Niet één, maar twee vrouwen, is dat ook christelijk?

In christelijke kringen wordt heel wat gepraat en getobt over relaties, maar zelden gaat het over mensen die niet één, maar meerdere liefdesrelaties hebben. Hoe zit het met deze zogeheten polyamorie, is dat ook christelijk?

Ja, zegt relatiecoach en natuurkundige Joost Horsten in magazine voor religie en samenleving Volzin. Horsten is al 37 jaar met zijn vrouw, en heeft sinds 11 jaar een latrelatie met zijn vriendin. “In het begin zei ik heel naïef: in de Bijbel gaat alles over liefde, dus polyamorie is christelijk want gaat over liefde”, zegt Horsten. “Theologen hebben mij er toen op gewezen dat Jezus het vaak over agape heeft, dat naastenliefde betekent en iets anders is dan eros, dat meer over begeerte gaat.”

Toch haalt hij uit de Bijbel dat het liefhebben van mensen niet zondig kan zijn: “Er zijn regels aan te wijzen waar iets over monogamie staat, maar op andere plekken staat het tegendeel. De aartsvaders in het Oude Testament grossieren in vrouwen en Paulus schrijft dat de leiders van een bepaald gebied geacht worden maar één partner te hebben. Dat betekent dat de praktijk anders was.”

Horsten tekent daar wel bij aan dat die vrijheid in de Bijbelse, patriarchale samenleving alleen voor mannen gold. Het zogenoemde polygame huwelijk staat hem tegen: “Polyamoristen willen niet geassocieerd worden met polygamie, waar dat patriarchale nog steeds in zit”.

Horsten is zen-beoefenaar, en dat komt goed van pas bij alle emoties die zijn verhouding met twee vrouwen bij hem én hen oproept. “Je moet de emoties van jezelf en de ander heel serieus nemen en je er tegelijkertijd niet door laten meeslepen. Niet door angst, verdriet en boosheid, maar ook niet door verlangen”, zegt Horsten. “Daar zit een boeddhistische insteek in. Je bent niet je emotie, je hebt je emotie. Er zit licht tussen jou en de emotie en je hebt de keus of je die emotie volgt of niet. (...) Zoals de Boeddha zegt: ‘We creëren ons eigen leed en ongemak doordat we het niet accepteren.’ Je moet al je emoties toelaten, doorwerken en op een gegeven moment ga je eraan wennen.”

Elk spoor van moralisme ontbreekt

In de vragen van Volzin zit louter nieuwsgierigheid, elk spoor van moralisme ontbreekt. Moralisme komt wel om de hoek kijken bij de zondagsrust, schrijft hoogleraar ethiek Petruschka Schaafsma in Woord en Dienst, magazine voor protestants Nederland. “Met die ene rustdag hebben we de rust dat we al flink scoren op de schaal van de christelijke moraal.”

Voor wie dat niet zoveel kan schelen zijn er genoeg ‘seculiere varianten’ voor het idee goed bezig te zijn: “Is verslaving aan ons werk niet een van de grootste gevaren van deze tijd? Of meer mindful: sta eens even stil, stap uit de ratrace ... Durf je telefoon eens 24 uur uit te zetten, één dag de winkels te mijden, de verleiding van het zonnige terras te weerstaan.”

Ook bij deze ‘ascese waarvoor je niet in God hoeft te geloven’ ligt het elkaar de maat nemen op de loer, zegt Schaafsma. En dat is volgens haar nou net níet de bedoeling van die ene rustdag.