In de Middeleeuwen waren konijnen niet de lieve, aaibaare beestjes die ze nu met Pasen zijn

Loop een supermarkt in en je weet dat Pasen niets met christendom te maken heeft, maar een feest met hazen is. En dankzij Youp van 't Heks klassieker Flappie is Kerstmis definitief met konijnen verbonden.

Het imago van de dieren is zacht en lief. Ze worden geassocieerd met de komst van de lente, met pril leven en, ja, met eieren.

Dat aaibare imago brengt het vrolijke blog Medieval manuscripts van de British Library om zeep. De makers verzamelden tekeningen uit middeleeuwse teksten. Daarin is de ‘wraak der konijnen’ een geliefd thema: de dieren die werden bejaagd om hun bout en hun pels, slaan keihard terug. Met bijl, zwaard, speer en boog keren ze zich tegen hun kwelgeest: de mens. Een konijn kan zomaar een gekroond hoofd van een romp scheiden. Of een gevelde jager als jachttrofee achter zich aan slepen, om hem aan de vleeshaak te hangen.

Wraakzuchtige konijnen

De tekeningen staan in de marge van gotische handschriften en heten drôleries. Het zijn kleurrijke geintjes die vaak niets te maken hebben met de tekst waar ze naast staan. De wraakzuchtige konijnen gaan lekker hun eigen gang.

Hun anarchistische makers riepen met deze gebbetjes een beeld op van ‘de wereld op z’n kop’. Was dat om de bestaande orde te ondermijnen of een grappige vorm van escapisme?

Zeker is dat de tekenaars voor even in opstand kwamen tegen de rigide orde van de middeleeuwse maatschappij. Hun hazen passen 800 jaar later prachtig in een vrije, politieke interpretatie van het Paasverhaal, dat immers over opstanding gaat.

Lees ook:
In Brabant komt de heksenjacht tot leven, maar een heks een feminist noemen, ‘dat gaat te ver’

In de Brabantse Peel wordt met steun van zes gemeenten een heksenroute uitgezet van veertig kilometer, als herinnering aan de 25 heksen die in die regio werden vermoord.