. Hij stelt: “Natuurlijk is BMX heel belangrijk, op de baan is het ook oorlog, maar een andere oorlog. En een andere blik is goed. Die leidt je af van momenten van nonchalance, en relativeert als je te gretig wordt, of te gestrest bent.”
Vreemde vogel
Vier maanden na zijn overstap zegt hij al zich rijker te voelen. Kimmann gaat veel om met zijn Japanse trainingsgenoot en vriend Yoshi Nagasako, die een fascinatie heeft ontwikkeld voor bloemen. “Zijn ouders hebben een kwekerij. Dus als hij weer een onbekende Europese plant ziet, moet hij er een foto van maken. Soms zien we er een vanuit de auto, en rijden we een kwartier terug op de fiets om die te zoeken. Dat is toch geweldig?”
Kimmann, die zijn passie heeft gevonden in het maken van video’s, legt elk jaar vast in beeld. Het zijn zijn dagboeken. “Dit jaar maken Yoshi en ik er een. Het leven van een Nederlander en een Japanner die in Zwitserland trainen voor de Olympische Spelen in zijn thuisland. Er zijn maar een paar wedstrijden gepland dit jaar, maar het is al een goed verhaal”, zegt Kimmann. “En het laat wel zien dat veel culturen hier samenkomen. Ze noemen me weleens een vreemde vogel, maar dit vind ik mooi.”
Lees ook:
Niek Kimmann zet alles opzij voor zijn BMX
Fietscrosser Niek Kimmann maakte van dichtbij het ernstige ongeval van teamgenoot Jelle van Gorkom mee. ‘Dan is fietsen even bijzaak.’
Bondscoach Raymond van der Biezen: Als een van je BMX’ers in de kreukels ligt, doet dat veel met je
Door het ongeluk van Jelle van Gorkom kenden de Nederlandse fietscrossers een zwaar jaar. Bondscoach Raymond van der Biezen (32) moet zorgen dat zij hun focus op Tokio richten.
