Het Solse Gat, een energetisch wonder

Als kind rilde ik altijd een beetje van deze plek, waar ik vlakbij opgroeide. Tijdens de zondagse wandeling kwamen we er geregeld langs en alleen al het idee dat er ooit een klooster in de aarde was weggezakt door toedoen van de duivel wakkerde flink angst aan. Soms rende ik samen met mijn zusjes provocerend een eindje de kuil in, die er inderdaad uitzag als een zompig, moerasachtig gat. Dan leek het net of de aarde wat aan onze voeten zoog, waarna we er gillend weer uit renden. Energie- en leylijnkenners noemen dat de ‘spiraliserende’ energie die er actief zou zijn.

Over het Solse Gat, om de hoek van het Veluwse gehucht Drie, doen verschillende verhalen de ronde. De bekendste is die van het klooster dat, vanwege losbandige monniken, na een bliksemschicht wegzakte in de aarde, wat het gat veroorzaakte. Dat levert nog steeds behoorlijk wat griezelverhalen op tijdens de vele droppings die scholen uit de omtrek er organiseren.

Een andere verklaring komt van ver daarvoor, toen de plek voor Germanen een vereringsplek zou zijn geweest voor Sol, hun zonnegod, vandaar ook de huidige naam. Op deze plek zouden diverse lente-, zomer- en vruchtbaarheidsrituelen zijn uitgevoerd, volgens de overlevering.

Nog altijd trekt de plek spiritueel belangstellenden. Natuurreligieuzen en moderne heksen komen er graag, ondanks dat streng-gereformeerden uit de belendende dorpen Putten en Ermelo in voorgaande jaren een stokje staken voor de bosplek als vaste vereringsplek.

Stuwwallen en ijsbekkens

Geologisch gezien is het Solse Gat overigens gewoon een overblijfsel uit de voorlaatste IJstijd, het Saa-lien, zo’n 180.000 tot 130.000 jaar geleden. In die tijd zorgden ijsmassa’s voor stuwwallen op de Veluwe ook wel pingo’s genoemd. Daaronder bevonden zich vaak ijsbekkens, die nadat het ijs was gesmolten, inzakten en kraters veroorzaakten – een pingoruïne genoemd. Maar waarom zou je deze plek nu wetenschappelijk willen ontnuchteren?

Daarom wandelde ik er dit vroege voorjaar met mijn oudste vriendin naartoe, om de plek te ‘voelen’ en er te mediteren. We liepen eerst in stilte rond het gat – zoals wordt aangeraden op diverse sites met tips wat te doen op dit soort energetisch bijzondere plekken – om daarna op een omgevallen boom te gaan zitten.

Mediteren bij het gat

We zetten de timer aan, een kwartiertje mediteren leek ons genoeg. In het boekje ‘Spirituele plekken in Nederland’ van Henk Ganzeboom staat dat je het beste kunt mediteren over het thema ‘goed en kwaad’. ‘Laat je verrassen door beelden van goed en kwaad. Overdenk dan het goede en het slechte in jezelf en voeg daarbij de nieuwe inzichten.’

Dat laatste lukt niet zo goed, ik blijf maar beelden zien van wegzakkende monniken: de fantastieën – en angsten – uit mijn jeugd blijken hardnekkig.

Toch was het een bijzondere ervaring, wellicht veroorzaakt door de leylijnen of de ‘spiraliserende’ energie, maar het kan ook de intense stilte van het net ontwakende bos zijn geweest en de dampslierten die opstegen uit het mos.

Lees ook:
Witte heksen, daar zit de Veluwe niet op te wachten

Monique Le Grand wilde een heksenkring opzetten in Ermelo en Harderwijk, tot er voor haar gewaarschuwd werd vanaf de kansel.