Arme Ronald Koeman en het grote kip-kerrieschandaal

Als je jarenlang met je neus bovenop de wielersport hebt gezeten, zoals ik, geloof je weinig mensen in de topsport nog op hun blauwe ogen. Ik beschouw dat als een tekortkoming. Waarom zou het níet kunnen dat die vijf zieke voetballers van Oranje deze week getroffen zijn door een infectie die helemaal niets te maken heeft met rauwe kip?

Het draaide allemaal om kip kerrie, op weg naar de zware interland die het Nederlands elftal vrijdagavond in Parijs moest spelen tegen Mbappé en co. De grote Virgil van Dijk verklaarde plechtig dat hij ‘heerlijk’ van het oosterse gerecht had zitten smullen. Met de arme Ronald Koeman had ik wel een beetje te doen. Hij was toch al geplaagd door blessures en afzeggingen en nu moest hij daags voor de eerste grote wedstrijd sinds zijn rentree het kip-kerrieschandaal afdoen als kletskoek.

Koos Koeman voor ontkenning omdat hij de koks van de KNVB wilde beschermen?

Ik ben geen dokter, maar ik lees dat de plotselinge verschijnselen van de vijf zieken – buikpijn, diarree, overgeven – kúnnen duiden op een besmetting met campylobacter. Die kan toeslaan bij slecht bereide kip. Koos Koeman voor ontkenning omdat hij de koks van de KNVB wilde beschermen? Zij hadden in het Zeister hotel gekookt.

Zou kunnen, denk ik, bedorven geest die ik ben. Ooit was het omgekeerd, en kreeg juist de bedorven kip de schuld. De hele PDM-ploeg met renners als Erik Breukink en Jean-Paul van Poppel moest in 1991 ziek, zwak en misselijk de Tour de France verlaten. De ploegarts had hen per infuus het middel intralipid gegeven, een voedingssupplement op basis van soja om het herstel te versnellen. Maar in eerste instantie verklaarde ploegleider Jan Gisbers bedorven kip tot boosdoener.

Een rijke traditie van cover-ups, ontkenningen en leugentjes

De topsport kent een rijke traditie als het om cover-ups, ontkenningen en leugentjes gaat. In 1969 had Eddy Merckx in zijn eerste Giro het verboden stofje fencamfamine in zijn urine, waarna hij huilend op de Belgische tv zei dat iemand iets in zijn bidon had gedaan tijdens zijn kerkbezoek. Het was een complot! Sindsdien werden de dopingsmoezen steeds mooier.

Ik smul ervan. Ajax-keeper André Onana gaf de schuld aan het plaspilletje van zijn zwangere vrouw. Atleet LaShawn Merritt wees na drie positieve tests op anabole steroïden op het middel dat hij had genomen om zijn penis te verlengen. Tennisser Richard Gasquet zei dat de cocaïne in zijn lijf was gekomen door de vrouw met wie hij gezoend had in een nachtclub.

Wielrenners zijn er meesters in. Volgens Tyler Hamilton waren de vreemde bloedcellen in zijn lichaam afkomstig van zijn in de baarmoeder gestorven tweelingbroer. Frank Vandenbroucke had clenbuterol thuis voor zijn zieke hond. Die 104 ampullen epo bij TVM in 1998 waren voor een Russisch kinderziekenhuis. Jesús Rosendo Prado had te veel rode bloedcellen door bloedingen aan zijn aambeien. Adrie van der Poel werd twee keer betrapt. Hij ontkende. “Ik heb duivenvlees gegeten, en die duivenmelkers drogeren hun beesten, dus vandaar.”

Creatief: Ik kreeg epo in plaats van een coronavaccinatie

De lijst is veel langer. Deze week kwam er nog eentje bij, ook een creatieve. Hardloper Zane Robertson uit Nieuw-Zeeland is voor acht jaar geschorst. Zijn verweer: in plaats van een coronavaccinatie had hij per ongeluk het verboden epo ingespoten gekregen.

Wat moeten we nu met die kip kerrie? ‘Een vogel fluit de waarheid. De mens kan fluiten naar de waarheid’, schreef dichter Bertus Aafjes. Misschien was het gewoon een broodje aap.