Nieuw begin voor dominicanenbroeders in Rotterdam: 'We gaan iets unieks doen'

Rotterdam weet even niet goed wat het zaterdag meemaakt wanneer een groepje dominicanen in hun witte habijten zich door het winkelend publiek een weg baant naar hun klooster in het centrum van de stad, niet ver van de Markthal. “Is dit echt of nep”, vraagt een café-eigenaar zich hardop af. Anderen denken aan een vrijgezellenfeest. Op de terrassen kijken mensen op. Er wordt gewezen.

In zes dagen liepen deze jonge dominicanen van Nijmegen, via Druten, Wijk bij Duurstede, Utrecht, Montfoort en Gouda naar de Maasstad. “We gaan hier samen iets nieuws beginnen”, zegt broeder Stefan (43). “Dat vraagt om een start die bezinnend is.”

Het klooster van de dominicanen ligt naast Citykerk het Steiger, een begrip in Rotterdam. Tot voor kort woonde er een groep oudere dominicanenbroeders die nu plaats maken voor een nieuwe generatie. Hun naambordjes hangen nog op de deur. Broeder Jan (68) is de enige van de ‘oude garde’ die blijft. “Het is goed dat er jonge mensen bijkomen, want anders zou het hier wel zo’n beetje voorbij zijn”, zegt hij.

Tweehonderd meter voor hun bestemming hergroepeert de loopgroep met dominicanen zich om, zo lijkt het wel, gezamenlijk over de finish te gaan. Een medewerker van de gemeentereiniging raapt nog snel wat prullen op. De weg is vrij. Bij het klooster is er een heuse oploop. Omstanders filmen met hun mobieltje de broeders. Er worden bloemen uitgereikt. Ook het hoofd van de dominicanen in ons land, provinciaal René Dinklo, staat zijn medebroeders op te wachten. Hij omhelst ze één voor één hartelijk. “We hadden er voor kunnen kiezen om de jonge broeders te verspreiden over de vier kloosters die wij nu nog hebben. Maar ik denk dat je daar zowel de jonge als de oudere broeders geen plezier mee doet. De laatste groep wil de rest van hun leven de dingen toch doen zoals ze die altijd gedaan heeft. Aan de andere kant vinden wij het belangrijk om de nieuwe generatie in een vroeg stadium het vertrouwen te geven om hun eigen gemeenschapsleven op te bouwen.”

Voorzichtige lente

Dinklo is een gelukkig man. Terwijl veel katholieke kloosterordes en congregaties vergrijzen en soms zelfs hun deuren sluiten, hebben de dominicanen nu acht broeders in opleiding. Zelf noemt hij het ‘een voorzichtige lente.’ Maar waar de orde deze nieuwe weelde aan te danken heeft, weet hij eigenlijk niet zo goed. “Een groot voordeel is dat wij een ‘gemengd leven’ leiden. We leven in een gemeenschap, we hebben een gezamenlijk koorgebed, maar we zijn ook actief in de samenleving, zoals in de daklozenopvang. Ik denk dat dit wel meespeelt.”

Als afsluiting van de pelgrimstocht is er in de kerk een vesperviering. “Vol van verwachting zijn wij gekomen, om weer te weten waartoe wij bestaan”, zingen de broeders samen met de gelovigen. Aan het slot wordt een fles champagne ontkurkt. “We gaan ons zeker niet opsluiten in ons klooster”, zegt broeder Stefan bij de borrel. Hij en zijn medebroeders hebben geen specifieke opdracht meegekregen. “Eerst moeten we onderling een gemeenschap worden en kijken wat voor vragen hier leven. Dan gaan we actief de stad in. In habijt.”

Provinciaal René Dinklo neemt ondertussen even verderop felicitaties in ontvangst. Hij droomt hardop. “Wie weet zorgt dit alles voor nog meer nieuwe broeders en kunnen we in een andere stad op termijn iets vergelijkbaars gaan doen. Dat zou prachtig zijn.”