Hoe het Reformatorisch Dagblad mij aan Twitter gekluisterd houdt

Dat ik Twitter ooit zal verlaten, staat eigenlijk wel vast. Mijn ergernis over dit sociale mediaplatform wordt steeds groter. Al dat cynisme, het schelden, het vaak totale gebrek aan empathie. De parels steeds minder goed zichtbaar, de mensheid steeds vaker op z’n slechtst.

Toch is er één account dat mij ertoe kan verleiden op Twitter te blijven. Dat mij verrijkt, dingen leert en regelmatig een goed humeur bezorgt. Dat mij uiteindelijk zal redden.

Ik heb het over het Twitter-account van het Reformatorisch Dagblad, redactie kerk en religie. Een speelgoedwinkel vol actueel kerkelijk nieuws, achtergronden en beroepingswerk. Het account heeft op het moment van schijven 7314 volgers. Allemaal gelukkige mensen, het kan niet anders – en ik mag er een van zijn.

Dankzij Reformatorisch Dagblad, Kerk & Religie krijg ik een korte blik in een wereld dichtbij, maar tegelijk zo ver hier vandaan. Een wereld vol herleving van het geloof, dominees die een beroep hebben aangenomen of een jubileum vieren. Zo weet ik via het door mij zo geliefde account dat dominee J. Tadema onlangs 25 jaar in het ambt stond.

Hoe dominee J. Tadema eruitziet weet ik niet, want bij het bericht stond alleen maar een overigens fraaie foto van een kansel. Tadema zelf was in geen velden of wegen te bekennen.

Mysterie

Ik heb geen abonnement op het Reformatorisch Dagblad. Hierdoor kan ik niets met links naar artikelen in de berichten die ik lees. Die deur blijft uiteindelijk toch voor mij gesloten en zodoende ben ik gedwongen door het sleutelgat naar binnen te gluren. Dat verhoogt dan weer wel het mysterie van dit alles en daar gaat het uiteindelijk toch om in het geloof.

Op 21 januari om 10.33 uur meldde het account: “Ds. B. Reinders draagt schat in aarden vat.” Er stond een foto bij van de dominee. Hij droeg een wit overhemd, een hip gilet en keek vol zelfvertrouwen de camera in. Op de achtergrond was een modern schilderij van een duif te zien te midden van een roodgele gloed, waarschijnlijk een afbeelding van de Heilige Geest. Nergens was een aarden vat te zien, dus bleef ik zitten met de vraag waar die schat dan wel uit bestond. Maar misschien moet ik de Bijbel gewoon openslaan.

Soms slaat mijn fantasie enigszins op hol. Zoals bij het bericht van 20 januari, 20.04 uur: “Ds. G. Boer zong met hospita vanonder het puin psalmen.” Dit bericht roept veel vragen op. Wat was de relatie tussen dominee G. Boer en zijn hospita en hoe kwamen ze samen onder het puin terecht? En welke psalmen zongen zij dan? Misschien wel Psalm 74: “Kom terug naar uw heiligdom dat al zo lang in puin ligt. Onze vijanden hebben alles vernield.”

Laatst bracht het zoveel heil brengende account nieuws waar ik veel minder blij van werd. Het was 30 januari, 9.25 uur. Weer keek een oudere dominee mij aan. Hij droeg een donkere jas, lachte vriendelijk en had de volgende boodschap voor mij: ‘Na 1953 en na corona kwam volk niet tot inkeer.’ Ik heb toch maar een account aangemaakt bij het Reformatorisch Dagblad. Hier moest ik meer over weten.

Watervloed, zondenvloed en genadevloed

Het bleek te gaan om dominee G. Hoogerland uit Kruiningen. Als baby werd hij in 1953 gered uit een overstroomd boerderijtje in het Zeeuwse Wolphaartsdijk. Bij het artikel staat een foto waarop Hoogerland het raampje aanwijst van waaruit hij werd gered. In Wolphaartsdijk kwamen tijdens de ramp twaalf mensen om.

Afgelopen zondag stond dominee Hoogerland in zijn preek stil bij de herdenking van de watersnood. Naar aanleiding van Genesis 9 ging zijn preek over het thema ‘Gods boog in de wolken’, schrijft het Reformatorisch Dagblad. “De regenboog herinnert ons aan de watervloed, bepaalt ons bij de zondenvloed en predikt ons de genadevloed. Tijdens de oorlog en de watersnood ging Gods slaande hand over Nederland. Het volk was immers afgeweken van Zijn Woord. Ik zie Gods slaande hand ook in bijvoorbeeld de coronacrisis. Toch zie je opnieuw dat Nederland niet tot inkeer komt.”

Als ik dominee G. Hoogerland goed begrijp hebben die twaalf dorpelingen uit Wolphaartsdijk die wel zijn verdronken, het dus aan zichzelf te wijten? Omdat ze afgeweken waren van Zijn woord? Net als die coronaslachtoffers?

In zeventig jaar niets geleerd. Maar het is nooit te laat om tot inkeer te komen. Ik wens dominee G. Hoogerland een God toe die mensen opvangt in zijn hand.

Zijn liefdevolle hand.