Kerken verzinnen allerlei oplossingen om de hoge stookkosten te ontlopen. Monumentale, tochtige kerken blijven op zondag dicht, er worden vieringen geschrapt, gelovigen komen samen in een modern, geïsoleerd kerkgebouw, een kapel, of vergaderzaal.
In Lettele zitten ze op vrijdagochtend in de keuken van de Heilige Nicolaaskerk. Lekker intiem, hoort koster Frans Brinkhof de tien à vijftien parochianen zeggen die naar deze winterse keukenmissen gaan. Eigenlijk fijner dan dat ze in de kerk zelf worden gehouden: daar is plaats voor 300 mensen en dat zijn erg veel plekken voor zo’n klein groepje. In de keuken zitten ze gezellig bij elkaar.
De kosters – er zijn er drie – richten vooraf een tafel in als altaar voor deze eucharistieviering met communie. De tafel wordt wat verhoogd, zodat de pastoor er goed achter kan staan. Dat is doorgaans Fons Zandbelt, hij is gepensioneerd en komt met de fiets vanuit Schalkhaar, 6 kilometer verderop.
17 graden en jas aan
De thermostaat gaat op 17 graden. Dat is warm genoeg, zegt koster Brinkhof, “want je zit in die kleine ruimte gauw op de temperatuur die je wilt hebben. En ze hebben hun jas aan.”
Bij de zondagse mis moet dat ook. In de kerk is de verwarming dan afgesteld op 14, 15 graden. Dan nog kost dat zoveel, dat er nog maar eens in de maand een viering is. Is de kerk dicht, dan is de keuken een warm alternatief.
Lees ook:
Klimaatverandering, epidemie, stookkosten en graantekorten - Bruegel kon er in 1565 over meepraten
Toen Pieter Bruegel ‘Jagers in de sneeuw’ schilderde speelden problemen die ons heel bekend in de oren klinken: ook in 1565 had je klimaatverandering, een dodelijke epidemie, hoge prijzen voor brandstof en een oorlog in een ver land die de graanprijs opdrijft.
