Eredivisie
Ajax-aanvoerder Sherida Spitse is precies de kampioen die het vrouwenvoetbal nodig heeft
Voor het eerst sinds 2018 is Ajax weer kampioen van de Vrouwen Eredivisie. Aanjager van dat succes is Sherida Spitse, de aanvoerder die altijd alles geeft. ‘Soms denk ik: hadden we in het Nederlandse voetbal maar wat meer types zoals ik.’
Letterlijk haar halve leven behoort Sherida Spitse al tot de top van het nationale vrouwenvoetbal. In die tijd veranderde de wereld om haar heen drastisch: de aandacht groeide exponentieel, net als de prestatiedruk. Maar Spitse bleef Spitse. Metaalmoeheid? Allerminst. Ze heeft nog steeds die ijzeren wil om het vandaag beter te doen dan gisteren. Juist dat maakt haar een passend boegbeeld van een relatief jonge sport die nog volop in ontwikkeling is.
Derde titel Ajax
Voor de derde keer hebben de voetbalsters van Ajax de landstitel veroverd. Op de laatste speeldag van de Vrouwen Eredivisie werd PEC Zwolle voor 3500 toeschouwers met 1-6 verslagen. Naaste en enige concurrent FC Twente, dat zondag met 2-1 van Feyenoord won, bleef zo op één punt achterstand. Eigenlijk viel de beslissing in de strijd om het kampioenschap vorig weekend al, toen Ajax de koppositie overnam na een zege in het cruciale onderlinge duel met Twente. Het is de eerste schaal in vijf jaar voor de vrouwen uit Amsterdam.
“Ik wil winnen, altijd en overal. Die drive is met de jaren eerder sterker dan zwakker geworden”, verklaart ze. Hoe dat komt, weet ze niet. De nuchtere Friezin in haar constateert het slechts. “Ik ben altijd bezig met beter worden. Op de training oefen ik bewust een techniek die me minder ligt. Om uit mijn comfortzone te gaan. Zo word ik uitgedaagd, of laat ik me uitdagen. Dat is misschien wel de kern van jezelf verbeteren.”
Als zestienjarige debuteerde Spitse in Oranje, voor een publiek dat toen nog vooral uit familieleden en een handjevol vrienden bestond. In 2014 was zij de eerste Nederlandse speelster voor wie er geld werd betaald bij een transfer. Ze won een EK met het nationale team en zes landstitels met clubs in binnen- en buitenland. Maar misschien wel gedrevener dan ooit, leidde ze Ajax zondag naar het kampioenschap van de Vrouwen Eredivisie. Op 32-jarige leeftijd. “Deze titel betekent heel veel voor mij. Waarom? Omdat ik een winnaar ben en prijzen wil pakken.”
Bereid om continu pijn te willen ondergaan
Dat was alweer even geleden. Nationaal domineerde FC Twente de afgelopen jaren en internationaal staat het Nederlandse voetbal, voorbijgesneld door andere landen, voor de opgave om weer aan te haken bij de top. Zijn er meer types zoals zij nodig, voor die inhaalslag? “Ja, soms denk ik: hadden we er maar wat meer van. Dus ik probeer het over te brengen op de jonge meiden: dit wordt er gevraagd, dit moet je doen en dat is niet allemaal leuk en doet ook pijn. Kijk, op een bepaald niveau komen is voor velen wel te doen. Maar om er te blijven en continu die pijn te willen ondergaan, dat vereist een bepaalde mindset.”
Spitse draagt alweer een aantal jaar tape om haar pols, waarop ze voor iedere wedstrijd met stift aanwijzingen schrijft. Om nooit te verzaken en houvast te hebben voor als het even wat minder gaat. Daarbij wordt ze geholpen door een tactische analist, die zij buiten de club om consulteert.
Alles om te presteren. Ze is fitter geworden. Meer dan in het verleden let ze op haar voeding, voldoende rust en slaap. Dat is in combinatie met een opgroeiend gezin af en toe best lastig. Spitse heeft samen met haar vrouw een zoon en dochter. “Ik wil nog steeds beter worden en als je ouder wordt, moet je daarvoor nou eenmaal nog meer dingen doen.”
Standaard schor na een wedstrijd
De middenvelder, aanvoerder van Oranje en Ajax, noemt haar passing en leiderschap in het coachen als voornaamste kwaliteiten. Ze houdt van spelen met beleving. “Alles geven, vind ik mooi.” Wie een training bekijkt, hoort haar altijd - met verbale oppeppers of aanwijzingen voor medespeelsters. Zelfs bij een partijtje voetvolley. Na een wedstrijd is ze standaard schor. Het vraagt ook lef, om jezelf zo op de voorgrond te durven zetten.
“Ik heb er schijt aan wat anderen van mij vinden. Ik doe het niet om mensen af te branden, maar om het team te helpen. Want uiteindelijk gaat het wel om het resultaat. Daar word je op afgerekend. Dat probeer ik de jongeren bij te brengen.”
Tijdens haar eerste complete seizoen bij Ajax lukte het niet om de titel te pakken. Spitse vindt het een non-issue of er daarom dit jaar meer druk op stond. “Druk is er altijd. Wat telt, is hoe je daarmee omgaat. Wij moeten focussen op onze taken, het resultaat is volgend. Ik voel me daar heel verantwoordelijk voor richting de groep. Zo kun je druk omarmen.”
Maar om te leren genieten van wedstrijden die ergens om gaan, moet je ze wel spelen. Dat is een probleem in de eredivisie. Ajax en Twente zijn duidelijk beter dan de rest. “Het niveauverschil is te groot”, stelt Spitse. “Als wij mee willen doen met de Europese top, bijvoorbeeld in de Champions League, dan hebben we meer topwedstrijden nodig.”
Daar spreekt de professional die verdere professionalisering najaagt. Dat die voortrekkersrol de recordinternational soms ook wel zwaar valt, blijkt uit haar tranen deze zondagmiddag. “Hiervoor ben ik gekomen", zegt ze met verstikte stem, “om prijzen te halen”. Huilen doet ze liever niet. Snel herpakt ze zich. “Ik heb een voorbeeldfunctie. Prima toch?”
Lees ook:
Het vrouwenvoetbal is populair, maar de ontwikkeling hapert
De Klassieker Ajax-Feyenoord is deze zaterdag in de Johan Cruijff Arena, wat een bezoekersrecord oplevert voor de Vrouwen Eredivisie. Een nieuw hoogtepunt voor het vrouwenvoetbal, maar over de volle breedte bekeken gaat het minder goed.
