Ik vreesde de nacht. De slaap: een repeterende kennismaking met de dood

In Rome was het snikheet en ik lag alleen in de kamer van de bed and breakfast waar ik verbleef. Buiten nam de nacht de macht over. Binnen was mijn enige gezelschap een af en toe zacht pruttelende airco. Het was een machtig, wit apparaat. Als ik ’m aan zette, ging zijn mond zachtjes open en begon-ie te blazen.

Ik vreesde de nacht. De periode dat alles stil moet staan en je geacht wordt te slapen. Je bent weg, ver van hier en proeft aan de eeuwige rust. Dat is de slaap: een repeterende kennismaking met de dood.

Als kind was ik al een slechte inslaper. Zal wel iets met de angst te maken hebben om me over te geven aan het onbekende of misschien wel gewoon pure doodsangst. Slaapillen zijn niet echt iets voor mij. Door een medicijn in te nemen, geef je de controle al meteen uit handen.

Monotone geluiden en stemmen

Wat betreft slaapmiddelen zoek ik het meer in monotone geluiden en stemmen. Lange tijd sliep ik in met Michael Palin, ooit lid van de befaamde comedygroep Monty Python en tegenwoordig meer bekend van zijn reisprogramma’s op televisie. Palin houdt al jaren een dagboek bij, dat in boekvorm is uitgegeven en door hemzelf is ingelezen. Het audioboek is ooit illegaal op YouTube gezet. Vervelend voor Palin en zijn uitgever, maar voor slechte inslapers als ik een zegen.

Palin is een briljant acteur en een goede schrijver. De cd’s zijn daarentegen dermate op één tempo ingelezen dat de monotonie tot ongekende hoogte stijgt.

Dan deed ik het licht uit, mijn oortjes in en hoorde Palin vertellen over dinsdag 8 juli 1969, de eerste opnamedag van Bunn Wackett Buzzard Stubble and Boot, dat later Monty Python’s Flying Circus zou gaan heten. Vaak haalde ik bij Palin het eind van de maand niet die hij beschreef, omdat ik heerlijk was ingeslapen. Maar helaas, de opnames verdwenen van YouTube en ik was weer op mijzelf aangewezen.

De taak van Palin is nog een tijdje overgenomen door Maarten van Rossem, die al een paar jaar in een podcast de wereld beschouwt. Van Rossem is een monotonist van ongekende klasse. Alles wordt verteld van-uit een zelf-de hou-ding en op eenzelf-de toon. Het is de toon van een man die heel veel al gezien heeft en voorspelbaar is in zijn voor- en afkeuren.

Fictieve honkbalwedstrijden

Maar nu is er een nieuwe slaapverwekker: Northwoods Baseball Sleep Radio, een podcast met fictieve honkbalwedstrijden. De naam zegt het al, slaapverwekking is hier geen bijproduct, maar het hoofddoel. Onlangs luisterde ik naar een wedstrijd vanuit Foghorn Field in Cadillac in de staat Michigan, waar de plaatselijke Cadillac Cars de Tomah Tigers, uit Tomah in Wisconsin ontvingen. Ik hoorde de niet-bestaande commentator Wally McCarthy zeggen dat het een perfecte avond voor een honkbalwedstrijd was bij een temperatuur 24 graden Celsius.

Het verslag van McCarthy heeft hetzelfde effect als valeriaan. Een gestage stroom van honkslagen, verzonnen spelersnamen, wijdballen en dubbelspelen. Geen gegil of luidruchtige commercials, nergens slaan de meters uit, alles blijft op hetzelfde geluidsniveau. Je bent in Cadillac Michigan, je voelt je geborgen en weet dat je het einde van de wedstrijd niet zal halen, maar dat het zo goed is.

Dit alles opent ongekende mogelijkheden om aan de hand van verzonnen radioverslagen de volksgezondheid, in het bijzonder die van de slechte slapers, te bevorderen. Zoals een verslag van een debat in de Tweede Kamer tussen minister-president Roel Slingeland en Fokke Sierksma van de PvdOV, de Partij van de Omgekeerde Vlag. Of een voetbalwedstrijd uit de zevende klasse tussen S.V. Pecci en V.V. Roncalli. Bij Roncalli staat als vanouds Frits Belluno op goal en weer is het die dekselse Harmen van Lorken die voor de club uit Lazarus de openingstreffer maakt: 1-0. Lang blijft dit de stand, maar vlak voor tijd scoort Pieter Le Roy uit een omstreden hoekschop de gelijkmaker voor Pecci. Het commentaar van Willem Wegener, dat je af en toe niet goed kan horen, is aangenaam en slaapverwekkend zacht. En die omstreden hoekschop, daar zal volgens Wegener nog lang over worden nagepraat. Maar hij zegt het allemaal heel rustig en aan eind van het wedstrijdverslag wenst hij iedereen een rustige nacht.

Het kan zijn dat u moeite had om dit stukje uit te lezen, omdat u slaperig werd.

Weet dat ik u benijd.

Zalig zijn de schone slapers.