De zin vanMohamedou Ould Slahi Houbeini
Mohamedou Ould Slahi Houbeini: ‘Vergeving is niet makkelijk, maar het alternatief is veel moeilijker’
Meer en minder bekende Nederlanders vertellen over een persoonlijke leefregel of een inspirerende zin. Vandaag Mohamedou Ould Slahi Houbeini, curator, schrijver en samensteller van cultureel festival Mena is here.
“Op een dag, twintig jaar geleden, kreeg ik een telefoontje van mijn neef die bevriend was met Osama bin Laden. Ik woonde in Duitsland, mijn neef in Soedan. Hij belde omdat hij geld nodig had om zijn zieke vader in ons geboorteland Mauritanië te helpen. Dat verzoek bracht me in de problemen: m’n neef gebruikte de telefoon van Osama bin Laden, zonder dat ik dat wist.
“Mijn neef had niets te maken met de verschrikkelijke gebeurtenissen van 9/11, dat hebben de Amerikaanse inlichtingendiensten later erkend. Maar dat telefoontje was voor mij het begin van twintig jaar leven in onvrijheid. De inlichtingendiensten begonnen mij van minuut tot minuut te volgen. Ik deed niets tegen de wet, dus ze konden mij niet arresteren. Niet in Duitsland, en ook niet in Canada, waar ik later naartoe ben geëmigreerd.
“Toen hebben ze mijn moeder ingezet. Ze vertelden haar dat ik niet veilig was en lieten haar naar mij bellen. Ze haalde me over om naar Mauritanië te komen, met een smoes dat ze ziek zou zijn. In Mauritanië werd ik ontvoerd naar Jordanië, waar ik acht maanden in de cel heb gezeten. Daarna nam de CIA mij mee naar Guantanamo Bay. Veertien jaar zat ik daar gevangen, zonder advocaat, zonder contact met familie of vrienden. Ze martelden me daar.”
Spijt
“Toen ik uit de gevangenis in Jordanië werd gehaald, werd ik geblinddoekt, ze bedekten mijn oren zodat ik niets kon horen en scheurden mijn kleding van mijn lijf. Ik had geen twijfel: ik zou sterven. Als een film flitste mijn leven aan me voorbij.
“Ik voelde spijt. Niet omdat ik niet rijk was geworden, geen mooi meisje had of een mooi huis. Maar omdat ik niet vriendelijk genoeg was geweest tegen mensen. Mijn moeder, mijn zusjes en broer, mijn vrienden. Ik zei tegen Allah: als ik een ander leven krijg, dan zal ik alleen maar aardig zijn.
“Na mijn vrijlating heb ik alle bewakers en ondervragers vergeven. Sommigen heb ik uitgenodigd en hier in Nederland, het land dat mij zestien maanden geleden heeft opgevangen, ontvangen. Dat was een egoïstische daad. Want hoe moeilijk vergeving ook is, het niet vergeven is vele malen pijnlijker. Ik heb de verzoening nodig om in vrede te kunnen leven.”
Bruggenbouwer
“Nu praten veel mensen met mij over vergeving. Als je bijvoorbeeld na een relatiebreuk besluit om je ex-partner niet te vergeven omdat die jou zoveel pijn heeft gedaan, dan is dat een vorm van slavernij. Maar als je begint te vergeven, gaat jouw ex langzaam plaats vrijmaken.
“In het Midden-Oosten en de Noord-Afrikaanse landen is vrede nodig. Veel mensen denken dat er oorlog is tussen het Westen en de Arabische wereld. Maar het conflict is tussen de mensen met geld en macht, en mensen die dat niet hebben. Ik wil de kloof overbruggen tussen het Westen en het Oosten. In mijn werk probeer ik die verbindingen te leggen, en werk samen met schrijvers, muzikanten en cultuurmakers uit beide regio’s. Verzoening en vergeving, daar hebben we allemaal behoefte aan.”
Kijk op MENA is here voor meer informatie en het programma
