Transhumanist Lotte van Noort: 'Geen seconde verspillen om te werken aan het eeuwig leven'

Het begin

"Ik was me als kind al bewust van het feit dat we als mens uiteindelijk dood gaan. Maar de gedachte dat het leven een keer ophoudt heb ik ook altijd vreemd gevonden. Als tiener zat ik veel op fora waar mensen discussieerden over mythologie en filosofie. Zo leerde ik op mijn vijftiende mijn vriend kennen. Hij vertelde me voor het eerst over het transhumanisme: Proberen de natuur te overstijgen door de mens beter te maken. Onder meer door ouderdom te bestrijden, mensen slimmer, jonger of sneller te maken, ziektes tegen te gaan. Hij was de eerste persoon die ik ooit hoorde zeggen dat hij niet dood wilde, en voor altijd wilde leven."

De verandering

"Eerst klonk het erg sciencefiction. Toen ik me ging inlezen en transhumanisten ontmoette, werd het realistischer. Nu noem ik mezelf transhumanist. Je lichaam is alles wat je hebt, en na de dood is er voor mij niets. De wetenschap dat mensen zich hiermee bezighouden was een verlichting van mijn leven. Nee, er is tot nu toe nog geen kant-en-klare oplossing om de dood tegen te gaan. Het is een feit dat we ouder worden. Maar het is ook een feit dat we vroeger dood gingen aan ziektes die we toen nog niet konden genezen. Ik zie ouderdom als een ziekte, en ik denk dat er manieren zijn om daarvan te genezen.

De reacties

"Ik vind het heel belangrijk dat ik mensen goed kan uitleggen wat transhumanisme is zonder als gekkie te worden weggezet. Er zijn mensen die nu al chips in hun huid laten implanteren. Dat vind ik nu nog te experimenteel. Mijn ouders hadden eerst ook zo hun twijfels over het transhumanisme. Ze vonden het extreem. Ik heb zelf nog geen technieken getest, maar ik denk dat ze daar moeite mee zouden hebben. Veel mensen vinden het vreemd, maar dat komt ook omdat de term eng klinkt. Ik hoor vaak: 'Dat is toch niet mogelijk', 'We mogen niet voor God spelen' of 'Maar dan ga je je toch vervelen?'. Laatst was ik op een festival en daar vertelde ik twee ouders over mijn idee om te blijven leven. Het leek hen niets. En toen ik ze vroeg of ze zouden willen dat hun kinderen ooit zouden overlijden, knikten ze. Dat schokte me."

Het gevolg

"Sinds ik transhumanist ben, durf ik veel groter te denken. Wat ik kan investeer ik in onderzoek en projecten. Ik ben professioneel model. Dat werk doe ik vooral om mensen in het buitenland te kunnen vertellen over het transhumanisme, en om geld te werven. Vorig jaar heb ik een congres georganiseerd over levenseindeverlenging. Ik zou ook graag investeren in kledingstukken die lichamelijke functies verbeteren, maar dat is nu nog te duur. Ik hoop op iets waardoor we geen slaap meer nodig hebben. Hoe leuk zou het zijn als je op reis gaat en geen hotel meer hoeft te boeken?

"Ik wil er alles aan doen om de toekomst zoals ik die zie werkelijkheid te laten worden. Elke seconde die je er niet mee bezig bent, is een seconde die je verspilt. Want voorlopig hebben we nog niet honderden jaren om te leven."