Zonder priester Pierre Valkering ‘is de ziel uit de kerk’

Met een dikke Amsterdamse tongval begint de misdienaar, om het hoofd een zwarte bandana, uit de Bijbel te lezen. In de kleine, halfdonkere kapel van de Vredeskerk in Amsterdam vierden gistermiddag een tiental parochianen de mis. De grote afwezige is priester Pierre Valkering, die hier al vijfentwintig jaar voorgaat.

Zondag kwam hij uit de kast, en presenteerde hij een boek over zijn leven, waarin hij gedetailleerd en openhartig schrijft over zijn seksleven. Maandag moest hij van bisschop Jos Punt voorlopig zijn taken neerleggen. Pater Gerard Noom treedt als vervanger op. Hij rept vandaag met geen woord over priester Valkering, ook niet in het gebed.

Hier in de stille kerk lijkt het geluid van de straat – een voorbijsnerende scooter – van heel ver weg te komen. Een dame met warrig grijs haar slaakt een zucht, die lang nagalmt.

Na afloop blijven de parochianen hangen om op bedrukte toon na te praten. De van oorsprong Indonesische familie Lobo, die met z’n vieren zijn gekomen, is heel verdrietig, zeggen ze. Door elkaar heen pratend laten de broers en zussen zich in superlatieven uit over ‘Pierre’, zoals ze hem noemen. “Fantastisch”, zegt de een, “Echt goed, lief”, zegt de ander. De priester heeft hun kinderen gedoopt en getrouwd, en ook de uitvaart van hun ouders was hier.

Stop!

Een van de zussen Lobo is net op dreef als achter uit de kerk een dame in lavendelblauwe jurk aan komt rennen, zwaaiend met beide armen. “Stop!”, gilt ze, meermaals. Het is parochiesecretaris Elly Visser. Ze blijkt net een briefje te hebben opgehangen dat er een spreekverbod geldt voor parochianen. Orders van het plaatselijke kerkbestuur, die niet wil dat zij met de pers spreken, zegt ze. “Dat zou maar strijd opleveren.”

Op hoge toon eist de parochiesecretaris van de verslaggever dat de aantekeningen worden verscheurd. Tevergeefs. Als ze wegbeent, beginnen de broers Lobo te mopperen: ze laten zich niet de mond snoeren. Frank Lobo – zwart pak, getinte brillenglazen – stelt zich voor. Hij is 81 jaar, zegt hij. “Even oud als koningin Beatrix.”

Frank Lobo geeft de kerk gelijk dat ze Valkering heeft geschorst, vertelt hij later die middag over de telefoon. Maar hij vindt het tegelijk verschrikkelijk jammer: “Pierre is de ziel van deze kerk”, zegt hij. “Je deed nooit tevergeefs een beroep op hem. Het was heel gek om hier te zijn terwijl hij er niet was. We zijn niet alleen de priester kwijt, maar ook de ziel.”

Lobo was erbij, zondag. In een volle Vredeskerk – er zouden 700 mensen zijn geweest – deed de priester zijn verhaal. Dat de priester op mannen viel, wist Lobo allang. “En dat is ook geen punt. Maar in de krant las ik dat hij het ook praktiseert, en dark-rooms en homosauna’s bezocht.” Als hij zijn geliefde priester iets zou moeten aanraden? “Neem afstand van het duivelse in jezelf. Nee, de duivel bestaat niet, maar het kwaad wel: dat zit in ieder van ons.”

Buiten zet Loes van Luijk (81) net haar fiets tegen het hek van de kerk. Ze komt Nederlandse les geven aan vluchtelingen en migranten. Dan komt parochiesecretaris Visser er weer aan. Door er hard doorheen te blijven praten – iets in de trant van ‘dit sta ik niet toe’ – hindert ze het gesprek. Ook Van Luijk doet later aan de telefoon rustig haar verhaal. Ze roemt de coming-out, en staat ‘pal’ achter de priester, zegt ze.

“Er gaat zo’n kracht en moed van hem uit.” En met het detailniveau of de seksuele escapades had ze ook geen probleem. “Nee, als je zo’n stap zet, wees dan in godsnaam open.”

Lees ook:

Homoseksuele priester op non-actief gesteld omdat hij zich niet aan het celibaat houdt

Priester Pierre Valkering, die zondag uit de kast kwam en een boek presenteerde waarin hij zijn seksuele escapades beschrijft, is geschorst.

Priester en homo: de roze olifant in de kerk

Volgens traditionele Amerikaanse katholieken is het grote aantal homoseksuele priesters debet aan het misbruikschandaal. Er zou een directe lijn zijn tussen homoseksualiteit en pedofilie.‘Homo’s zijn gewoon een zondebok.’