Het ware karakter van de islam

De waarschuwingen tegen het ‘ware karakter van de islam’, regelmatig verwoord door columnist Ephimenco, herinneren eerder aan de twintigste-eeuwse doodsangst voor communisten. Die moet destijds even redelijk geleken hebben als de angst voor moslims nu.

Twee overeenkomsten. Allereerst kunnen communisten zich net als moslims beroepen op teksten die geweld goedpraten, al kun je ze ook lezen als oproep tot naastenliefde. Ik weet niet hoe vaak u ‘Het communistisch manifest’ doorbladert, maar er staan akelige dreigementen in. “De communisten wijzen het af om hun opvattingen en bedoelingen te verheimelijken. Ze verklaren openlijk dat hun doelen alleen kunnen worden bereikt door de gewelddadige omverwerping van alle maatschappelijke orde tot dusver.”

Gruwelijkste misdaden

Hoe je ‘gewelddadig’ invult, mag je zelf weten, maar zoals tegenwoordig niet te ontkennen valt dat in naam van de islam de gruwelijkste misdaden worden gepleegd, zo hebben communisten in de vorige eeuw - denk aan Lenin, Stalin en Mao - ook nogal wat geweld gebruikt om hun doelen te verwezenlijken. Dat is de tweede overeenkomst.

Toch kent de Nederlandse geschiedenis talrijke vredelievende communisten, onder wie de dichter Herman Gorter, die zachtmoedige gedichten schreef maar ook bovengenoemd manifest vertaalde. Bovendien hebben Nederlandse aanhangers van Marx en Engels in de praktijk vooral opgeroepen tot staken, onder meer tot de Februaristaking, maar niet tot het groepsgewijs vermoorden van kapitalisten. Daardoor kun je moeilijk volhouden dat elke communist op de hoek of bij de bakker eigenlijk doodeng was. Kennelijk lazen heel wat Nederlandse communisten ‘Het communistisch manifest’ als oproep tot barmhartigheid en rechtvaardigheid.

Hetzelfde

Met moslims is hetzelfde het geval. Dat sommige moslims zich misdragen en dat er in hun heilige boek enge passages staan, betekent niet dat ánderen door Mohammed onmogelijk geïnspireerd kúnnen worden tot vrede en barmhartigheid, zoals Ephimenco vorige week zaterdag beweerde. Islam is liefde? Islam is barmhartigheid? Ephimenco geloofde daar niets van. En bij gebrek aan Nederlands bewijs voor de stelling dat er maar één islam bestaat, namelijk de angstaanjagende, greep hij dan maar naar het buitenland. “Van de dertien landen waar je voor blasfemie of apostasie de doodstraf krijgt, is er niet één niet islamitisch.”

Angstaanjagend inderdaad, en net als communisten de daden van Mao te vaak hebben vergoelijkt, zijn sommige moslims te mild voor religieus-totalitaire regimes. Tegelijk hechten vele Nederlandse moslims sterk aan onze rechtsstaat en wíllen ze daar juist deel van uitmaken. Als moslimjongeren van Nederland afdrijven, komt dat meestal doordat ze zich niet geaccepteerd voelen, aldus het SCP.

Daarover praat Ephimenco niet. Liever vermeldt hij dat zijn 89-jarige vader ooit door een moskeeganger uitgescholden is. Dat moet zeker als bewijs dienen dat met dé moslim niet vreedzaam samen te leven is.

Leonie Breebaart onderzoekt in haar column de actualiteit op filosofische wijze. Lees hier meer columns.